[Recenzja] Swans - "The Great Annihilator" (1995)

Chronologiczne słuchanie dyskografii jest zwykle sensownym pomysłem. Można w ten sposób prześledzić stopniową ewolucję wykonawcy. W przypadku Swans ten progres od pewnego momentu przebiegał jednak kompletnie chaotycznie. Przejście od brudnego, agresywnego "Filth" do zawierającego bardziej klimatyczne i melodyjne momenty "Children of God" było w miarę płynne, z zachowaniem pewnych rozpoznawalnych cech. Potem był jednak całkowity zwrot stylistyczny na "The Burning World", by dopiero na kolejnych "White Light From the Mouth of Infinity" i "Love of Life" spróbować zagrać coś pomiędzy. "The Great Annihilator" to kolejny album przejściowy - pomiędzy stylem z "Children of God" a "The Burning World" - tyle iż tym razem bliższy tego poprzedniego. Inaczej mówiąc, rozwój Swans wydawałaby się bardziej sensowny, gdyby płyty z okresu 1987-95 ukazały się w następującej kolejności:

W czasie nagrywania "The Great Annihilator" zespół był w rozsypce. W sytuacji ciągłych problemów z płynnością finansową, wynikających z braków komercyjnych sukcesów, trudno było utrzymać stały skład. Ówczesny Swans to w zasadzie duet Michaela Giry i Jarboe, wspierany przez zmieniających się instrumentalistów. Na sesje "The Great Annihilator" udało się jednak ściągnąć paru wcześniejszych wspołpracowników - gitarzystów Normana Westberga i Clintona Steele'a, basistę Algisa Kizysa - a także pozyskać świetnego bębniarza Billa Rieflina, wówczas byłego muzyka Ministry, a w przyszłości współpracownika Roberta Frippa oraz King Crimson.

Jest jednak "The Great Annihilator" płytą nieco zbyt długą ze swoimi 75 minutami i szesnastoma ścieżkami, które niekoniecznie trzymają równy poziom. Na pewno wyrzuciłbym stąd "Mother's Milk" - za ten nieznośnie egzaltowany śpiew Jarboe - i "My Buried Child", za pretensjonalną, tandetną atmosferę. Ogólnie jest to jednak całkiem przyjemna płyta. Po "The Burning World" to właśnie "The Great Annihilator" jest zestawem najlepiej napisanych, najbardziej wyrazistych piosenek, jaki do tamtej pory ukazał się pod szyldem Swans.