„Superman. Świat” — Superman rusza w podróż! / Recenzja

„Superman. Świat” to pomysł odważny i zrealizowany z rozmachem, ale — jak to bywa z antologiami — nie wszystkie historie wybrzmiewają równie mocno. Ten tom to zbiór piętnastu krótkich opowieści z różnych zakątków globu. Każda z nich pokazuje Supermana w nowym świetle, zanurzonego w lokalnej kulturze i zmagającego się z problemami, które często są bliższe mieszkańcom danego kraju niż klasycznym opowieściom z Metropolis. To interesujący koncept — ale w praktyce jego największą wadą okazuje się… długość opowiadanych historii.

Zacznijmy od tego, co działa najlepiej: różnorodność. Wizualnie komiks jest niezwykle bogaty — od kreski przypominającej tradycyjne murale po komiks realistyczny, a choćby mangowy surrealizm. Widać, iż twórcy dostali swobodę i chcieli oddać ducha swojego kraju. Niektóre historie błyszczą pomysłem i klimatem, inne odrobinę z kolei rozczarowują.

Przyjrzyjmy się każdej historii:

• Stany Zjednoczone: Klasyczna, moralizatorska miniatura — Superman w roli opiekuna wszystkich istot, pełna humoru i ciepła. Krótka, ale urocza.

• Hiszpania: To adekwatnie list miłosny do Malagi. Historia jest bardziej pocztówką niż fabułą, ale emanuje klimatem słońca i lokalnej dumy.

• Włochy: Dla mnie jedna z najlepszych w całym zbiorze. Łączenie Boskiej Komedii Dantego z mitologią Supermana to odważny pomysł, który w większości się broni — szkoda tylko, iż końcówka jest lekko naiwna.

• Serbia: interesujący społeczny kontekst — Superman mierzy się z lokalnym problemem, ale historia urywa się, zanim zdąży naprawdę zaangażować.

• Kamerun: Jeden z najciekawszych rozdziałów. Autorzy łączą motywy DC z kameruńskimi wierzeniami i kulturą — wyszło świeżo i zaskakująco.

• Indie: Wizualnie przepiękna historia — barwy, ornamenty, nastrojowa kreska. Niestety fabularnie dość banalna, raczej symboliczna niż porywająca.

• Argentyna: Osobliwa, nieco melancholijna historia, która balansuje na granicy baśni. Niezwykła, choć nie dla wszystkich.

• Turcja: Tu twórcy mieli interesujący pomysł, ale chcieli zmieścić zbyt wiele — efekt to chaos i poczucie zmarnowanego potencjału.

• Francja: Lekka, humorystyczna opowieść w stylu retro — klasyczny Superman, Lois Lane, szybka akcja i odrobina ironii.

• Brazylia: Króciutka, ale z piękną kreską i mocnym lokalnym klimatem. Miło popatrzeć, chociaż znowu: za krótko!

• Polska: Bardzo dobre zaskoczenie. Mamy tu naszego rodzimego villaina inspirowanego polskimi mitami, interesujący twist i estetyczną kreskę.

• Meksyk: Kadry w stylu meksykańskich murali — piękne i oryginalne. Historia sama w sobie subtelna, bardziej poetycka niż superbohaterska.

• Niemcy: Styl na pograniczu Asteriksa i klasycznego komiksu. Humorystyczny akcent, który dobrze się broni.

• Czechy: Prawdopodobnie najładniejsza wizualnie historia w całym tomie — dopracowana, pełna detali, z nastrojową fabułą.

• Japonia: I na koniec — Japonia robi swoje, czyli zawraca w głowie!

„Superman. Świat” nie jest wielkim wydarzeniem fabularnym — to raczej ciekawostka i prezentacja różnorodności. Dla fanów Supermana to piękny dodatek do kolekcji, bo pokazuje, jak Człowiek ze Stali stał się uniwersalnym symbolem nadziei i sprawiedliwości — niezależnie od szerokości geograficznej. Ale jeżeli szukasz mocno wciągającej historii, która zapada w pamięć na długo, tu możesz poczuć niedosyt.