Przestawiamy dwóch artystów, Lindę Lemon oraz Iwo Konfedera, którzy odbędą lokalną, trzymiesięczną rezydencję artystyczną w Gdańsku w projekcie Turning the Tide. W czasie jej trwania wybrane osoby będą mogły skupić się na mapowaniu kulturowym, badaniach artystycznych i przygotowaniu projektu, który będzie efektem rezydencji i który zostanie zaprezentowany na wystawie online. Rezydencja potrwa od 9 kwietnia do 8 lipca 2025.

Turning the Tide (TTT) to ambitny projekt artystyczny i transdyscyplinarny dialog mający na celu twórczą reakcję na konkretne zagrożenie związane z kryzysem klimatycznym w miastach położonych nad wodą. Projekt ma na celu zaangażowanie lokalnych mieszkańców, wzmocnienie niewysłuchanych dotąd głosów i zwiększenie świadomości na temat kwestii klimatycznych. W projekt TTT zaangażowanych jest 5 partnerów – Intercult (Szwecja), Artit (Grecja), Wiener Bildungsakademie (Austria), DEAR HUNTER (Holandia) i Instytut Kultury Miejskiej (Polska) we współpracy z Fablevision Scotland i siecią River//Cities.
Przeczytaj artykuł o wyzwaniach związanych z wodą w Gdańsku i Trójmieście na stronie projektu – [kliknij tutaj]
LINDA LEMON
(właściwie Anna Świerczyńska, ur. 1995 w Pabianicach, w tej chwili mieszka w Sopocie). Jej twórczość charakteryzują techniki z pogranicza różnych mediów. Lubi starannie dobrane konteksty i symbole oraz precyzyjne rękodzieło, takie jak wyplatanie czy ceramika. Częstym punktem wyjścia w jej aktywnościach jest zachwyt nad fenomenem życia na Ziemi i eksploracja współczesnego mistycyzmu. Posługując się językiem sztuki mówi o hydrosferze, koncepcji odpadu, cykliczności oraz wpływie przyrody na holistycznie pojmowanego człowieka. Swoje prace celowo nasyca pozytywnymi emocjami, choćby jeżeli opowiadają o trudnych do rozwiązania problemach antropocentrycznego świata.

Podczas rezydencji Turning The Tide w Gdańsku pragnie zwrócić uwagę odbiorców na problem sieci widmo oraz na zagadnienie zrównoważonego rybołówstwa w Bałtyku. Sieciami widmo (ang. ghost nets) potocznie nazywane są zagubione narzędzia połowowe, takie jak stare zatopione sieci rybackie czy liny, zaliczane do kategorii odpadów morskich z tworzyw sztucznych. Stanowią one jedno z największych zagrożeń dla ekosystemu morskiego – dryfując w wodzie, przez cały czas łowią ryby, ssaki morskie i ptaki, które zaplątane w nie giną, nie mogąc się uwolnić. Ponadto sieci te ulegają stopniowej degradacji, uwalniając do wody mikroplastik, który przenika do organizmów morskich i ostatecznie trafia do łańcucha pokarmowego człowieka. Problem ten ma szczególne znaczenie w Bałtyku, gdzie ograniczona wymiana wód sprawia, iż zanieczyszczenia kumulują się w środowisku na dłużej.


IWO KONFEDER
Reżyser i scenarzysta nagradzanych krótkometrażowych filmów fabularnych i dokumentalnych (m.in. Best Short Fiction na FIKE Festival Internacional de Curtas Metragens de Évora). Absolwent reżyserii w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W 2020 r. ukończył film pt. „Akcja” – pierwszy polski dokument o aktywizmie klimatycznym. w tej chwili pracuje nad pełnometrażowym debiutem fabularnym pt. “Echo”.
Aktywista klimatyczny. Niezależny badacz. Kurator projektu edukacyjnego “Opowiadanie światów”, którego celem jest poszukiwanie dających nadzieję, ale jednocześnie realistycznych wizji przyszłości. Działanie to zostało uhonorowane w 2024 r. Warszawską Nagrodą Edukacji Kulturalnej. Prowadził również cykliczne zajęcia „Wzornik narracyjny” o nieantropocentrycznych perspektywach w kinie i współczesnej literaturze.
Obecnie pracuje m.in. nad publikacją dotyczącą włączania tematyki kryzysu planetarnego w edukację kulturalną. Od lat współpracuje z licznymi organizacjami pozarządowymi m.in. Fundacją Dostępnej Kultury Wizualnej – Wielozmysły, czy Towarzystwem Inicjatyw Twórczych Ę.
Absolwent Szkoły Ekopoetyki przy Instytucie Reportażu w Warszawie. Autor licznych spacerów dźwiękowych. Zachęca do włączenia zmysłu słuchu w poznawanie więcej-niż-ludzkiego świata.

Praca w projekcie Turning the Tide będzie stanowić próbę wyjścia poza antropocentryczną wizję świata i stworzenia mapy czasu Oruni z perspektywy nietoperzy. Narracja rozpocznie się w roku 1978, gdy Zbiornik Wody Stara Orunia został wyłączony z eksploatacji. w tej chwili jest to jedno z najważniejszych siedlisk nietoperzy w Polsce Północnej, gdzie znaleziono m.in. zagrożonego wyginięciem nocka łydkowłosego. Mapa obejmie także rok 2040, kiedy tereny położone około 1 km na wschód od zbiornika znajdą się w strefie zagrożenia zalaniem.
Inspiracją dla projektu będzie metoda Érica Baratay, zakładająca opowiadanie historii z perspektywy nieludzkich zwierząt. Wykorzystana zostanie także spekulatywna fikcja naukowa, łącząca prognozy zmian klimatycznych z percepcją nietoperzy. Projekt wpisuje się w ideę „wegańskiego science fiction”, podkreślającą nieludzką perspektywę na świat i wynikające z niej napięcia.
Mapa czasu, obejmująca 62 lata, stanie się narzędziem do refleksji nad wodą, jej przepływami oraz tempem zmian klimatycznych w Gdańsku. W ramach researchu planowane jest nawiązanie współpracy z ekspertami w dziedzinie chiropterologii, hydrologii i klimatologii.
Projekt łączy działania artystyczne, edukację ekologiczną, współpracę ze społecznością i aktywizm. W jego ramach realizowane będą:
– spacery dźwiękowe z detektorami echolokacji, umożliwiające poznanie sposobu percepcji nietoperzy,
– krótkie formy literackie i filmowe, związane z przemianami miasta w obliczu kryzysu klimatycznego,
– warsztaty storytellingowe, wykorzystujące opowieści do symulacji nieludzkich punktów widzenia.

