Tchnęli drugie życie w Basteję Hioba

Zdjęcie: Basteja Hioba po remoncie zyskała wykonaną z brązu makietę

Basteja Hioba, jeden z cenniejszych zachowanych fragmentów średniowiecznych fortyfikacji Wrocławia, została właśnie wyremontowana i znów można podziwiać ten fragment obwarowań miejskich.

– Podczas prac zabezpieczyliśmy i wzmocniliśmy konstrukcję tego historycznego obiektu, uzupełniliśmy ubytki, powstały nowe schody, chodniki z drenażem i trawniki. Odnowiliśmy też chodnik od alei Słowackiego, a obok stanęła makieta z brązu (1:100) i szklana tablica z ilustracją dawnych murów obronnych miasta – mówi prezydent Wrocławia Jacek Sutryk.

W ramach Rządowego Programu Odbudowy Zabytków przyznano na remont tego historycznego obiektu ponad 1,6 mln zł, kolejną część kwoty na prace ratunkowe przy zabytku dołożyło miasto i udało się pięknie odnowić ten historyczny obiekt.

Basteja Hioba stoi przy al. Słowackiego przy Galerii Dominikańskiej. Gdy ją budowano ponad 500 lat temu, w tym miejscu znajdowało się ujście rzeki Oławy do fosy miejskiej. Jest częścią dawnych systemów obronnych miasta.

Historyczny obiekt można oglądać po północnej stronie Galerii Dominikańskiej

To najlepiej zachowany relikt obwarowań Wrocławia przełomu średniowiecza i czasów nowożytnych. Zachowane mury i strzelnice o uskokowych zaokrąglonych ościeżach stanowią wyjątkowy przykład średniowiecznej architektury militarnej stolicy historycznego Śląska.

– Relikty umocnień średniowiecznego Wrocławia na powierzchni są nieliczne, dlatego tym bardziej cieszymy się, iż zabezpieczyliśmy ten interesujący obiekt – komentuje prezydent Jacek Sutryk

Basteja powstała w 1486 roku i miała za zadanie zabezpieczać wpływ rzeki Oławy do fosy miejskiej oraz osłaniać fragmenty zewnętrznego pasa fortyfikacji miasta. Fortyfikacja została zniszczona i zabudowana w XIX wieku, kiedy wojska napoleońskie zdobyły miasto i Hieronim Bonaparte podjął decyzję o zburzeniu murów . Na nowo odsłonięta była dzięki budowie nieistniejącego już hotelu Panorama w 1967 roku. Dzięki ówczesnej interwencji profesora Edmunda Małachowicza, który był wówczas konserwatorem zabytków, relikty jej zabezpieczono i pierwszy raz zrekonstruowano.

Remont historycznego obiektu został wykonany m.in. dzięki środkom rządowym