Violetta Villas. Ekstrawagancja i religijność

Nigdy nie reżyserowałem czegokolwiek, a więc również Wesołej wdówki w Teatrze Wielkim w Łodzi, o czym przeczytałem niedawno w internecie. Robił to natomiast zaangażowany przeze mnie czeski choreograf i reżyser Pavel Šmok. Mieliśmy do dyspozycji aż trzy wykonawczynie partii Hanny Glawari. Były to Delfina Ambroziak, Teresa May-Czyżowska i gościnnie Wanda Polańska.

Ale pewnego dnia przyjechała odwiedzić mnie Violetta Villas i zobaczywszy na afiszu Wdówkę, spytała, czy nie mogłaby wystąpić w niej w roli tytułowej. Dbając o frekwencję (a tę Villas zawsze gwarantowała), natychmiast poleciłem wydanie wyciągu fortepianowego z tekstem polskim (graliśmy Wdówkę również w oryginale na różnych tournée po Austrii, Szwajcarii i krajach niemieckojęzycznych). Dołożyłem również nagranie spektaklu z premiery, aby umożliwić Violetcie przyspieszone opanowanie całości. Umówiliśmy się, iż jak tylko nauczy się wszystkiego – da znać, a my wyznaczymy terminy prób scenicznych i ewentualne daty spektakli.