Wybieramy 10 motywujących filmów na rozpoczęcie Nowego Roku

Projekt Noah Baumbacha i Grety Gerwig był ich drugą współpracą. Dla wielu widzów twórcy hitowego widowiska "Barbie" stworzyli tu swój najdojrzalszy film, jednocześnie zabawny i poważny, rozciągnięty w każdą stronę dzięki wielowymiarowej bohaterce. Tytułowa Frances ma już 27 lat, stara się żyć w Nowym Jorku jak każdy przykładny obywatel. Wielkie Jabłko to w końcu miejsce dla ludzi sukcesu. Jednak dziewczyna ma w sobie wciąż cechy nastolatki. Zgodnie z duchem dorastania co chwilę znajduje na siebie nowy pomysł. Bijąca od dziewczyny niedojrzałość oddziela ją od reszty, zarabiających na siebie przyszłych krezusów, czy po prostu ludzi ustatkowanych. Karykaturalny charakter Frances – a także kolejne próby zmian, które kończą się komicznymi porażkami – uczą stosunku do życia, które nie musi przecież być usłane jedynie wymiernymi sukcesami, ale przede wszystkim dążeniem do wyznaczonego celu – choćby jeżeli jest nim bycie szczęśliwym człowiekiem. Duet twórców wtóruje Lasce z "Chłopaki nie płaczą" i przez historię Frances zadaje bardzo ważne pytanie. A przecież Nowym Rokiem można rozpocząć adekwatną drogę w niezbadanym kierunku.

Ryan Bingham (George Clooney) nie jest człowiekiem bez uczuć, choć jego praca wymaga przechowywania ich w domu. Żyje bowiem wyłącznie na walizkach, podróżując po całych Stanach Zjednoczonych jako pracownik firmy przeprowadzającej procesy zwolnień. Gdy osoba słyszy o redukcji zatrudnienia i pożegnaniu z dotychczasowym stanowiskiem, patrzy właśnie na twarz bohatera. Sam kilka robi sobie z ludzkich dramatów, a egzystencja podporządkowana pracy odpowiada jego temperamentowi. Działa jak trybik w maszynie, spełnia się w swojej rutynie, ograniczonej obowiązkami wolności. Jednak w czasie jednej z podróży ta fasada pęka. Ryan spotyka na swojej drodze Alex (Vera Farmiga), która każe mu zastanowić się nad swoim dotychczasowym istnieniem. "W chmurach" przekonuje, iż na zmiany nigdy nie jest za późno, choćby gdy stagnacja i przyzwyczajenia przejęły kontrolę nad niezależnością jednostki i jej pragnieniami.

Choć program Freda Rogersa w czasach swojej świetności nie dotarł do Polski, po latach, dzięki filmowi fabularnemu i głośnemu dokumentowi "W odwiedzinach u pana Rogersa", możemy odkryć tę niezwykłą postać. Główny bohater był prowadzącym programu telewizyjnego dla dzieci "Mister Rogers' Neighborhood", w którym opowiadał najmłodszym o otaczającej rzeczywistości. Produkcja nie szczędziła widzom trudnych tematów, ujmowanych ze szczerością i odpowiednim wyczuciem. "Cóż za piękny dzień" pokazuje, jak Rogers zmieniał życia nie tylko dorastających, ale tych zupełnie dorosłych. Oczami dziennikarza Toma Junoda śledzimy opowieść o jego przyjaźni z prezenterem, otwierającej wnętrze pisarza na wcześniej omijane uczucia. Dzięki pomocy zaufanej osoby nie musi być to traumatyczne doświadczenie. To film dla wszystkich, który w swoich noworocznych postanowieniach chce skonfrontować się z trudnymi przeżyciami.

Nic tak nie podnosi na duchu jak dobre dramaty sportowe. Film według scenariusza Aarona Sorkina i Stevena Zailliana odhacza wszystkie punkty na liście zalet każdej udanej produkcji, jednocześnie pamiętając o dramaturgii i zwrotach akcji. Brad Pitt wciela się w menadżera zespołu Oakland Athletics, jednej z drużyn szorujących po dnie amerykańskiej ligi baseballowej. Z pomocą młodego pasjonata postanawia zmienić sposób zarządzania i swoje kroki dyktować dzięki analizy komputerowej. Ekipa złożona z graczy na peryferiach zawodowego sportu osiąga niesamowite wyniki. Tymczasem w tle trwa walka o przyszłość samego bohatera, równie odważnego co szalonego wizjonera rozdartego między obowiązkami ojca i karierą. Produkcja w gwiazdorskiej obsadzie pokazuje, iż oprócz twardych danych czy szczęścia do sukcesu – w najważniejszych rozgrywkach, sportowych czy osobistych – potrzeba przede wszystkim zdecydowania i uniesionej przyłbicy.

Historia Arona Ralstona obiegła świat za sprawą jego książki i dramatycznego nagrania, które po uratowaniu mężczyzny trafiło do sieci. W kwietniu 2003 roku bohater rusza na wycieczkę przez położony w Utah park narodowy Canyonlands. W wyniku wypadku zostaje uwięziony w szczelinie między skałami. Przez tytułowe 127 godzin stara się walczyć o życie, choćby jeżeli nie może liczyć na jakąkolwiek pomoc, a sam dysponuje jedynie niewielkimi zapasami. Film w reżyserii Danny’ego Boyle’a z Jamesem Franco w roli głównej działa nie tylko jako przestroga. To przede wszystkim uwieczniona siła człowieczego ducha, który doprowadzony do ostateczności potrafi wytrzymać choćby nadludzki wysiłek. Czym zatem są codzienne problemy, postanowienia i marzenia, jeżeli dzięki sile charakteru mogą stać się rzeczywistością?

Duet reżyserów/scenarzystów Tyler Nilson i Michael Schwartz zapraszają do świata ubogich ludzi o wielkich marzeniach. Główny bohater Zak, chłopak z zespołem Downa, chciałby zostać profesjonalnym zawodnikiem wrestlingu. Postanawia uciec ze strzeżonego ośrodka do szkoły dla adeptów sportu w Karolinie Północnej. Gdy jego drogi przecinają się z drobnym złodziejaszkiem Tylerem, ma do pokonania jeszcze wiele kilometrów. Obaj ruszają w tym samym kierunku, uciekając przed dawnym życiem i goniąc za celem. Do wyprawy dołącza się Eleanor, wychowawczyni z zakładu, która odwiezie Zaka do placówki. Współczesna wersja opowieści o Hucku Finnie uderza z taką mocą dzięki dodatkowemu dramatycznemu bagażowi. Twórcy nie uciekają od trudnych tematów, ale napawają optymizmem. Bo każda przeszkoda jest problemem do pokonania, a marzenie celem możliwym do spełnienia.

Czasami strata i powrót do punktu wyjścia przynosi najlepsze efekty. Porywczy szef Carl Casper w pocie czoła pracował nad jak najlepszymi daniami. Jednak jego natura choleryka doprowadza go nad krawędź przepaści – bez pracy i z kurczącymi się środkami do życia. Za ostatnie oszczędności postanawia odbudować nadszarpniętą reputację i nieoczekiwaną popularność w Internecie. Odnawia zdezelowanego foodtrucka, aby robić w nim kanapki kubańskie. Oprócz pozytywnej historii o wierze we własne umiejętności, sile wsparcia rodziny i przyjaciół, Jon Favreau między zapachami i smakami ugotował porządną komedię familijną z relacją między ojcem i synem w centrum. Seans idealny dla tych z pełnymi brzuchami, ale przez cały czas głodnych pozytywnej energii.

Nagrodzony aż sześcioma Oscarami film Damiena Chazelle’a odczarował dla popularnego kina współczesnego zakurzony gatunek musicalu. Reżyser nawiązuje do klasyki, aby stworzyć opowieść starą jak świat: historię dwójki marzycieli, którzy spotykają się w newralgicznym punkcie swojego życia. Ona jest niespełnioną aktorką, a on muzykiem, dla którego artyzm stał się melodia przeszłości. Oda do marzycieli ma zarówno zachwycającą choreografię, wpadające w ucho piosenki, jak i uniwersalne przesłanie. Marzenia i miłość nie muszą być tym samym, ale idąc równolegle do siebie pozwalają sięgać gwiazd. Uwielbiana produkcja, wyrastająca na jeden ze współczesnych klasyków, nie żyje wyłącznie w iluzji, ale marzenia przeplata realizmem dotyczącym rozwijającego się związku. W rolach głównych Emma Stone i Ryan Gosling.

Dublin, połowa lat 80. Conor z dnia na dzień musi zmienić swoją prywatną szkołę na nową, publiczną. Choć z miejsca jest gnębiony przez lokalnego chuligana, niemal od razu poznaje ekstrawagancką dziewczynę Raphinę. Rodzące się uczucie popycha chłopaka ku swojej pasji – muzyce. Wraz z nowymi kolegami zakłada zespół, który zaczyna zdobywać popularność. Wykorzystane hity z epoki łączą produkcję z jej tematem, ucieczką od problemów codzienności dzięki pasji, a piosenki napisane specjalnie dla filmu wtórują fabule, w której pierwsze skrzypce grają uczucia i gigantyczne marzenia. choćby jeżeli to kino płonnych nadziei, "Młodzi przebojowi" przypominają o przywilejach nastolatków, które nie muszą być przecież melodią przeszłości dla wszystkich dorosłego.

Film Rogera Donaldsona opowiada historię nowozelandzkiego konstruktora Burta Munroe, który pod koniec życia postanawia pobić rekord świata w prędkości na udoskonalonym przez siebie motocyklu Indian Scout. Bohater wyrusza do USA, aby wziąć udział w wyścigu na pokrytych solą pustkowiach stanu Utah. Niezwykły życiorys tego człowieka to z jednej strony najeżona humorem rozrywka, a z drugiej hołd dla chęci do przekraczania ludzkich ograniczeń bez względu na wiek czy fizyczną sprawność. W roli głównej niezastąpiony Anthony Hopkins.