Ta wystawa to hołd dla artysty ludowego, który pochodził z Lubaczowa, a jest w swoim rodzinnym mieście praktycznie nieznany. Jarosław Furgała zaczął rzeźbić w drugiej połowie życia, z potrzeby wyrażenia własnych refleksji o historii i ludziach, których uważał za ważnych i godnych upamiętnienia. Rzeźbą zajął się pod wpływem obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego w 1966 roku. Wspominał: „Postanowiłem rzeźbić. Może w ten sposób uda mi się coś opowiedzieć. Uważam, iż powinniśmy rozbudzać piękno wśród ludzi. Może, gdy trafi do ich serc, mniej będzie egoizmu, sobkostwa, znieczulicy i cwaniactwa. Mnie się zdaje, iż człowiek o złym sercu nie może kochać piękna i sztuki”. Jego rzeźby gwałtownie zaczęły zyskiwać uznanie na ogólnopolskich konkursach i wystawach. Tworzył niemal do końca życia. Na wystawie zobaczymy rzeźby przedstawiające postacie i wydarzenia, które były dla niego szczególnie ważne. Wielu z nich towarzyszy osobisty komentarz twórcy. Wystawa powstała we współpracy z Muzeum Etnograficznym we Wrocławiu.
Jarosław Furgała brał udział w cywilnej obronie Warszawy we wrześniu 1939 roku, a następnie jako żołnierz przemierzył dziesiątki tysięcy kilometrów na frontach II wojny światowej i wreszcie osiadł na Dolnym Śląsku, we wsi Polwica, gdzie pracował jako traktorzysta, magazynier, księgowy i kierownik świetlicy.
29.07.2025–1.02.2026
Żywoty twórcze Jarosława Furgały (1919–2020)
Muzeum Kresów w Lubaczowie, ul. Jana III Sobieskiego 4
www.muzeumkresow.eu
Jarosław Furgała, Siewcy, 1970; Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Jarosław Furgała, „Szopka-tryptyk”, 1974; Muzeum Narodowe we Wrocławiu
