„Rywale” przedstawiają niezrównaną brytyjską telewizję z lat 80.

Oglądanie programów, które są bezczelnie tandetne, jest niemal odświeżające. Dużo seksu, dużo nadmiaru, mnóstwo szalonych zachowań – a wszystko to jest akceptowane i celebrowane. Rivals, ekranizacja słynnej powieści z 1988 roku pod tym samym tytułem, ma to wszystko. Wyzwaniem jest śledzenie wszystkiego, co się dzieje.

RYWALI: STRUMIEŃ CZY POMIŃ?

Strzał otwierający: Concorde mknie przez chmury, gdy zaczyna grać „Addicted To Love”. Zamożni pasażerowie rozkoszują się drinkami i wspaniałymi posiłkami, odliczając czas do chwili, gdy samolot osiągnie prędkość 1 Macha. W międzyczasie para uprawia dość energiczny seks w maleńkiej toalecie.

Istota: Z toalety wychodzi Rupert Campbell-Black (Alex Hassell), przystojny były olimpijczyk o kwadratowej szczęce, który uprawiał seks z dziennikarzem pomagającym mu pisać wspomnienia. Para siada po drugiej stronie przejścia od lorda Tony’ego Baddinghama (David Tennant), wiejskiego sąsiada Ruperta w hrabstwie Rutshire – i jego największego rywala. Tony przechwala się producentem wiadomości, którego właśnie zrekrutował.

W międzyczasie Declan O’Hara (Aidan Turner) nagrywa swój talk show w BBC, próbując przyłapać wicepremiera na temat jego polityki torysów, a następnie na temat jego spraw osobistych. Jednakże żadna z linii przesłuchań nigdy nie pojawi się w powietrzu ze względu na politykę Beeba. W swojej garderobie Declan spotyka Tony’ego, który chce, aby dołączył do jego niezależnej sieci Corinium. Nie tylko będzie większy budżet i pensja, ale będzie miał swobodę redakcyjną.

Declan zgadza się na ofertę i przenosi całą rodzinę z Londynu do ogromnej rezydencji na wsi Rutshire. Jego żona Maud (Victoria Smurfit) nazywa to „najpiękniejszym więzieniem, jakie kiedykolwiek widziałem”, a jego córki Taggie (Bella Maclean) i Caitlin (Catriona Chandler) są podekscytowane.

Już pierwszego dnia w Corinium przyciąga mnóstwo uwagi, ale jest zszokowany, gdy wita go Amerykanka, Cameron Cook (Nafessa Williams), nie jest publicystką, ale jego producentką. I iż jej wiedza nie dotyczy programów informacyjnych, ale dramatów. Declana natychmiast denerwuje pomysł umieszczenia kanapy na swoim nowym planie, między innymi, co Cameron chce zrobić.

O’Haras poznają Lizzie Vereker (Katherine Parkinson), jedną ze swoich nowych sąsiadek, która także pisze seksowne powieści rozdzierające staniki. Gdy Taggie odprowadza Lizzie do domu, Valerie mówi 20-latce: „Jest rok 1986. Możesz zrobić wszystko!” W drodze do domu Taggie widzi pożar na jednej z posiadłości; ona i jej pies biegną tam i spotykają Ruperta grającego nago w tenisa z blondynką.

Na przyjęciu koktajlowym, które Tony i jego żona Monica (Claire Rushbrook) wydają, aby pozyskać inwestorów dla Corinium. Pojawia się także Rupert, ponieważ status franczyzy telewizyjnej Tony’ego zależy od zaproszenia Ruperta do zarządu. Uniża się i pyta, podczas gdy Rupert częstuje się whisky Tony’ego, a Rupert odmawia. Kiedy jednak blondynka wchodzi do pokoju z jednym z potencjalnych inwestorów i widzi reakcję Taggiego, wie, iż ma coś na sumieniu swojego dawnego rywala.

Foto: Robert Viglasky/Disney

Jakie programy Ci to przypomni? Sukcesja, ale z bardziej dzikim blaskiem lat 80. Pisarze Dominic Treadwell-Collins i Laura Wade zaadaptowali Rywale na podstawie powieści Jilly Cooper z 1988 roku pod tym samym tytułem.

Nasze podejście: Podczas pierwszego odcinka Rivals dużo się dzieje. Bardzo. Jest mnóstwo seksu, ludzie uprawiają seks z oczekiwanymi i nieoczekiwanymi partnerami. Rozrzucane są pieniądze, między innymi to, co wydaje się w Corinium. Jest krajobraz medialny brytyjskiej telewizji z lat 80., gdzie niezależne stacje zaczęły stawać się prawdziwą konkurencją dla rządowej BBC, i oczywiście jest kipiąca nienawiść między Tonym i Rupertem. Jest mnóstwo kropli do igieł z lat 80., niektóre z nich mają sens, a inne nie.

Jednak naszym wyzwaniem było śledzenie tego wszystkiego. Mamy się koncentrować na Rupercie i Tonym oraz ich rywalizacji? Declan wkracza w nowy świat niezależnej telewizji, z ogromnymi porcjami pieniędzy, ale z mniej stabilnym statusem zatrudnienia? Czy mamy śledzić flirt Ruperta z 20-letnią córką Declana, Taggie? A może podążamy za Cameronem i próbujemy odnieść sukces jako czarna, amerykańska producentka w środowisku bardzo męskim, brytyjskim i białym?

Mam wrażenie, iż Treadwell-Collins i Wade próbowali wykorzystać każdy element powieści Coopera i znaleźć sposób, aby zmieścić wszystkie wątki fabularne w ośmiu godzinach trwania. Wydaje się to niemożliwe i wydaje się niemożliwe w pierwszym odcinku. Jasne, serial ma pewną gładkość stylistyczną, która daje widzom poczucie, iż serial ma solidne podstawy do opowiadania historii, ale w rzeczywistości po pierwszym odcinku jesteś całkowicie zdezorientowany, kim byli niektórzy ludzie, którymi właśnie byłeś naprawdę są.

Czasami wydaje się, iż scenarzyści i producenci bardziej opierają się na wskazówkach stylistycznych niż na faktycznej historii, jak montaż różnych postaci uprawiających seks i orgazmy w pozornie tym samym czasie. Czy to naprawdę było konieczne? Nie bardzo. Jasne, to był dobry sposób na zilustrowanie dynamiki, jaką wiele tych par ma za zamkniętymi drzwiami, ale wydawało mi się też, iż scena była za długa i po prostu siedziałam, żeby pokazać, jak mogą wyglądać twarze „O” u aktorów takich jak Tennant .

Kiedy jest zbyt wiele scen, które wywołują u nas wzruszenie ramionami, jak ten montaż lub utrzymująca się sekwencja Declana jadącego do pracy podczas słuchania „You Can Call Me Al”, pojawia się problem. Kiedy próbujesz obsłużyć tak wiele postaci, fabuł i par seksualnych, takie sceny wydają się być pobłażliwością, która po prostu przeszkadza widzowi w wyjaśnieniu wszystkiego.

ZDJĘCIE: Hulu

Seks i skóra: Dużo obu.

Strzał na pożegnanie: Rupert wita Tony’ego w biurze Tony’ego, mówiąc, iż żenująca sytuacja, która wydarzyła się na przyjęciu Tony’ego, w jakiś sposób zapewniła mu awans od Margaret Thatcher. Tony widzi, jak Rupert wychodzi i mówi: „Gra dalej”.

Śpiąca Gwiazda: Nafessa Williams w roli Cameron Cook po prostu dlatego, iż jej postać musi mieć niezłe jaja, żeby przetrwać w tak zorientowanym na mężczyzn świecie.

Większość linii pilotażowych: Przykład: pracownica na planie serialu Declana mówi Cameronowi, żeby „nie zakładał peruki”, gdy ta każe mu coś zrobić. „To zabawne” – odpowiada. „Wiesz, co nie jest zabawne? Szukam innej pieprzonej pracy.

Nasze wezwanie: STRUMNUJ GO. Pomimo tego, iż ogromna obsada i ogromna liczba wątków przyprawiały nas o zawrót głowy, Rivals jest uroczo i bez przeprosin tandetny i musimy przyznać temu serialowi uznanie.

Joel Keller (@joelkeller) pisze o jedzeniu, rozrywce, rodzicielstwie i technologii, ale nie oszukuje się: jest maniakiem telewizji. Jego artykuły ukazywały się w New York Times, Slate, Salon, RollingStone.com, VanityFair.com, Fast Company i gdzie indziej.