Redakcja „Pisma” poleca książki pod choinkę

Urszula Kifer: Jeden z najlepszych współczesnych autorów popularnonaukowych, były dziennikarz amerykańskiego miesięcznika „The Atlantic” i laureat Nagrody Pulitzera zabiera nas w fascynującą podróż po krainie zwierzęcych zmysłów.

Wychodząc od słynnego filozoficznego pytania „Jak to jest być nietoperzem?” (o którym zresztąpisałana naszych łamach Zuzanna Kowalczyk), pokazuje, iż natura jest o wiele bogatsza i bardziej niezwykła, niż sądzimy. Piękna, ciepła, świetnie napisana książka, przynosząca tak potrzebny dziś nam wszystkim zachwyt otaczającym światem.

Katarzyna Kazimierowska: Jako iż idą święta, czas, w którym – z założenia – można odpocząć, odespać, nacieszyć podniebienie smakołykami i choć na chwilę zapomnieć o troskach i niepokojach, to polecam te przyjemności spotęgować lekturąMasła. Rika, bohaterka powieści cenionej japońskiej pisarki, pragnie przeprowadzić wywiad z seryjną morderczynią i byłą królową kulinarnych blogów.

Zuzanna Kowalczyk: Najlepsze prezenty książkowe kojarzą mi się z czymś, co można później godzinami przeglądać na kanapie, a czego nierzadko nie kupilibyśmy sobie ot tak sami. Taką książką jestHistoria sztuki bez mężczyznbrytyjskiej historyczki i kuratorki sztuki, Katy Hessel, która odkrywa dzieła, głosy, wypowiedzi i gesty artystek nieobecnych w najbardziej mainstreamowej wersji historii.

Marcin Czajkowski: Pewnego dnia w Bombaju rodzi się chłopiec, któremu pisane jest odkrycie antidotum na śmierć. A skoro ludzie przestaną umierać, Śmierć zostaje zwolniona z pracy, po czym trafia na Ziemię jako zwykła śmiertelniczka. Choć to Śmierć jest główną bohaterką komiksu indyjskiego scenarzysty i portugalskiego grafika, ich dzieło opowiada o życiu: o naszych przewodnikach z czasów dzieciństwa, o znaczeniu przyjaźni, o złamanym sercu, o bilansie, którego dokonujemy na starość.

Magdalena Kicińska: Zbiór esejów filozofki, pisarki, ilustratorki i animatorki kultury. Halber pisze o tym, co nam kradnie uwagę i co ta grabież nam robi. Jak nie stracić z oczu tego, co ważne, kiedy z każdego kąta dobiega rwetes, a kapitalizm chce zmonetyzować każdą sferę naszego życia. Autorka szuka sposobów na nieuleganie temu i uwolnienie się od wszechobecnej kakofonii. Myślisz, iż to problemy pierwszego świata? A w którym przyszło ci żyć?

Anna Ostrowska: Tak daleko, tak blisko. Tak daleko było mi do bohaterki książki, tak bliska mi się stała w trakcie lektury. I to jest jedna z cech dobrej powieści, która pozwala żyć życiem wielokrotnym, a przeczytane historie przeżywać tak, jak się przeżywa te opowiadane przez przyjaciółkę. Poza tym ta książka przypomina cebulę, ma warstwy. Można się w nie wgryzać i smakować jak kawałki tortu, takiego najlepszego, bo nie za słodkiego.

Paweł Cybulski:

Jeśli ktoś jeszcze przykłada jakąś wagę do literackiego Nobla i zapytałby mnie, kto powinien go dostać, miałbym jedną odpowiedź: Thomas Pynchon. Uwielbiam jego nieoczywiste poczucie humoru, talent do sensownego gmatwania opowieści i to, iż kompletnie nie zależy mu na popularności. Wszak ostatnie (i wciąż nieoficjalne) zdjęcie Pynchona pochodzi z lat sześćdziesiątych!

Mateusz Roesler:In memoriamto opowieść o dorastaniu na froncie Wielkiej Wojny, opowieść o długo skrywanych uczuciach, które rozkwitają dopiero w sytuacji bez wyjścia, gdy śmierć może …