Co czeka kobietę, która oszczędza na sobie: trafna obserwacja Ericha Marii Remarque’a.
– „Kiedy potrzebujesz mało, dostajesz mało. Najpierw oszczędzasz na sobie, potem wszyscy oszczędzają na tobie…”
Erich Maria Remarque powiedział: „Kobieta, która oszczędza na sobie, wzbudza w mężczyznach tylko jedną chęć – oszczędzać na niej!”
Najpierw my oszczędzamy na sobie, potem życie oszczędza na nas.
Skromność, dobre wychowanie i życzliwość – cechy, które głęboko wychwala się w powieściach – tam też są nagradzane, nie wychodząc poza kartki książek. W rzeczywistości jest inaczej: dla wszystkich nieuczciwego człowieka skromność i życzliwość to cechy, które można zręcznie wykorzystać.
Nie wszystkie szlachetne cechy są równie pożyteczne, czasem bywają zgubne: gdy przy porządnym człowieku stoi ktoś nieuczciwy, gotów go wykorzystać, dobro staje się narzędziem zła. Pamiętajcie o tym.
Każda życzliwa, dobrze wychowana i skromna osoba powinna umieć rozpoznawać ludzi, by nie pozwolić sobą pomiatać. ale by rozumieć innych, trzeba najpierw zrozumieć siebie i zadać pytanie: dlaczego kobiety tak często oszczędzają na sobie i co z tego mają?
Nikt ci nie podziękuje za oszczędzanie na sobie. Nie chodzi tylko o dobra materialne: kobiety rezygnują z odpoczynku, starają się dla wszystkich bliskich ze szkodą dla siebie, ściskają własne pragnienia dla innych – to właśnie jest oszczędzanie na własnym życiu.
Ludzie przyzwyczajają się: gdy potrzebujesz mało, dostajesz mało. Najpierw oszczędzasz na sobie, potem wszyscy oszczędzają na tobie. Takie życie męczy i rozczarowuje. Gdy kobieta pyta los, za co dostała życie, w którym wszystko dla innych, a dla niej nic, w odpowiedzi usłyszy tylko ciszę.
Nikt nie ucieszy się, iż jesteś wyczerpana, iż nie masz siły się cieszyć, iż jest ci źle: nikt nie podziękuje ci za oszczędzanie na sobie. Ani ty, ani twoi bliscy.
Złe nawyki prowadzą do złego życia:
– Dobre nawyki nie zawsze prowadzą do dobrego życia, ale złe nawyki zawsze prowadzą do nieszczęścia. Przyzwyczajenie do oszczędzania na sobie pojawia się wraz z ukochaną osobą: partnerem lub dziećmi. Świat się przemeblowuje: przez całe życie twoja osoba była w centrum twojej uwagi, teraz – już nie. Matka kocha dziecko tak bardzo, iż gotowa jest się poświęcać. Zakochana kobieta rezygnuje z czasu, wygody i własnych marzeń, byle tylko być z ukochanym. Dzieci przyzwyczajają się, iż poświęcasz się dla nich, a partner – iż dla niego. To ty nauczyłaś ich takiego życia.
Co się stanie, jeżeli kobieta zechce odzyskać siebie, przestanie oszczędzać i zapominać o sobie? Jej bliscy, dla których to wszystko robiła, rozzłoszczą się. Tak, nikt nie powie: „To były piękne chwile, dziękuję! Teraz nasza kolej, by się poświęcać dla ciebie!”. Rozgniewają się – bo odbierasz im to, co uważali za oczywistość.
Jeśli kobieta będzie bała się sprzeciwić tym emocjom, miną lata, a choćby dekady, aż w końcu zrozumie: „Gdzie się podziało moje życie?”. jeżeli nie chcesz, by twoje życie przeminęło w cieniu innych – nie oszczędzaj na sobie i nie pozwól, by inni to robili. Każdy ma prawo do szczęścia.
Niepewność zniszczyła miliony szans:
– Co to znaczy oszczędzać na sobie? To myśleć, iż nie jesteś dość dobra na wymarzone stanowisko, iż inni są mądrzejsi i lepsi. Że nie nauczysz się tańczyć ani malować, bo nigdy tego nie robiłaś, a wokół tyle utalentowanych osób – więc po co zaczynać. Że inne kobiety są lepsze, bo mają prostsze nosy i bujniejsze włosy.
Oszczędzanie na sobie to nawyk, który zmusza cię do zadowalania się tym, co małe. To przyzwyczajenie, które budzi strach przed odmową: jeżeli coś ci nie wyszło, jeżeli ktoś cię odrzucił – to nie powód, by obniżać poprzeczkę.
To nawyk, który zabrania marzyć, który nie pozwala iść ku temu, co wydaje się tak odległe i niemożliwe – ku szczęściu.
Nie oszczędzaj na czasie dla siebie, na wieczorach z książką w ręku, na własnych marzeniach, na drobiazgach, które kochasz. Czas spędzony z euforią nigdy nie jest zmarnowany – odbudowuje straconą energię.
Czasem wydaje mi się, iż ludzie sądzą, iż będą żyć wiecznie: ciągle czekają, aż szanse spadną z nieba, ciągle porównują się z innymi, czekają na „odpowiedni moment” i odkładają wszystko na później, oszczędzając na sobie.
Nie ograniczaj możliwości własnej duszy i nigdy się nie porównuj. Gdybym porównywał się z innymi pisarzami, zacząłbym oszczędzać na papierze i atramencie, bo uznałbym, iż nie jestem ich wart.
© Erich Maria Remarque.
