Szwajcaria na Eurowizji: lata 70. – umiarkowane wyniki kraju (3/8)

eurowizja.org 3 miesięcy temu

Szwajcaria w Konkursie Piosenki Eurowizji pojawiła się aż 64 razy. W tym artykule docieramy do lat 70. ubiegłego wieku. Dekada okazała się nie być wynikowo ani zła, ani też zbytnio dobra. Państwo siedmiokrotnie dotarło do najlepszej dziesiątki, ale jednocześnie ani razu nie znalazło się na podium.

Eurowizja 1970 – 4. miejsce w miernym frekwencyjnie konkursie

Państwo pojawiło się na Eurowizji w 1970 – mimo kontrowersji związanych z nierozwiązaniem remisu w 1969. Frekwencja finału była jednak bardzo słaba przez bojkot 4 państw (Portugalii, Norwegii, Szwecji, Finlandii). Zatem w Amsterdamie wystąpiło zaledwie 12 krajów – najmniej od 1959. W barwach Szwajcarii wystąpił Henri Dès z kompozycją Retour. Jest to jego autorski utwór. Szczegóły dotyczące wyboru są niejasne, ponieważ brakuje źródeł na ten temat. Wokalista osiągnął 4. lokatę, zdobywając 8 punktów łącznie. Henri Dès tak naprawdę nazywa się Henri Destraz. Urodził się w 1940 roku. Rok przed występem na Eurowizji pojawił się na festiwalu w Sopocie, który wygrał. Łącznie wydał ponad 30 albumów (ostatni w 2014 roku). W 2007 wystąpił w roli komentatora konkursu dla szwajcarskiego nadawcy. Aktualnie ma 83 lata.

Eurowizja 1971, 1976 i 1979 – Peter, Sue i Marc aż trzykrotnie na Eurowizji

Eurowizja 1971 przyniosła pierwszy zespół reprezentujący Szwajcarię na Eurowizji. Alpejski kraj skorzystał z nowego prawa, które pozwalało na start grup. Peter, Sue i Marc zagościli na eurowizyjnej scenie w Irlandii z kompozycją zatytułowaną Les Illusions De Nos Vingt Ans. Mimo zdobycia 78 punktów, to przez nowy system głosowania dało im to zaledwie 12. pozycję.

Pojawili się ponownie 5 lat później. Preselekcje miały miejsce 24 stycznia w Lugano. Ze znanych twarzy pojawił się wcześniej wspomniany Henri Dès oraz Anita Traversi (Eurowizja 1960, 1964). Co interesujące – głosowały aż trzy panele jurorskie (regionalni, prasa oraz eksperci). Wygrało Djambo, Djambo, pierwszy utwór Szwajcarii w języku angielskim. Piosenka okazała się sukcesem. Zajęła 4. miejsce, na które złożyło się aż 91 punktów.

Rok 1979 – Tercet łączy siły z zespołem folkowo-bluesowym

Ostatni raz w tej dekadzie Peter, Sue i Marc postanowili pokazać się w 1979, tym razem jednak w kolaboracji. W preselekcjach wystąpili razem z formacją Pfuri, Gorps i Kniri. Finał narodowy odbył się 27 stycznia w Genewie. System głosowania był identyczny jak w 1976. Wspólne wykonanie kompozycji Trödler Und Co. zapewniło zwycięstwo.

Reprezentanci Szwajcarii zakończyli udział w połowie stawki, na 10. miejscu z dorobkiem 60 punktów. W skład tercetu Peter, Sue i Marc wchodzą: Peter Reber, Sue Schell i Marc Dietrich. Największy utwór w całej historii ich to Cindy z 1976. Koncertowali w Europie i Japonii, a popularność ich utworów sięgała aż do Republiki Południowej Afryki. Powrócili na Eurowizję jeszcze w 1981, zaś ostatnią próbę dostania się na scenę widowiska podjęli w 1987. Pfuri, Gorps i Kniri to z kolei Pfuri Baldenweg, Anthony Fischer oraz Peter Knaus. Wydali 3 albumy w brzmieniu folku i bluesa. Pojawiali się również na festiwalach muzyki jazzowej.

Eurowizja 1972: 8. miejsce w Edynburgu

Szwajcaria zorganizowała finał narodowy, w którym pojawiło 4 uczestników, zaś piosenek walczących o wyjazd na Eurowizję było łącznie 6. Nie wiadomo, kiedy i gdzie odbył ani jak wyglądał system głosowania. Zatriumfowała Véronique Müller z kompozycją C’est La Chanson De Mon Amour (solistka w preselekcjach zaśpiewała jeszcze La rose et le tambour). 17. Konkurs Piosenki Eurowizji organizowała Wielka Brytania, w zastępstwie za Monako. Więcej o tej edycji znajdziecie TUTAJ. Wokalistka zajęła 8. miejsce na 18 państw uczestniczących, z dorobkiem 88 punktów.

Véronique Müller urodziła się w 1948. Uczyła się w Wielkiej Brytanii, a jednym z jej nauczycieli był Freddie Winrose, producent znanej walijskiej piosenkarki Shirley Bassey. Wydała łącznie 7 albumów. Powróciła na konkurs w 1980 jako autorka tekstu do piosenki Cinema, którą śpiewała Paola. Aktualnie ma 76 lat.

Eurowizja 1973: solista jedzie do Luksemburga

Szwajcaria się nie poddawała i znów zorganizowała preselekcje. Miały one miejsce 16 lutego w Bernie. Prawo głosu miało publiczne jury, eksperci i prasa. Ze znanych twarzy pojawili się wcześniejsi reprezentanci z tej dekady – Henri Dès oraz Peter, Sue i Marc. Trofeum zgarnął jednak Patrick Juvet z piosenką Je vais me marier, Marie. Finał Eurowizji odbył się dość niedaleko, bo w Luksemburgu. Juvet jednak uplasował się na dość niskim 12. miejscu, z dorobkiem 79 punktów. Więcej informacji formułach i przebiegach głosowania w przeszłości znajdziecie TUTAJ.

Wokalista choć nie zdobył zbyt dobrego wyniku, to ma całkiem spory dorobek artystyczny. Urodził się w 1950 i jako dziecko uczył się gry na fortepianie. W 1971 napisał pierwszy utwór – Le Lundi au soleil, który zaśpiewał Claude François. W końcówce lat 70. wokalista odniósł ogromny sukces z utworami Où sont les femmes, Got a Feeling oraz I Love America. Wydał również kilka albumów. W latach 80. powrócił do francuskiego rynku, zaś w 1991 wydał swój ostatni album przy wsparciu między innymi niedawno zmarłej Francoise Hardy (Eurowizja 1963, Monako). Zmarł w 2021, w wieku 70 lat.

Eurowizja 1974: kolejne ostatnie miejsce do kolekcji

Selekcje Szwajcarii do Eurowizji 1974 odbyły się 24 stycznia w Zurychu. Ponownie pojawili się w nich reprezentanci tego kraju z 1971. Głosowanie było niemal takiego same jak rok wcześniej, ale 3 frakcje jurorów regionalnych zastąpiło publiczne jury. Triumfowała Piera Martell z niemieckojęzycznym utworem Mein Ruf nach dir. Eurowizja w Brighton okazuje się być pechowa. Solistka dostała 3 punkty, co dało jej ostatnie miejsce (razem z Portugalią, Niemcami i Norwegią). Reprezentantka urodziła się w 1943 roku. Pierwszy utwór wydała w 1966, a następnie wygrała lokalny festiwal w 1973. Po Eurowizji próbowała wrócić na widowisko. W 1976 zaśpiewała w niemieckich preselekcjach Ein neuer Tag, ale nie poszło jej najlepiej. W 1977 i 1978 wystartowała w Szwajcarii, również bez rezultatu. Przeszła na emeryturę w 1981. Ma 81 lat.

Eurowizja 1975: Mikado ociera się o top 5

Tradycja selekcji trwała dalej. Tym razem padło na organizację w Zurychu, w dniu 21 lutego. Głosowanie było identyczne, jak w 1974. W stawce zaś nie zabrakło formacji Peter, Sue i Marc oraz wokalisty z 1970. Na konkurs do Sztokholmu pojechała Simone Drexel ze skocznym Mikado.

Był to pierwszy finał Eurowizji z obecną skalą głosowania. Szwajcaria dzięki niemu uzbierała 77 punktów, co dało jej 6. pozycję. Mikado było wielkim sukcesem komercyjnym w kraju, docierając do 2. miejsca list przebojów. Simone Drexel urodziła się w 1957 roku. W wieku 16 lat wygrała talent show organizowane przez magazyn młodzieżowy. Po Eurowizji zbytnio nie angażowała się muzycznie. W latach 1985-2006 pracowała w laboratorium medycyny transfuzjologicznej. Następnie zaczęła być nauczycielką śpiewu. Aktualnie ma 67 lat.

Eurowizja 1977: kolejny zespół w barwach Szwajcarii

Format finału narodowego względem poprzedniego roku pozostał taki sam. Odbył się on zaś 19 stycznia. Powróciła Paola (Eurowizja 1969 i później 1980) z kompozycją Le livre blanc oraz wcześniej wspomniane Piera Martell i Véronique Müller. Triumf przypadł zaś zespołowi Pepe Lienhard Band. W Londynie zaśpiewali Swiss Lady i tak jak poprzedniczka – zajęli 6. miejsce, tylko punktów tym razem było 71.

Formacja to sekstet, na który składaj się: założyciel Pepe Lienhard, Bill von Arx, Georges Walther, Mostafa Kafa’i Azimi, Christian von Hoffman oraz Pino Gasparini. Formacja powstała w 1969 roku. Łącznie wydali kilka albumów. Towarzyszyli w trasach koncertowych Udo Jürgensowi (zwycięzca Eurowizji 1966, w barwach Austrii). Występowali również u boku takich sław jak Sammy Davis Jr. czy Frank Sinatra. Zespół funkcjonuje po dziś dzień.

Eurowizja 1978: powrót do piosenki po francusku na konkursie we Francji

Selekcje w 1978 nie zmieniły kształtu względem edycji z 1977. Odbyły się 18 stycznia, a jedyną twarzą znaną z Eurowizji była Piera Martell. Zwyciężyła Carole Vinci z piosenką Vivre. Co ciekawe, solistka wygrała eliminacje za drugim podejściem. Rok wcześniej zajęła 4. lokatę z Dites-moi ce qu’est l’amour. Na konkursie zajęła 9. miejsce, czyli mniej więcej w połowie stawki. Więcej o tej edycji Eurowizji – TUTAJ. Carole Vinci urodziła się w 1950. Nie wydała niczego poza tymi dwiema kompozycjami. W 1980 pojawiła się w szwajcarskiej telewizji i zniknęła z życia publicznego. w tej chwili prowadzi wytwórnię serów. Ma 74 lata.

Źródła: Eurowizja.org, niemiecka, francuska i angielska wikipedia, Eurovisionworld.com, esc-history.com, eurovisionuniverse.com, pepe-lienhard.ch, YouTube

Idź do oryginalnego materiału