Powoli budząc się, Jadwiga Nowak poczuła przeszywający ból głowy, podczas gdy głębokie wyczerpanie spowijało ją całkowicie. Dzieci, zwykle hałaśliwe i nieporządne, zamknęły drzwi po cichu, jakby starały się pozostać niezauważone. Opierając się na łokciach, obserwowała przez okno, jak Krzysztof i Zofia gwałtownie wbiegają w głąb lasu. Gdy niknęli pomiędzy drzewami, ciężkie uczucie strachu zaczęło rosnąć w jej piersi.
— Zosiu! Krzysiu! Nie odchodźcie! — próbowała zawołać, choć jej głos był ledwie słyszalnym szeptem.
Bez odpowiedzi, sylwetki zniknęły w gęstwinie, a popołudniowa cisza zdawała się pochłaniać całkowicie wszelkie ślady ich obecności. Łzy napłynęły do jej oczu, spływając po pomarszczonych policzkach jak nieustanny strumień.
Jak doszło do takiego stanu? W jaki sposób pozwoliła, by własny syn ją zdradził? Te pytania nieustannie rozbrzmiewały w jej umyśle, gdy otaczała ją ciemność chwili. Zamknęła oczy na moment, by z trudem zaczerpnąć powietrza, ale gdy je otworzyła ponownie, żadna odpowiedź nie przyniosła ulgi.
Całe jej życie naznaczone było nieustannymi przeszkodami. Krzysztof, jej syn, zawsze był niespokojny, niestały, poszukujący czegoś nieuchwytnego. Po latach podróży i zmieniających się dorywczych prac, wrócił do domu wraz z żoną Zofią. Nie przywiózł jednak dóbr, ale puste obietnice i nadzieję, która gwałtownie się rozwiała.
Od narodzin Władka, jej wnuka, który mieszkał z nią, stał się jej największą radością, głębokimą przyczyną, która karmiła jej ducha. W trudnych warunkach, poświęcała mu bezgraniczną miłość i niezmordowanie pracowała, oszczędzając każdy grosz. Razem z nieżyjącym już mężem zbudowali dom z marzeniem o lepszej przyszłości dla rodziny.
Lecz pewnego dnia ten spokój prysnął, gdy Krzysztof odkrył sumę, jaką jego matka uzbierała przez lata. Jego zachowanie zmieniło się radykalnie: pojawiła się w nim żarłoczna chciwość, domagająca się pieniędzy na „inwestycje”, całkowicie ignorująca nauki o wysiłku i pracy, które mu przekazała.
— Musisz mi dać te pieniądze! — domagał się Krzysztof natarczywie, podczas gdy Jadwiga, wyczerpana ciągłymi roszczeniami, odmawiała stanowczo.
«To, co zaczęło się jako rozmowa o pieniądzach, gwałtownie przerodziło się w konflikt pełen urazy i oskarżeń.»
Rozmowa skończyła się gwałtowną kłótnią. Gniew Krzysztofa narastał, jego słowa stały się raniące, nazywając matkę egoistką i skąpą kobietą. ale w rzeczywistości, jego prawdziwym pragnieniem nie były jedynie pieniądze, ale narzucenie swojej woli i kontroli nad nią i jej życiem.
Gdy Władek wrócił ze szkoły i zorientował się w kłótni, zdecydowanie interweniował, wyrzucając ojca z pokoju i uspokajając babcię odrobiną mięty. Choć Jadwiga uśmiechnęła się słabo, w głębi duszy wiedziała, iż kilka już może zrobić. Władek miał wyjechać na studia do innego miasta, obiecując powrót po ich ukończeniu.
Z biegiem dni, mimo ciągłych telefonów od Władka, Jadwiga zauważyła, iż coś w jej otoczeniu się zmieniło. Brakowało jej już siły, by dalej się z tym zmagać. Jej własny syn, Krzysztof, zdradził ją, kierowany chciwością.
Teraz, w chłodnej ciemności lasu, skrępowana, ogarniało ją ponure przeczucie. Jak doszło do takiej sytuacji? Dla pieniędzy? Przez lata dawała wszystko dla rodziny, ale na końcu została zdradzona przez tego, kogo kochała najbardziej.
