Piotr Adamczyk nagrodzony za rolę w słuchowisku RDC. Aktor na XXIII Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” został doceniony za odegranie postaci fryzjera Bonifacego w słuchowisku „Cudowne przygody pana Pinzla rudego”.
Nagrodę aktorską za drugoplanową rolę męską w kategorii słuchowisk w imieniu Piotra Adamczyka odebrała reżyserka słuchowiska i dyrektor literacka RDC Aleksandra Głogowska.
„Szanowni państwo, bardzo się cieszę i dziękuję za to wyróżnienie. Jestem zaskoczony, bo to przecież dla nas z Adamem (Woronowiczem – przyp. red.) była krótka i miła radiowa przygoda. Ale być może jest tak, iż czasem podobają się i zasługują na nagrodę nie te wymęczone i wystarane role, a właśnie te lekko i beztrosko zdobyte szczyty” – przekazał Adamczyk w liście odczytanym przez reżyserkę słuchowiska.
„Olu, bardzo dziękuję za zaproszenie do tej wspinaczki, gratulacje! Żałuję, iż mnie z Wami nie ma ale euforia z tego niespodziewanego prezentu mam ogromną. Dziękuję raz jeszcze” – dodał aktor, zwracając się do Aleksandry Głogowskiej.
– Bardzo się cieszę, iż jury doceniło rolę Piotra Adamczyka. Niepozorna postać fryzjera Bonifacego jest kluczowa dla dynamiki groteski, którą napisał Baczyński. To właśnie fryzjer obraża pana Pinzla i to właśnie u fryzjera rozpoczynają się wszystkie nieszczęścia, które spotykają profesora geografii. Tę nagrodę traktuję również jako docenienie wyjątkowej produkcji Polskiego Radia RDC. Mam nadzieję, iż jury słuchając „Cudownych przygód pana Pinzla rudego” bawiło się tak dobrze, jak my przy pracy nad tym słuchowiskiem – powiedziała Aleksandra Głogowska.
W trzecim dniu festiwalu udział bierze również marszałek Senatu Małgorzata Kidawa-Błońska.
O czym jest słuchowisko „Cudowne przygody pana Pinzla rudego”?
„Cudowne przygody pana Pinzla rudego” to zabawna opowiastka, która powstała tuż przed wybuchem wojny, gdy Baczyński był uczniem gimnazjum im. Stefana Batorego. Niepozorny chłopak, piszczący do gazetki szkolnej, nie dał się jeszcze poznać jako wybitny poeta, a później głos swojego pokolenia.
– Po raz pierwszy Baczyński, który niestety jest bohaterem szkolnych lektur, jest zwykłym chłopakiem, który ma absurdalne poczucie humoru, który potrafi śmiać się z wad swoich kolegów i umie śmiać się z nauczycieli, bo przecież każdy dzieciak w szkole śmiał się z tego, jakich ma nauczycieli. Baczyński robi to w sposób bardzo elegancki, ale też bardzo inteligentny i śmieszny – zaznacza dyrektorka literacka RDC Aleksandra Głogowska.
Rękopis Baczyńskiego w Muzeum Literatury
– Tekst nie jest sygnowany nazwiskiem autora i dopiero doświadczenie pracy z archiwami obu poetów, świadomość łączącej ich serdecznej i twórczej przyjaźni w pierwszych latach okupacji, pozwoliły zidentyfikować rękopis jako dzieło Baczyńskiego. Charakterystyczny dukt okrągłego, wyraźnego pisma, „ręka” Baczyńskiego potwierdzona porównaniem z innymi autografami, przede wszystkim z brudnopisami jego opowiadań w zbiorach Biblioteki Narodowej, pozwoliły cieszyć się znaleziskiem, przypominającym o ogromnej skali talentu poety jako autora prozy, w których znajdował ujście jego żywioł humoru, satyry, a także groteski – powiedziała Małgorzata Wichowska z Muzeum Literatury.
Zaznaczyła, iż kolega z lat szkolnych Baczyńskiego w gimnazjum Batorego, przywołując w tomie „Żołnierz, poeta, czasu kurz…” (Kraków 1979), radosne obrazy poety, mocno akcentował jego ogromne poczucie humoru, co szczególnie łatwo zagasnąć może w ludzkiej pamięci wobec wielkiej poezji i wielkiej tragedii […] – nieodparty talent komiczny, z jakim przedrzeźniał dostojnych wychowawców-pedagogów z gimnazjum imienia Boobalka I, czyli z Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, pokazowej szkoły przedwojennej, oznaczonej na tarczach uczniowskich numerem 1 – pierwszym w ogólnopolskiej wówczas numeracji.
– Niewątpliwie, znane opowiadanie czy też mała powieść bez tytułu Baczyńskiego (tekst, podobnie jak rękopis z Pinzlem, urywa się), którą od pierwszych słów przyjęło się tytułować „Gimnazjum imienia Boobalka I”, będąca przerysowanym, groteskowym obrazem Batorego, a napisane prawdopodobnie pod wpływem „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza, było własnym wyrazem obrony przed wzorową szkołą – wskazała badaczka.
– Po krótkiej euforii związanej z odkryciem tej nieznanej prozy i publikacją w Bibliotece Muzeum Literatury, na pewno wielkiej euforii dostarczy wszystkim – edytorom, krytykom i historykom, czytelnikom i słuchaczom – nowa odsłona „Cudownych przygód pana Pinzla rudego”. Adaptacja radiowa i kreacje bohaterów „powieści fantastycznej” Baczyńskiego w znakomitej, odważnej obsadzie dają jej nowe życie – powiedziała Wichowska.
Opowieść oczami psa
Historia opowiedziana jest z perspektywy psa - jamnika.
- U Baczyńskiego w oryginale narrator jest w trzeciej osobie. U nas narratorem jest pies Hazdrubal, który prowadzi nas przez wszystkie przygody swojego profesora. Widzimy go w szkole, widzimy go u fryzjera i widzimy go w domu, gdzie profesor geografii bardzo boi się swojej żony. Mądrym, statecznym jamnikiem jest Andrzej Seweryn. Jego panem, panem Pinzlem jest Adam Woronowicz, który idzie do fryzjera. W roli fryzjera usłyszą Państwo Piotra Adamczyka - mówi Głogowska.
„Cudowne przygody pana Pinzla rudego” jest to adaptacja odnalezionego przez Małgorzatę Wichowską z Muzeum Literatury rękopisu opowiadania. Ku zaskoczeniu słuchaczy można poznać tu zupełnie inne literackie oblicze twórczości Baczyńskiego – absurd i abstrakcyjne, surrealistyczne poczucie humoru.
Ta zabawna opowiastka powstała tuż przed wybuchem wojny. Doskonała, autorska adaptacja utworu jest dziełem reżyserki, dyrektor literackiej RDC Aleksandry Głogowskiej.
W obsadzie pojawili się między innymi Andrzej Seweryn, Adam Woronowicz i Piotr Adamczyk. Muzyka została stworzona przez Marcina Nierubca w wykonaniu Cuore Piano Trio.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Radia dla Ciebie możecie słuchać w Warszawie na 101 FM, w pasmach lokalnych albo online na www.rdc.pl/player.
