Sandman - recenzja 2. sezonu. Długi pocałunek na dobranoc

To raczej niezobowiązująca impresja niż klasyczna recenzja. Forma została dostosowana do treści, bo trudno rozkładać na czynniki pierwsze coś tak ulotnego jak Sandman. To serial, który bardziej się czuje, niż analizuje. I który – paradoksalnie – właśnie dlatego potrafi zostawić widza w stanie… sennego znużenia.