Agnieszka Zyskowska-Biskup świętuje 25-lecie pracy artystycznej. „Nie można rezygnować z marzeń”

opolska360.pl 3 tygodni temu

Na Dużej Scenie Opolskiego Teatru Lalki i Aktora w sobotni wieczór jubileusz pracy artystycznej obchodzić będzie Agnieszka Zyskowska-Biskup, aktorka Opolskiego Teatru Lalki i Aktora w Opolu od 25 lat.

Z Mazur do Opola. „Miało być na chwilę”

Droga do kariery aktorskiej rozpoczęła się – jak to często bywa – od dziecięcego marzenia.

– Każdy jako dziecko chyba marzy o tym aby być aktorem: występować na scenie, pokazywać się… – mówi Agnieszka Zyskowska-Biskup. I dodaje, iż w jej przypadku, po okresie dziecięcych mrzonek przyszła konkretna pasja i konsekwencja w jej rozwijaniu.

– Zaczęłam chodzić do domu kultury, jeździłam na różnego rodzaju konkursy. W końcu spróbowałam sił w amatorskim teatrze – wspomina. – Pasja przerodziła się w coś więcej. Wbrew wszystkim, którzy śmiali się z moich marzeń, dostałam się do szkoły teatralnej i ukończyłam ją.

Do Opola przyjechała przez – jak zapewnia aktorka – zbieżność zdarzeń.

– Tutaj potrzeba było bardzo pilnie osoby na zastępstwo. Dlatego zostałam zaproszona. Miałam przyjechać na chwilę, a zostałam ponad 25 lat – opowiada z sentymentem.

Agnieszka Zyskowska-Biskup mówi „O!Polskiej”, iż mimo wszystko nie wierzy w zupełne przypadki w życiu.

– Ponieważ to wszystko ma jakiś sens – stwierdza. – Odnalazłam w Opolu swoje miejsce w życiu. Założyłam tu rodzinę i dom, jestem mamą. To wszystko się udało, choć pochodzę z bardzo daleka. Do Opola przyjechałam z Mazur. W rodzinne strony mam więc ponad 600 km. Początki były trudne. Nie miałam tu nikogo. A trzeba było odnaleźć się jako młody człowiek, znaleźć swoje miejsce… – wspomina.

OTLiA, czyli niepodrabialna aktorska rodzina

Aktorka podkreśla, iż dziś nie wyobraża sobie życia w innym mieście, a także w innym teatrze.

– Przez 25 lat nazbierało się tych doświadczeń, także teatralnych. Są oczywiście takie, które bardziej pamiętam od innych. To na pewno „Ondyna”, „Światełko”, „Wielkie mi coś”… Trudno to wszystko wymienić – zapewnia aktorka.

– Zawsze pracuję tak, iż staram się w każdą rolę włożyć energię i serce. Dlatego, iż chcę by praca dawała mi radość, chcę lubić bohaterów, których gram – podkreśla.

Agnieszka Zyskowska-Biskup zdradza także kulisy aktorskiego życia. Mówi, iż teatr to miejsce, jak drugi dom.

– W jego przestrzeniach nieraz wychowywały się nasze dzieci. Dlatego, iż koledzy mieli dzieci w podobnym wieku. Nieraz bywało tak, iż maluchy towarzyszyły nam na próbach, ukryte w kulisach. My aktorzy jesteśmy ze sobą bardzo blisko. Choć to oczywiste, iż bywają trudne sytuacje, jak to w każdej relacji z drugim człowiekiem.

– Dzieje się tak przez naszą pracę. Ona wymaga szczególnego rodzaju intensywności. Stąd znamy się naprawdę bardzo dobrze – mówi nam aktorka.

Dla innych aktorów, także tych na początku drogi, nie ma specjalnych rad.

– Bałabym się doradzać. Każdy jest inny, ma inną wrażliwość i przeżywa rzeczywistość zupełnie inaczej – stwierdza.

– Natomiast gdy prowadzę zajęcia z młodzieżą czy rozmawiam z nastoletnią córką, dostrzegam, iż wielu młodych ludzi w ogóle nie wie, kim chce być, co chce robić. W związku z tym myślę, iż warto spełniać swoje marzenia. Choćby były one najbardziej absurdalne i wszyscy się śmiali z naszych wyobrażeń, opłaca się być konsekwentnym, realizować je.

Ekspozycja na piętrze. „Czekanie to sztuka”

Agnieszka Zyskowska-Biskup świętuje jubileusz 25-lecia otwierając szczególną dla niej wystawę na Scenie na Piętrze. Jako laureatka stypendium marszałka (Marszałkowskie Talenty), do współpracy w swoim projekcie zaprosiła fotografa – Przemysława Wiśniewskiego.

– Zrobiliśmy wspólnie wystawę, jej częścią były także warsztaty. Projekt dotyczył ogólnie zjawiska czekania. Pytamy więc, czym jest czekanie w naszym życiu: na co czekamy i na co warto czekać… – wyjaśnia aktorka.

– Dziś rzeczywistość jest taka, iż np. trzymamy komórkę, klikamy i wszystko możemy mieć w jednej chwili. Na przykład truskawki zimą. Ale one nie smakują tak samo… – obrazuje. – Tą wystawą odpowiadam na pytanie, na co czekam ja: jako aktorka, matka, jako osoba myśląca i wrażliwa artystka.

Wystawa składa się z 15 zdjęć, na których jest Agnieszka Zyskowska-Biskup w różnych ujęciach w towarzystwie rozmaitych rekwizytów i artefaktów. Portrety są uzupełnione opis – odpowiedź autorki, na co czeka.

Agnieszka Zyskowska-Biskup – nagrody i osiągnięcia:

2003 – Nagroda Sekcji Teatrów Lalkowych Związku Artystów Scen Polskich za animację chłopca w spektaklu „Biały statek” na XXI Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalek w Opolu
2004 – premiera sztuki „I odsłoniłam noc” reż. Krystian Kobyłka w Teatrze La MaMa w Nowym Jorku
2007 – Nagroda Artystyczna Marszałka Województwa Opolskiego „ZŁOTA MASKA” za tytułową rolę w spektaklu „ONDYNA” reż. Marián Pecko
2008 – Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Bańskiej Bystrzycy dla spektaklu „DRUMS-4 DANCES” reż. Krystian Kobyłka, Mariola Ordak- Świątkiewicz
2008 – Nagroda zespołowa aktorska w przedstawieniu „DRUMS-4 DANCES” na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Kairze
2013 – udział Opolskiego Teatru Lalki i Aktora z przedstawieniem „Światełko” w ogólnopolskim programie TEATR POLSKA
2015 – Nagroda Artystyczna Marszałka Województwa Opolskiego „ZŁOTA MASKA” w kategorii SPEKTAKL ROKU dla przedstawienia „Liściki na wiatr” reż. Piotr Cieplak
2022 – stypendium twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie TEATR na realizację cyklu warsztatów „Bajkowe mole” poświęconych twórczości I. Krasickiego i ich przedstawieniu dzięki teatru cieni
2022 – Nagroda Główna im. Wojciecha Bogusławskiego oraz Zespołowa Nagroda Aktorska na 46. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych / „Klasyka Żywa” dla spektaklu „Balladyna” reż. Konrad Dworakowski (rola: Matka)
2022 – stypendium „Marszałkowskie Talenty” przyznawane przez Marszałka Województwa Opolskiego Andrzeja Bułę na realizację cyklu warsztatów „Zdemaskowane emocje”
2023 – stypendium „Marszałkowskie Talenty” przyznawane przez Marszałka Województwa Opolskiego Andrzeja Bułę na realizację cyklu warsztatów „Czekanie to sztuka”
2023 – Nagroda Marszałka Województwa Opolskiego Andrzeja Buły przyznawana podczas Gali Ludzi Kultury dla Animatorów i Twórców Kultury.

Agnieszka Zyskowska-Biskup – premiery:

1997 rok – „Jaś i Małgosia” Jana Brzechwy w reżyserii Janusza Ryla-Krystianowskiego
1998 rok – „Kot w butach” Jana Brzechwy w reżyserii Zbigniewa Lisowskiego
1998 rok – „La Kukaracza” Żywii Karasińskiej – Fluks w reżyserii Krystiana Kobyłki
2000 rok – „Trzej muszkieterowie” Aleksandra Dumas w reżyserii Petra Nosálka
2000 rok – „O diabełku Widełku” wg Pierre’a Gripariego w reżyserii Lecha Chojnackiego
2001 rok – „Czy mogę stworzyć świat?” Pierre’a Gripariego w reżyserii Krystiana Kobyłki
2002 rok – „Pchła Szachrajka” Jana Brzechwy w reżyserii Krystiana Kobyłki
2002 rok – „Biały statek” Czingiza Ajtmatowa w reżyserii Aleksieja Leliawskiego
2003 rok – „Byczek Fernando” Munro Leafa w reżyserii Ireny Jun
2003 rok – „Jak Matołusz poszedł szukać olbrzyma” Tankreda Dorsta i Ursuli Ehler w reżyserii Krystiana Kobyłki
2004 rok – „Bestia i Piękna” Stanisława Grochowiaka w reżyserii Aleksandra Maksymiaka
2004 rok – „I odsłoniłam noc” Hansa Christiana Andersena w reżyserii Krystiana Kobyłki
2005 rok – „Kopciuszek” na podstawie baśni Charlesa Perrault i braci Grimm w reżyserii Petra Nosálka
2005 rok – „Mr Scrooge” Karola Dickensa w reżyserii Mariána Pecki
2007 rok – „Ondyna”a Jean Giraudoux w reżyserii Mariána Pecki
2007 rok – „Amelka, Bóbr i Król na dachu” Tankreda Dorsta i Ursuli Ehler w reżyserii Jacka Malinowskiego
2007 rok – „Drums – 4 dance/s/” Krystiana Kobyłki, Marioli Ordak – Świątkiewicz, Łukasza Schmidta w reżyserii Krystiana Kobyłki, Marioli Ordak – Świątkiewicz
2008 rok – „Pinokio” Marty Guśniowskiej w reżyserii Ewy Piotrowskiej
2008 rok – „Zwierzęta Doktora Dolittle” autorstwa i w reżyserii Jerzego Bielunasa
2009 rok – „Guliwer” Jonathana Swifta w reżyserii Aleksieja Leliawskiego
2009 rok – „Baśń o Grającym Imbryku” Marty Guśniowskiej w reżyserii Petra Nosálka
2010 rok – „Tygrys Pietrek” Hanny Januszewskiej w reżyserii Krystiana Kobyłki
2010 rok – „Śpiąca królewna” autorstwa i w reżyserii Aleksandra Maksymiaka
2011 rok – „Nie płacz, Anno” Juliusa Meinholma w reżyserii Mariána Pecki
2011 rok – „Królewna Śnieżka” Marty Guśniowskiej w reżyserii Petra Nosálka
2011 rok – „Konik Garbusek” Piotra Jerszowa w reżyserii Aleksandra Maksymiaka
2012 rok – „O wampirze W.” Marty Guśniowskiej w reżyserii Petra Nosálka
2012 rok – „Ropuszy dwór” Kennetha Grahame’a w reżyserii Petra Nosálka
2013 rok – „Światełko” Maliny Prześlugi w reżyserii Mariána Pecki
2013 rok – „W 80 dni dookoła świata po stu latach” autorstwa i w reżyserii Jerzego Bielunasa
2013 rok – „Szanowny Pan Chrabollini i inne dziwadła” autorstwa i w reżyserii Mariána Pecki
2014 rok – „35 maja” Ericha Kästnera w reżyserii Pawła Aignera
2014 rok – „Liściki na wiatr” Toona Tellegena w reżyserii Piotra Cieplaka
2015 rok – „Szewczyk Dratewka” Marii Kownackiej w reżyserii Aleksandra Maksymiaka
2015 rok – „Wystarczy zasnąć, aby się przebudzić” Joanny Grabowieckiej i Dagny Ślepowrońskiej w reżyserii Joanny Grabowieckiej
2016 rok – „Smacznego, proszę wilka…” Marty Guśniowskiej w reżyserii Mariána Pecki
2016 rok – „Mała Mysz i Słoń do pary” Marty Guśniowskiej w reżyserii Agaty Kucińskiej
2017 rok – „Szelmostwa Skapena” Molière’a w reżyserii Pawła Aignera
2017 rok – „Akademia Pana Kleksa” Jana Brzechwy w reżyserii Jacka Gębury
2018 rok – „Marvin” Marty Guśniowskiej w reżyserii Pawła Aignera
2018 rok – „Zraniony jeleń” autorstwa i w reżyserii Joana Baixasa
2019 rok – „Zorro” autorstwa i w reżyserii w reżyserii Pawła Aignera
2019 rok – „Tygrys Pietrek” Hanny Januszewskiej w reżyserii Krystiana Kobyłki
2020 rok – „Wielkie mi Coś” autorstwa i w reżyserii Marty Guśniowskiej
2021 rok – „Balladyna” Juliusza Słowackiego w reżyserii Konrada Dworakowskiego
2022 rok – „Królowa Śniegu” Hansa Christiana Andersena w adaptacji Beniamina M. Bukowskiego w reżyserii Tomasza Kaczorowskiego
2023 rok – „Brzechwatorium” Jana Brzechwy w reżyserii Mariána Pecko
2024 rok – „Pingwiń” Marty Guśniowskiej w reżyserii Marioli Ordak-Świątkiewicz

***

Odważne komentarze, unikalna publicystyka, pasjonujące reportaże i rozmowy – czytaj w najnowszym numerze tygodnika „O!Polska”. Do kupienia w punktach sprzedaży prasy w regionie oraz w formie e-wydania.