"Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" - analiza i interpretacja wiersza. Podkreślamy najważniejsze rzeczy

Zdjęcie: Fot. Maciej Wasilewski / Agencja Wyborcza.pl


"Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" to najdłuższy średniowieczny wiersz polski, który znamy do dziś. Dzieło pochodzi z początku XV w. To utwór o charakterze moralizatorsko-dydaktycznym, w którym został poruszony charakterystyczny dla czasów średniowiecza motyw "memento mori".Autor dzieła nie jest znany, ponieważ w średniowieczu utwory nie były podpisywane. W "Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" została poruszona tematyka przemijania człowieka i nieuchronności śmierci. Dialog pomiędzy tytułowym Polikarpem i spersonifikowaną Śmiercią, w bezpośredni sposób pokazuje, iż wszyscy ludzie są równi wobec nieuchronnego kresu swojego życia, ponieważ przed śmiercią nie ma ucieczki.
REKLAMA


Zobacz wideo


Dr Iga Kazimierczyk: Zmiany nie zaszły, rozgoryczenie jest bardzo duże


"Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" - opracowanie utworu. O czym jest wstęp? To średniowieczne dzieło literackie podąża za motywem "memento mori" - pamiętaj o śmierci. O czym dokładnie jest wiersz "Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią"? Opracowanie zaczniemy od omówienia pierwszej strofy. Autor prosi Boga o natchnienie, aby mógł stworzyć utwór na Jego chwałę i "ku ludzkiemu polepszeniu!". Dalsza część ma charakter moralizatorski. Jest w niej zawarte przypomnienie, iż śmierć jest wpisana w egzystencję ludzką i nie ma możliwości ucieczki przed nią, choć wiele osób wypiera ten fakt. Jako przykład zostaje przytoczona historia mędrca Polikarpa. O czym rozmawia mistrz Polikarp ze Śmiercią? Spotkanie tytułowych postaciTytułowy Polikarp jest uczonym. Podczas modlitwy w kościele prosi Boga o spotkanie ze Śmiercią i dostaje taką możliwość. O czym rozmawia mistrz Polikarp ze Śmiercią? Na początku jest przerażony, ponieważ okazuje się, iż Śmierć ma postać nagiej kobiety o szkaradnym wyglądzie:"Uźrzał człowieka nagiego, Przyrodzenia niewieściego, Obraza wielmi szkaradnego, Łoktuszą przepasanego. Chuda, blada, żółte lice, Łszczy się jako miednica, Upadł ci jej koniec nosa, Z oczu płynie krwawa rosa"Polikarp pada krzyżem na kościelną posadzkę, a Śmierć jest zdziwiona jego reakcją. Zapewnia, iż to nie jego czas na umieranie, a celem spotkania jest jedynie rozmowa. Uczony prosi Śmierć, aby odłożyła kosę, jednak ta odmawia, tłumacząc, iż zawsze ma ją przy sobie. Po tym rozpoczyna się dialog.


Zobacz też: "Kwiatki świętego Franciszka z Asyżu" - interpretacja, streszczenie i omówienie lektury"Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią" - interpretacja wiersza. Czego uczony chciał dowiedzieć się od Śmierci?O czym jest dialog między tytułowymi postaciami z wiersza "Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią"? Interpretacja rozmowy poniżej:w pierwszej kolejności Polikarp jest ciekawy, kiedy powstała Śmierć i czy ma rodziców tak, jak człowiek. Okazuje się, iż życie dał jej Bóg i powstała wraz z pojawieniem się grzechu pierworodnego;Polikarp zadaje Śmierci pytanie dotyczące możliwości uchronienia się przed nią lub jej przekupienia i dowiaduje się, iż uśmierca ona ludzi bez wytchnienia i nie ma możliwości ucieczki przed jej kosą, gdy nadejdzie kres życia;Śmierć ma moc uśmiercania każdego, jedynym wyjątkiem jest Chrystus, który co prawda umarł, ale zmartwychwstał;Polikarp zadaje Śmierci pytanie o to, co zrobi, gdy zabije wszystkich ludzi, czym wzbudza gniew i rozwściecza swoją rozmówczynię;w pytaniach uczonego pojawia się także wątek lekarzy, którzy - według własnego mniemania - są w stanie przedłużyć życie człowieka i mogą tym samym pokrzyżować plany Śmierci. Śmierć odpowiada, iż w rzeczywistości to nie medycy decydują o długości życia i każdy umrze, gdy przyjdzie na niego czas. Czego nauczył się Polikarp? Wobec śmierci wszyscy są równi Jako podsumowanie warto powtórzyć to, czego nauczył się Polikarp podczas rozmowy ze Śmiercią:Śmierć przychodzi do każdego, niezależnie od jego wieku, statusu społecznego, wykonywanego zawodu czy zgromadzonego majątku - śmierć zaprasza wszystkich do danse macabre (motyw tańca śmierci);przed Śmiercią nie można się schować; Śmierć ma władzę pozbawić życia każdego, jednak ci, którzy wiedli uczciwe życie, mogą się spodziewać łagodniejszego zgonu;na polecenie Śmierci dusze opuszczają ciało nie tylko w przypadku ludzi, ale też zwierząt;Śmierć traktuje ludzi równo, niezależnie, czy jest to papież czy żebrak. Zdajesz maturę w tym roku? Zapraszamy do udziału w sondzie oraz do komentowania.