Instalacja interaktywna
Moja praca dyplomowa jest zwieńczeniem procesu edukacji, chciałbym w niej przedstawić swoją samodzielność i dojrzałość artystyczną. Jest to pierwsza praca, która w pełni wyraża mnie jako osobę. Świadomie rezygnowałem z tej tematyki, ponieważ z natury jestem zamkniętą osobą. Dziś manifestuję siebie poprzez punkt zwrotny w twórczości, punkt wejścia ego w świat sztuki. Dyplom osadzam w opowieści o moim życiu dokumentowanym kamerą MiniDV, która towarzyszyła mi przez lata studiów. Postanowiłem podarować widzowi wgląd w moje życie, małą pocztówkę od serca. Świadomy nieobiektywności zagadnienia prezentacji życia na wideo pragnę zminimalizować efekt, proponując indywidualne podejście do każdego odbiorcy. W tym celu napisałem autorski algorytm, który poprzez swoją autonomiczną parametryzację twarzy i ekstrakcje stanów emocjonalnych widza montuje indywidualny film z ogromnej bazy danych moich wideo-rejestracji. Tak stworzony film nigdy się nie powtórzy, dając prawdziwie własną interpretację mojej osoby, podobnie jak społeczna percepcja osoby jest indywidualna dla każdej z osób trzecich. Celowo nie tytułuję realizacji — chciałbym, aby każdy z oglądających przypisał jej indywidualny, adekwatny jemu tytuł.
Eksploruje ona również zagadnienie czym są emocje dla maszyn, jak je postrzegają i reprezentują. Efekt często odbiega od naszego pojęcia, co jest koncepcyjnym elementem procesu. Jest to praca nie tyle interaktywna a o interaktywności. Fizycznością pracy podkreślam co jest rdzeniem pracy — maszyna. Sprowadzam ją do prostych komponentów, aby nikt nie miał wątpliwości, iż obcuje z syntetycznym tworem, mającym swoją strukturę i elementy składające się na wartości wyjściowe. Podkreśla to wszechobecna transparentność materiałów, przypomina o tym, iż całość jest złożonym działaniem elektronicznych części. Chciałbym połączyć dwa światy — wrażliwości ludzkiej (mojego życia) i logiki procesora (interpretacji) zamykając w klamrze percepcji ludzkiego widza.
Dominik Staszak – pierwotnie, na polu sztuki, wychodzę z backgroundu produkcji wideo. Całkowicie odmieniło się to podczas studiów na ASP w Gdańsku. Aktualnie moim głowym obszarem są instalacje oraz obiekty. Moją praktykę opieram na budowaniu relacji między ludźmi a maszynami, nad metodami ich interfejsowania i interakcji. Moje prace często zawierają w sobie dualizm duchowości i technologii. Wystawiałem się na wielu wystawach w Polsce (fotofestival, festival 4 kultur, warszawskie spotkanie teatralne, w zbrojownii sztuki, ggm…) jak i za granicą: Wiedeń w Angewandte Kunst czy z ramienia ambasady polskiej w Bangkoku jako uczestnik projektu ArTech.
