Autor przemierza całą wyspę, co wpływa na pozornie chaotyczną strukturę książki. Poszczególne miejsca służą mu głównie jako pretekst do opisania interesujących go zjawisk. Lokalizacje czy postacie pojawiają się wielokrotnie, ale w różnych kontekstach. Fragmentaryczna konstrukcja przypadnie do gustu niektórym czytelnikom, innych natomiast może zniechęcić. Barwny styl Biggersa tworzy sugestywny obraz wyspy, o której wciąż wiemy zaskakująco mało.





