Symbioza
Po jedenastu latach przerwy z nowym wspólnym materiałem wraca Rob Mazurek (trębacz, kompozytor, eksperymentator) i Chad Taylor (perkusista, kompozytor, improwizator), którzy wydają muzykę jako Chicago Underground Duo. Znamy ich również z niezliczonych projektów, rozmaitych konstelacji, a wśród nich Mazurek Exploding Star Orchestra, Isotope 217 czy rozszerzony Chicago Underground Trio & Quartet (z gitarzystą Jeffem Parkerem). Wczesne płyty duetu wywarły znaczący wpływ na rodzący się wówczas post-rock. To przedsięwzięci to, coś więcej niż tylko nagrywanie, to wieloletnia przyjaźń.
Fot. Mikel Patrick Avery– „Rob jest moim najdłuższym współpracownikiem, a także jednym z moich najlepszych przyjaciół” – mówi Taylor, który po raz pierwszy wystąpił z Mazurkiem w klubie w Chicago w 1988 roku, w wieku 15 lat.
„Kiedy czujemy się dobrze, robimy to” – mówi Mazurek o przerwach w działalności duetu. „Pracujemy razem i przyjaźnimy się od dawna. To tworzy rodzaj ciągłości nie tylko w muzyce, ale i w naszym życiu”.
„Kiedy czujemy się dobrze, robimy to” – mówi Mazurek o przerwach w działalności duetu. „Pracujemy razem i przyjaźnimy się od dawna. To tworzy rodzaj ciągłości nie tylko w muzyce, ale i w naszym życiu”.
Ważnym składnikiem Chicago Underground Duo zawsze była postprodukcja i trudno myśleć o tej materii bez odniesień do tego, co stworzył Miles Davis wraz z Teo Macero na „Bitches Brew”, „In A Silent Way” i „Get Up With It”. „Postprodukcja zawsze była dużą częścią naszego procesu” – Taylor, Mazurek z kolei twierdzi tak: „Czasami wszystko po prostu płynie i robimy jedno ujęcie”. W tym przypadku dużą rolę odegrał inżynier International Anthem Dave Vettraino, który nagrywał i miksował nowy album „Hyperglyph”. – „Praca z Dave’em jest przyjemnością, ponieważ jest tak intuicyjny i otwarty w swoim podejściu. Możemy z nim spróbować wszystkiego. W ten sposób bardziej przypominamy trio niż duet” – Mazurek.
„Click Song” doskonale wprowadza w nastrój płyty, dając wiązkę pięknych partii trąbki poddanych modulacji. Jakże czuć tu energię Jaimie Branch, co tylko potwierdza jak ważnymi dla niej postaciami byli Mazurek i Taylor. 22 sierpnia minie trzecia rocznica śmierci tej genialnej artystki. W tytułowym „Hyperglyph” eksploduje kawał muzycznego wszechświata pod nazwą Chicago Underground Duo, którzy sami dla siebie są księżycem, orbitą o nieprzeniknionej wyobraźni. A schodząc na ziemie, to czuć afrykańskość, a jednocześnie oddanie Mazurka kulturze Indian z obu Ameryk. Słychać też brzmienie pianina elektrycznego RMI znanego z przełomowego „Filles de Kilimanjaro” Davisa. – „W rytmach, które gramy, zawsze było wiele afrykańskich wpływów” – Taylor, dodając: „W szczególności na tej płycie wykorzystujemy rytmy z Nigerii, Mali, Zimbabwe i Ghany”. Przerywniki w postaci „Rhythm Cloth” czy „Plymouth” stworzone m.in. z udziałem pianina elektrycznego RMI unoszą się między improwizacją a brzmieniowym eksperymentem z post jazzową inklinacją.
Synkopowany „Contents of Your Heavenly Body” niesie świetna sekcja Taylora i syntezator modularny Mazurka wraz z szaleńczą trąbką. W najdłuższym fragmencie „The Gathering” trąbka Mazurka i perkusja Taylora w pierwszych minutach wchodzą w gęstą tektonikę improwizowanych warstw, by później opaść do medytacyjnej implozji na mbirę i trąbkę. „Hemiunu” to z kolei kompozycja Taylora z transową linią pianina RMI, Wurlitzera, świetną perkusją i równie zacną melodyką trąbki.
W pierwszej części „Egyptian Suite / Part 1: The Architect” poza mozaiką tonalną trąbki można wyczuć podpłynięcie w okolice wpływów jednego z mistrzów Mazurka, czyli już nieżyjącego trębacza Billa Dixona. Chłodne, sonorystyczne improwizacje Taylora na talerzach w „Egyptian Suite / Part 2: Triangulation of Light” odzierają w porę nastrój z niepotrzebnej w tym przypadku orientalizacji, w dodatku podanej za bardzo wprost. W końcówce ładnie otwiera się dęciak Mazurka w przestrzeni obu kanałów. Mocno akcentowany werbel przez Taylora kontrastuje z resztą rozpędzonego zestawu, a trąbka Mazurka nie pozostaje dłużna w „Egyptian Suite / Part 3: Architectonics of Time”. Duet zwalnia wraz z ostatnim utworem „Succulent Amber” i wiodącą partią kalimby Taylora, a Mazurek rozplata niespieszne akordy elektrycznego RMI z czasem pulsujące zaskakującą dynamiką i harmonią. I nagle zapada cisza. Wielka szkoda, iż ten temat nie miał dalszego rozwinięcia.
Jedno jest pewne, a „Hyperglyph” tylko utwierdza w przekonaniu, iż Chicago Underground Duo powinni częściej wychodzić z podziemia i dawać na powierzchni ujście swoim wszechstronnym pomysłom. Nowy album okazał się przekrojowym lotem po wielu gatunkowych fascynacjach Mazurka i Taylora, co być może ostatecznie delikatnie uderzyło w uchwycenie jeszcze mocniejszego przekazu. To jednak niezmierna radość, iż to właśnie ci muzycy przypomnieli czym jest autentyczna symbioza na polu muzycznym.
International Anthem | sierpień 2025
Strona International Anthem: http://www.intlanthem.com/
FB: https://www.facebook.com/intlanthem
