Tajemnica ukryta na strychu: historia kobiety, która odważyła się poznać prawdę
Alicja nigdy nie sądziła, iż wizyta w domu teściowej na wsi stanie się dla niej odkryciem, które przewróci jej życie do góry nogami. Cecylia Nowak, matka jej męża, poprosiła o pomoc w sprzątaniu starego domu – przygotowywali go do sprzedaży. Wydawało się zwykłym zleceniem. A jednak stało się punktem zwrotnym, po którym nie było już powrotu.
— Alicjo, zajmij się strychem, tam pełno gratów. Ja ogarnę dół — rzuciła teściowa, jakby dowodziła frontem domowych porządków.
— Dobrze — odparła Alicja, wspięła się po schodach i zaczęła przeglądać zakurzone pudła.
Zdjęcia męża z dzieciństwa, szkolne dyplomy, rysunki siostry… Nostalgiczny kurz przeszłości. Ale jej wzrok przykuła gruba teczka z dokumentacją medyczną. Serce ścisnęło się. Po chwili wahania otworzyła ją.
W oczy rzucił się wpis: u jej męża, Marka, w młodości zdiagnozowano chorobę, która często prowadzi do niepłodności. To nie domysły – czarno na białym, z podpisami lekarzy.
Alicja zamarła. Ta teczka burzyła dwadzieścia lat jej życia. Tyle właśnie lat byli w związku, a przez cały ten czas teściowa winiła ją za brak dzieci, rzucała złośliwe uwagi i upokarzała, zasłaniając się „prawem babci”. A Marek? Nigdy nie chciał się zbadać, choć Alicja przeszła wszystkie możliwe testy.
Poznali się na studiach. On – dusza towarzystwa, grał na gitarze, żartował. To on pierwszy podszedł, zaproponował herbatę, gdy marzła na poligonie. Potem kino, randki, miłość. Jak z książki. Aż do spotkania z Cecylią.
Teściowa nie kryła niechęci.
— Jesteś prawie o głowę wyższa od Marka! Panna młoda powinna być drobna — prychnęła przy pierwszej kolacji.
Alicja starała się nie brać tego do siebie, ale każde słowo wbijało się pod skórę. Zwłaszcza po ślubie, gdy Cecylia wręczyła jej garnek i czepek niemowlęcy: „Żebyś już rodziła!”.
A Alicja bardzo chciała. Tylko się nie udawało. Lekarze mówili – u niej wszystko w porządku. Tylko mąż nie chciał się zbadać. Co więcej, rzucał aluzje – czy przypadkiem Alicja nie zrobiła czegoś w przeszłości? Czy to nie przez nią?
Darowała mu choćby te słowa, ale osad pozostał.
I teraz, na zakurzonym strychu, Alicja trzymała w rękach odpowiedź na wszystkie pytania.
Marek wiedział. Cecylia też. A mimo to latami dręczyli ją wyrzutami. Cicho schowała dokumenty do torby. Wracając do miasta, pierwsze kroki skierowała do przyjaciółki, Ewy, lekarki.
— No jasne — mruknęła Ewa, przewracając strony. — O to chodzi. A ty się tyle lat męczyłaś…
Alicja milczała. Oczy wypełniły się łzami.
— Rozwiedź się. Jeszcze możesz zostać matką. Z nim? choćby ci prawdy nie powiedział. To nie jest rodzina.
Okazja nadarzyła się miesiąc później. Rodzinne przyjęcie. Cecylia, jak zawsze, błyszczała, chwaląc się wnukami od córki Kingi – choć to ona je wychowywała. A Alicję próbowała upokorzyć przy wszystkich.
Lecz tym razem poszło inaczej.
— Cóż, Alicjo, nie dane ci zostać matką — uśmiechnęła się szyderczo Cecylia. — U nas Kinga ma troje.
Alicja wstała od stołu, podeszła na środek, wyjęła dokumenty i położyła je przed wszystkimi.
— A kiedy pani zamierzała wyjawić, iż to pani syn nie może mieć dzieci?
Teściowa zbladła. W powietrzu zawisła martwa cisza.
— To kłamstwo! — syknęła. — Wymysły!
— Prawda? Niech rodzina przeczyta — głos Alicji drżał z gniewu.
— Wiedziała! — nagle wybuchnął jeden ze starszych krewnych. — Mówiła mi wtedy, martwiła się. Już zapomniałem…
— I ty wiedziałeś, Marek? — odwróciła się do męża. — I pozwalałeś matce mnie nękać?
— Myślałem… — zaczął bełkotać. — Że się zmieni…
— Nie — odcięła. — Rozwód.
Marek próbował odzyskać żonę. Szkoda mu było mieszkania odziedziczonego po babci Alicji. Ale była nieugięta. Majątku nie trzeba było dzielić.
Minęło pół roku. Alicja prawie pogodziła się z myślą, iż nigdy nie zostanie matką. Aż nagle – spotkanie. Romans. Nowy człowiek, nowy sens, nowe życie.
Trzy miesiące później – test ciążowy z dwiema kreskami. Potem ślub. Potem syn Kacper. Dwa lata później – córka Zosia.
Patrząc na swoje dzieci, Alicja czasem wspomina tamten związek, w którym mogła tkwić wiecznie, cierpiąc w milczeniu. Ale wybrała inaczej – i odnalazła szczęście.
Marek nigdy więcej się nie ożenił. Jego matka teraz jemu wypominała porażki – iż ani on, ani Kinga nie potrafili ułożyć sobie życia. Pewnego dnia, przechodząc przez park, zobaczył Alicję z dziećmi. Śmiała się, huśtała córkę, a syn biegł z latawcem. Odwrócił wzrok. I poszedł do domu.
Do domu. Gdzie nie miał już swojego miejsca.
Czasem prawda boli, ale tylko ona daje wolność.
