Osądzając jako piękny jakiś przedmiot, uważamy, iż osąd nasz powinien mieć wartość uniwersalną i iż wszyscy powinni (lub powinni by) go podzielać.
Immanuel Kant, Krytyka władzy sądzenia (1790), cyt. za: Umberto Eco, [red.], Historia piękna, Wyd. REBIS, Poznań 2005 s. 264
