Skandalicznie nieprofesjonalne prezentacje przedstawicieli dobrej zmiany: na londyńskich targach książki (w ilustracji mamy fragment wystąpienia wicedyrektora Instytutu Książki Krzysztofa Koehlera) sprawiły, iż chciałbym zwrócić się do PT komentatorów z tytułowym okrzykiem – skąd ta maniana?
To nie jest przecież pierwszy przypadek, w którym posunięcia reżimu szokują przede wszystkim skrajnym brakiem profesjonalizmu. Już pomińmy głupotę pisowskiego bieda-mesjanizmu, widocznego w prezentacji Koehlera („macie moralny obowiązek tłumaczyć polskich pisarzy ze względu na bezmiar cierpień Narodu Polskiego!”), ale dlaczego nie dał tego do przejrzenia komuś, kto by mu poprawił przynajmniej błędy ortograficzne i przekręcone nazwiska?
Gdyby to był jedyny taki przypadek, nie zadawałbym tego pytania. Ale reżim tak się zachowuje na każdym kroku.
Najnowsza propozycja reformy podatków też wygląda na coś wystukanego na kolanie w pośpiechu. Piszę „najnowsza” z ostrożności, bo to im się zmienia z dnia na dzień i być może dzisiejsza najnowsza wersja nie będzie nią już jutro.
Deforma oświaty też przeraża niedbalstwem. choćby ktoś, kto z powodu sentymentu do swojego peerelowskiego dzieciństwa jest irracjonalnym wrogiem gimnazjów – powinien się bać samego niechlujstwa minister Zalewskiej.
Doprowadziła do sytuacji, w której szkoły przez cały czas nie wiedzą, co z nimi będzie następnym roku szkolnym (a to się przekłada np. na ruchy kadrowe czy modyfikacje budynków). Wytworzyła też problem „roczników zagłady”, w których w tej samej klasie spotykać się będą uczniowie z różnych roczników i z różnym przebiegiem edukacji.
Ja jestem już stary, więc to nie jest problem moich dzieci. Ale rodzice z tych roczników wyklną minister i wyklną PiS.
Jedną wielką manianą jest też Rada Mediów Narodowych, która podobno odwołała Kurskiego, ale jednak wygląda na to, iż to Kurski odwołał ją. Ale skoro już mówimy o mediach publicznych, ta propaganda też wygląda na coś robionego na „odwal się”, bez jakiejkolwiek próby przekonywania nieprzekonanych.
O co tu chodzi? Serio nie wiem.
Czy oni chcą w ten sposób pokazać swoją siłę? „A co tam, zrobię se błąd ortograficzny, możecie mi naskoczyć?”. Mało który reżim tak robił, typowa dyktatura przeważnie raczej chce emanować profesjonalizmem (i często posuwa się do komicznych ekstremów, o czym fajnie pisze Mikal Hem).
Czy oni są tak strasznie zajęci czymś innym, iż nie mają czasu choćby na pełnienie swoich dyrektorskich czy prezesowskich obowiązków? Trochę na to wygląda, ale w takim razie czym?
Antyszambrowaniem u Prezessimusa? Postem, modlitwą i biczowaniem?
A może po prostu chodzi o to, iż obraz zgranej ekipy, która może wszystko, bo marionetki na Wiejskiej klepną każdą ustawę, a pacynka na Krakowskim ją tego samego dnia podpisze, jest fałszywy – i gdzieś za kulisami toczą się mordercze walki frakcyjne? Każdy tam każdemu chce podstawić nogę i podłożyć świnię?
Może każdy funkcjonariusz reżimu czuje się samotny w swoim dyrektorowskim czy ministerialnym gabinecie, bo wie, iż jeżeli tylko poprosi kogokolwiek o sprawdzenie błędów w jego prezentacji – ten ktoś jeszcze mu złośliwie je podopisuje? Nikt tam nikomu nie ufa, a już osobliwie szefowie swoim podwładnym?
Serio nie wiem. I serio pytam. Czasem niektórzy moi komentatorzy przechwalają się znajomościami wśród ludzi reżimu – iż ten ktu z kimś wrzeszczy „legia gola!”, a ktoś tu z kimś gra w golfa, a ktoś tu z kimś spał na styropianie.
Czy wy coś z tego rozumiecie? Skąd ta maniana?
