Jesteś takim człowiekiem, jakim chcesz być? Czy nawyki już zawładnęły twoim życiem i wpadłaś w ich błędne koł?. Ostatecznie stajesz się tym, co robisz wielokrotnie. jeżeli twoje nawyki ci nie pomagają, to ci szkodzą. Oto kilka dość powszechnych przykładów, jak tydzień po tygodniu złe nawyki odbierają ci całą radość. I będą to robić nadal, jeżeli im pozwolisz.
1. Chęć kontrolowania tego, co niekontrolowane
Spróbuj wykorzystać frustrację i niedogodności, aby się zmotywować, a nie denerwować. Masz kontrolę nad sposobem, w jaki patrzysz na życie. Zamiast się złościć, wyciągaj z doświadczeń nauczki. Zamiast zazdrości poczuj podziw. Zamiast się martwić, podejmij działanie. W miejscu wątpliwości miej wiarę. Pamiętaj, iż twoja reakcja jest zawsze silniejsza niż obecna sytuacja. Nie zdawaj się na całkowicie niekontrolowane okoliczności, weź we własne ręce swoje na nie reakcje. To, gdzie ostatecznie trafisz, jest w dużej mierze zależne od tego, jak rozgrywasz karty, które ci rozdano.
Jeśli możesz rozwiązać problem, napraw go. jeżeli nie możesz, zaakceptuj to. Cokolwiek robisz, nie próbuj inwestować więcej energii, niż masz. Prawdę mówiąc, niektóre z najpotężniejszych chwil w życiu zdarzają się, gdy znajdziesz odwagę, aby odpuścić to, czego nie da się zmienić. Ponieważ kiedy nie jesteś już w stanie zmienić sytuacji, stajesz przed wyzwaniem zmiany siebie – wyrośnięcia ponad to, co niezmienne. A to zmienia wszystko.
2. Trzymanie się przeszłości
Nie jesteś tą samą osobą, którą byłaś rok temu, miesiąc temu, a choćby tydzień temu. Cały czas się uczysz i rozwijasz, a życie zawsze ewoluuje. Powtórzę jeszcze raz: chociaż nie możesz kontrolować wszystkiego, co się dzieje, możesz kontrolować swoje nastawienie do tego, co się dzieje. Robiąc to, stopniowo opanujesz zmiany, zamiast pozwolić, żeby to one opanowały ciebie. Bądź więc dzisiaj pokorna. Bądź skłonna do uczenia się. Świat jest często większy niż twój pogląd na świat. Zawsze jest miejsce na nowy pomysł lub kolejny krok. Ale najpierw musisz zaakceptować fakt, iż wszystko może już nigdy nie wrócić do dawnego stanu i iż ten koniec jest tak naprawdę nowym początkiem.
3. Nieprzebaczanie sobie
Wybacz sobie złe decyzje, które podjęłaś w przeszłości, chwile, w których brakowało ci zrozumienia, wybory, które przypadkowo zraniły innych i ciebie. Wybacz sobie lekkomyślność. To wszystko są ważne lekcje. A tym, co liczy się teraz najbardziej, jest twoja chęć rozwoju dzięki doświadczeniom.
4. Bez końca zadowalanie się „ustawieniami domyślnymi”
Istnieją tysiące ludzi, którzy całe życie korzystają z ustawień domyślnych, nie zdając sobie sprawy z faktu, iż mogą wszystko dostosować, by działało lepiej. Nie bądź jedną z nich. Nie ukrywaj się też za niezdecydowaniem i lenistwem. I zapomnij o popularności! Po prostu rób swoje z pasją, pokorą i uczciwością. Rób to, co robisz, nie dla poklasku, ale dlatego, iż tak należy. Dąż do tego choć trochę każdego dnia, bez względu na to, co myślą inni. Tak realizuje się marzenia.
5. Opieranie się nowym pomysłom i lekcjom
Aby osiągnąć prawdziwy postęp w dłuższej perspektywie, musisz porzucić założenie, iż znasz już wszystkie odpowiedzi. Nie przestawaj się uczyć. Nie przestawaj inwestować w siebie. Pożeraj książki. Nawiązuj kontakty z ludźmi, także z tymi, którzy myślą inaczej. Zadawaj pytania. Słuchaj uważnie. I nie tylko pogłębiaj wiedzę. Bądź osobą, która daje coś od siebie. Wykorzystaj to, czego się uczysz, aby dokonać prawdziwej i trwałej zmiany.
fot. Viorel Kurnosov/iStock6. Ciągłe poszukiwanie ulotnego zadowolenia
Istnieją dwie odmiany zadowolenia w życiu – przemijające i trwałe. Typ przemijający wywodzi się z chwil materialnego komfortu, podczas gdy typ trwały osiąga się poprzez stopniowy rozwój i postęp w sprawach, które są dla ciebie naprawdę ważne. Na pierwszy rzut oka odróżnienie jednego od drugiego może być trudne, ale z biegiem czasu staje się wyraźnie oczywiste, iż ten drugi jest znacznie lepszy. Więc pamiętaj, jeżeli teraz cię to bawi, ale pewnego dnia sprawi ci ból lub znudzi. Nie wymieniaj tego, czego pragniesz najbardziej, na to, czego pragniesz w tej chwili. Przestudiuj swoje rutyny. Dowiedz się, gdzie ucieka twój czas i usuń czynniki rozpraszające. Czas skupić się bardziej na tym, co ważne w dłuższej perspektywie.
7. Martwienie się o innych
Ciesz się sukcesami innych, ale nie zapominaj przy tym zadbać o własne. Rozwiń swoją własną historię i ożywiaj ją każdego dnia. Masz wszystko, czego potrzebujesz, aby stać się tym, czym możesz się stać. Zauważalna zmiana nastąpi, gdy postanowisz postawić siebie na pierwszym miejscu. I pamiętaj, nie zawsze będziesz priorytetem dla innych i dlatego musisz być priorytetem dla siebie. Naucz się szanować siebie, dbać o siebie i stać się codzienną częścią własnego systemu wsparcia. Oznacza to zużywanie mniej i tworzenie więcej. Oznacza to niepozwalanie innym na myślenie, mówienie i podejmowanie decyzji za ciebie. Oznacza to nauczenie się wykorzystywania swoich pomysłów i instynktów podczas pisania kolejnych rozdziałów życia, dzień po dniu.
8. Strach przed małymi (koniecznymi) niepowodzeniami
Czasami dosłownie musimy ponieść porażkę dziesiątki razy, aby odnieść sukces. I bez względu na to, ile błędów popełnisz i jak wolno robisz postępy, wciąż jesteś znacznie przed wszystkimi, którzy nie próbują. Nie skupiaj się więc na kilku nieudanych próbach, bo przegapisz szansę na sto kolejnych okazji. Wszystkie twoje pomysły, które nie działają, są po prostu odskocznią do jednego pomysłu, który działa. I pamiętaj, porażka to nie upadek; porażką jest pozostawanie w dole, gdy masz wybór, aby się podnieść.
9. Czekanie na „idealny” moment na wykonanie kolejnego kroku
Nie daj się zwieść mitowi idealnego momentu. Tak wielu ludzi czeka, aż gwiazdy ustawią się w jednej linii, aby zrobić to, po co tu przybyli. Idealny moment, idealna okazja, idealny stan itp. Obudź się! Nie „czekaj” przez większość swojego życia! Przypomnij sobie, iż zbyt wielu ludzi cały dzień czeka na 17:00, cały tydzień na piątek, cały rok na święta, całe życie na szczęście. A ty nie jesteś jednym z nich. Ostatecznie odniesiesz sukces nie dzięki znalezieniu idealnego momentu, ale dzięki nauczeniu się dostrzegania i wykorzystywania niedoskonałości życia jako odskoczni.
