Syn przypadkiem zobaczył testament matki i wyrzucił ją z domu: „Pakuj się, wyjeżdżasz”
Krzysztof Kowalski wpatrywał się w ekran laptopa, nie dowierzając własnym oczom. E-mail od adwokata przewrócił jego świat do góry nogami. To był testament jego matki – dokument, który miał pozostać tajemnicą, ale przez pomyłkę trafił do niego. Wściekłość i determinacja zawrzały w jego piersi. Chwycił telefon, by rozprawić się z tą zdradą, która – jak sądził – zrujnowała wszystko, co wiedział o swojej rodzinie.
„Magda” – krótko rzucił Krzysztof do swojej asystentki – „połącz mnie z adwokatką, potem z agentką nieruchomości, Joanną Nowak, a na końcu z moją matką. W tej kolejności“. Magda, która pracowała z Krzysztofem od dziesięciu lat w jego firmie budowlanej w Poznaniu, wiedziała, iż lepiej nie wystawiać jego cierpliwości na próbę. Natychmiast wybrała numer, gdy on, zaciskając zęby, patrzył w ekran, płonąc z gniewu. Przysiągł sobie, iż nie odpuści.
Gdy odezwała się adwokatka, Krzysztof nie hamował emocji: „Moniko, co za kompromitacja! Zamiast wysłać testament mojej matce, przesłałaś go mnie!” Kobieta zaczęła bełkotać przeprosiny, ale on, wyładowawszy złość, przerwał rozmowę. Oparł się o fotel, patrząc przez okno na zasypane śniegiem miasto, próbując ogarnąć to, co zobaczył. Następny dzwonił do Joanny Nowak. „Joanna, chcę, żeby wszystko było załatwione jeszcze dziś” – powiedział twardo. „Jeśli nie dasz rady, znajdę kogoś, kto to zrobi”. Jej stanowcza odpowiedź nieco go uspokoiła. „Dobrze, o piątej” – potwierdził.
Następnie polecił Magdzie połączyć go z matką. „Mamo” – zaczął, ledwo słysząc jej głos – „dwie sprawy. Po pierwsze, twoja adwokatka przez pomyłkę wysłała mi twój nowy testament. Po drugie – pakuj się. Wyprowadzasz się z mojego domu. Dziś.” Jego matka, Halina Kowalska, która mieszkała w jego przestronnym domu pod Poznaniem od niemal roku, zdrętwiała. „Krzysiu, jeżeli to przez testament, daj mi wyjaśnić…” – jej głos zadrżał, ale on przerwał: „Nie ma o czym mówić. Bądź gotowa na szesnastą.” Rozłączył się, zostawiając ją w rozpaczy.
Halina zbierała rzeczy, łzy spływały jej po policzkach. Nie mogła uwierzyć, iż syn, zawsze jej podpora, teraz ją wyrzuca. Gdy rok temu reumatyzm uczynił jej życie nieznośnym, Krzysztof nalegał, by zamieszkała z nim. Opiekował się nią, zatrudniał lekarzy, otaczał luksusem. A teraz, przez testament, bała się, iż straciła jego miłość. Chciała wyjaśnić, iż jej decyzja wynikała z troski o rodzeństwo, ale on nie dał jej szansy.
W testamencie Halina zapisała swój dom na wsi i oszczędności młodszym dzieciom – Julii i Tomkowi, którzy ledwo wiązali koniec z końcem. Krzysztofowi, zamożnemu i ustabilizowanemu, zostawiła rodzinne pamiątki – domek nad jeziorem, zegarek ojca i album ze zdjęciami dziadka, który walczył w wojnie. Myślała, iż zrozumie – dla niego te rzeczy były bezcenne, bo zawsze cenił wspomnienia bardziej niż pieniądze. Ale jego reakcja pokazała coś zupełnie innego.
O szesnastej Krzysztof wrócił do domu. W milczeniu skinął matce, wziął jej walizkę i włożył do samochodu. Jechali w ciszy, aż Halina, zebrawszy całą odwagę, odezwała się. „Krzysiu, co do testamentu…” – zaczęła, ale on przerwał, rzucając jej spojrzenie: „Tak, testament. Gdzie dom i pieniądze idą do Julki i Tomka, a ja dostaję domek, zegarek i stare zdjęcia?” Halina skinęła głową, jej głos drżał: „Tak, Krzysiu…”
Samochód zatrzymał się przed małym, prywatnym lotniskiem, gdzie czekała elegancka awionetka. Krzysztof odwrócił się do matki, a jego twarz złagodniała. „Mamo, zrozumiałem wszystko” – powiedział cicho. „Znasz mnie lepiej, niż myślałem. Pieniądze dla mnie nic nie znaczą. Ale te wspomnienia, te przedmioty – one są bezcenne. Podjęłaś dobrą decyzję.” Halina łapała powietrze, łzy płynęły strumieniem. „Krzysiu, myślałam, iż jesteś na mnie zły… iż mnie wyrzucasz!” – wykrztusiła.
Krzysztof uśmiechnął się: „Wyrzucić? Nie, mamo. Zabieram cię na dwa tygodnie do Chorwacji. Słońce pomoże na twój reumatyzm, a ja chcę spędzić z tobą czas.” Halina, nie hamując łez, rzuciła mu się w ramiona. Jej serce, jeszcze przed chwilą złamane strachem, teraz śpiewało z wdzięczności. Krzysztof zrozumiał jej intencje, a ich podróż stała się czasem bliskości i pojednania. W Chorwacji Halina widziała, jak syn odpoczywa, jak poznaje kobietę z Warszawy, i w jej duszy zaiskrzyła się nadzieja na jego szczęście.
Ta historia uczy: nie osądzajmy innych, gdy kierują nami lęki. Halina prawie straciła więź z synem przez własne przypuszczenia. Prawdziwa wartość nie leży w bogactwie, ale w tym, co ogrzewa serce. Dla Krzysztofa rodzinne pamiątki okazały się ważniejsze niż pieniądze. Ta historia przypomina, iż miłość i zrozumienie mogą uleczyć choćby najgłębsze rany.
