TOP: Najbardziej oczekiwane polskie filmy 2025 roku

Według niepotwierdzonych na razie informacji "Chopin, Chopin!" to jeden z najdroższych polskich filmów nakręconych po 1989 roku. Jego budżet wyniósł ponoć ponad 60 milionów złotych! Twórcy zamierzają pokazać Fryderyka Chopina tak, jak nie przedstawił go jeszcze nikt inny. Ma to być opowieść o zakochanym w życiu dandysie, geniuszu fortepianu, enfant terrible swojej epoki, który żyje do utraty tchu – i z wyrokiem śmierci: gruźlicą. W tytułowej roli zobaczymy znanego m.in. z "Filipa", "Boksera" oraz "Teściów 2" Eryka Kulma. Partnerują mu: Maja Ostaszewska, Karolina Gruszka, Martyna Byczkowska (Marysia Wodzińska), Dominika Ostałowska, Josephine de La Baume i Lambert Wilson. Zdjęcia, za które odpowiada wielokrotnie nagradzany operator Michał Sobociński, realizowane są w Polsce, we Francji i na Majorce. Za kamerą stanął Michał Kwieciński ("Filip").

Wszystkie dotychczasowe filmy Wojciecha Smarzowskiego były dla widzów terapią szokową. Nic nie wskazuje na to, by w przypadku "Domu dobrego, snu złego" czołowy egzorcysta polskich demonów zamierzał zmienić swoją strategię artystyczną. Twórca "Róży" porusza bowiem tym razem temat przemocy domowej. Fabuła filmu trzymana jest na razie w tajemnicy. Z pierwszego zwiastuna możemy jednak wywnioskować, iż ekranowym oprawcą będzie Tomasz Schuchardt, zaś jego ofiarą – Agata Turkot. W obsadzie znaleźli się także: Agata Kulesza, Arkadiusz Jakubik, Maria Sobocińska i Andrzej Konopka. Krążą pogłoski, iż "Dom dobry, sen zły" ma być najbardziej eksperymentalnym filmem w karierze Smarzowskiego. Brzmi intrygująco.

W zeszłym roku Olga Chajdas zaintrygowała swoim eksperymentalnym, punkowym "Imago", na 2025 z kolei reżyserka zaplanowała totalną zmianę tonacji. "Dziadku, wiejemy" to bowiem familijna produkcja z elementami animacji. Bohaterką będzie Jagoda (Anna Nowak), która wyrusza na przygodę z obdarzonym wybujałą wyobraźnią (ktoś powie: szalonym) dziadkiem Jeremim (Jan Peszek) – w pogoń za nimi udaje się szajka złoczyńców, zaniepokojona matka dziewczynki (Agnieszka Grochowska) oraz... smok. Peszek zapowiada "nieprzewidywalny, dziki film dla wszystkich pokolenia", a Chajdas mówi, iż marzyło jej się stworzenie Indiany Jonesa dla najmłodszych. Czy się udało? Zobaczymy już w tym roku!

Każdy film Agnieszki Smoczyńskiej – od "Córek dancingu" przez "Fugę" po "Silent Twins" – jest wydarzeniem, nic więc dziwnego, iż czekamy z niecierpliwością na kolejny. Akcja "Hot Spot" będzie rozgrywać się w niedalekiej przyszłości rządzonej przez świadomą sztuczną inteligencję. Głównym bohaterem jest prywatny detektyw, który, badając sprawę morderstwa, trafia na ślad grupy rebeliantów walczących z cyfrowym władcą. Scenariusz napisał Robert Bolesto ("Córki dancingu", "Ostatnia rodzina", "Hardkor Disko"), a w międzynarodowej obsadzie znaleźli się Andrzej Konopka, Noomi Rapace oraz Reika Kirishima. Międzynarodowa koprodukcja powstaje dla studia Focus Features i zapowiada się co najmniej intrygująco.

Gdy polskie kino dotyka wspólnoty Kościoła, albo przytula, albo trąca. Zmęczonych jedynie dwoma perspektywami, z których reżyserzy spoglądają na chrześcijański krzyż, warto zachęcić do wpisania "Ministrantów" na listę oczekiwanych pozycji 2025 roku. Piotr Domalewski wielokrotnie już udowodnił, iż w swoim kinie nie jest zainteresowany tanią publicystyką czy sensacyjnymi uproszczeniami. O szczerość jego najnowszego filmu nie musimy się specjalnie obawiać – zwłaszcza iż twórcy wielokrotnie wspominają w wywiadach, iż "Ministranci" nie będą silili się na krytyczną diagnozę kościelnej instytucji. Komediodramat o grupie Robin Hoodów w komżach, samodzielnie wymierzających boską sprawiedliwość lokalnej społeczności grzeszników, ma bowiem inne aspiracje. Spróbować dotrzeć do fundamentów budowanej przez nas relacji z Bogiem, zastanowić się nad miejscem wiary w mniejszych ośrodkach, w końcu i podejrzeć siłę rażenia wśród najmłodszego pokolenia; dziś zagubionego w naukach, jutro budującego przyszłość chrześcijańskiej wspólnoty. Zadawać pytania, nie podsuwając odpowiedzi. Nowy polski film, od dobrych dla dobrych.

Polska produkcja historyczna, w której twórca nad świst kul i batalistyczne próby ceni to, co kłębi się w głowach bohaterów? Tym, którzy słysząc taki opis, boją się zostać nabici w butelkę, powiemy tylko jedno: Łukasz Palkowski. Twórca "Bogów" wraca z telewizji do kina po prawie ośmiu latach, obiecując wysokobudżetowy, z ducha hollywoodzki projekt. "Pojedynek" opisywany jest bowiem jako rasowy thriller psychologiczny przybrany w drugowojenny mundur. Tłem akcji ma być obóz jeniecki w Kozielsku, w którym w latach 1939-1940 sowieci przetrzymywali polskich oficerów, jeszcze przed relokowaniem ich do Katynia. Jej sercem: jeden młody pianista (Jakub Gierszał), który podtrzymuje patriotycznego ducha wśród złamanych niewolą żołnierzy. Jego psychologiczna rozgrywka z manipulatorskim funkcjonariuszem NKWD Wasilijem Zarubinem (w tej roli znany z "Gry o tron" Aidan Gillen) ma otworzyć film na rzadko spotykane w polskim kinie historycznym napięcie i spokojną, dramaturgiczną podbudowę. Zamiast donośnego krzyku – spokojny namysł. Zamiast choreografii działań bojowych – niemal szachowa strategia psychologicznej potyczki. Zamiast tandetnych, budżetowych prób naśladowania zagranicznych trendów – nasz własny film historyczny, którego w końcu nie będziemy się wstydzić.

Nowy film Tadeusza Śliwy zapowiadany jest szumnie jako "opowieść wymykająca się schematom, pełna dzikiej energii i wrażliwości". Krótko mówiąc, ma to być film o miłości, jakiego jeszcze nie widzieliśmy. Po zapoznaniu się z fabułą już na starcie można dostrzec, iż obietnice mogą się spełnić. Główna bohaterka grana przez Matyldę Giegżno ("Klangor", "Kos") to pełna euforii dziewczyna, której w realizacji marzeń nie przeszkadza choćby fakt, iż nie widzi od dziecka. Jej spotkanie z Robertem, wypaloną gwiazdą fotografii (Ignacy Liss, "Znachor"), ma się stać dla obojga początkiem przełomowych zmian. Spodziewamy się więc, iż "Światłoczuła" zabierze nas w podróż po odkrywaniu swoich słabości i mierzeniu się z ograniczeniami. Wierzymy też, iż magia kina zadziała, a ich miłość sprawi, iż oboje poczują się pełni. I właśnie na takie historie czekamy.

"Wielka Warszawska" ma być opowieścią o młodym dżokeju, który wkracza w świat wyścigów z entuzjazmem i naiwnością. Jest rok 1991, komunizm już upadł, zaczynają się barwne czasy, w których wydaje się, iż wszystko jest możliwe. niedługo jednak grany przez Tomasza Ziętka Krzysiek orientuje się, iż wynikami sportowej rywalizacji zarządza siatka zależności i potężnych interesów. Pomysłodawcą scenariusza jest zmarły przedwcześnie Jan Purzycki. W zamyśle autora "Wielka Warszawska" miała być zwieńczeniem jego filmowej trylogii (także "Wielki Szu" i "Piłkarski poker") o wielkich pieniądzach, hazardzie i przekrętach. Odpowiedzialność za realizację tego ambitnego planu wziął na siebie stojący za kamerą Bartłomiej Ignaciuk, który przywraca tu do życia świat sprzed 30 lat – zarówno ten znany z warszawskich ulic, jak i mniej dostępny dla zwykłych obywateli – widowiskowy świat wyścigów konnych.

Pierwszy "Vinci" był dzieckiem swoich czasów i świetnie definiował masową kulturę polskiego konsumenta kinowego. Nic więc dziwnego, iż w dobie odświeżania dawnych hitów i ten film doczeka się kontynuacji. Jak jednak dowodzą przykłady zarówno z Polski, jak i ze świata, gra nostalgią wiąże się z wielkimi ryzykiem. Umiejętne zbalansowanie odwoływania się do przeszłości z prowadzeniem opowieści zgodnie z oczekiwaniami współczesnego widza, to dar rzadki. Dlatego też z wielką niecierpliwością czekamy na film "Vinci 2". Nadzieje są ogromne. jeżeli twórcom uda się je spełnić, komercyjny sukces jest murowany.

Już sam temat sprawia, iż na ten film warto czekać. Twórcy zapowiadają bowiem "gęsty i porywający thriller inspirowany prawdziwymi wydarzeniami". Na papierze brzmi to doskonale. Temat powinien przyciągnąć tłumy, a konwencja thrillera sugeruje, iż zobaczymy naprawdę intrygującą i ekscytującą opowieść. Warto też dodać, iż jest to kolejny wspólny projekt reżysera Władysława Pasikowskiego i aktora Bogusława Lindy. I choć nie wszystkie ich wcześniejsze wspólne obrazy okazały się strzałami w dziesiątkę, to kilka na zawsze zapisało się w annałach polskiej kinematografii. Liczymy, iż "Zamach na papieża" jak kiedyś "Psy" zawładną naszą wyobraźnią.