Recenzja Plucky Squire: Nie od razu rzuca się w oczy

W Odważny giermekprzygoda dla wszystkich grup wiekowych o bohaterze-awanturniku, który wychodzi ze stron swojej książki z opowiadaniami, walutą, którą zbierasz, nie jest złoto, ale Inspiracja, reprezentowana przez rozrzucone, brzęczące żarówki. Jot, bohater, walczy mieczem w kształcie stalówki wiecznego pióra, próbując powstrzymać złego czarodzieja Humgrumpa — który właśnie zdał sobie sprawę, iż żyje w fikcji i jest złoczyńcą w tej historii — przed wyrzuceniem Jota z narracji dzięki swojej „metamagii” i skazaniem ich książki na nieistotność. jeżeli nie będzie bohatera, książka pokryje się kurzem na półce i nie zainspiruje już młodych umysłów takich jak Sam, właściciel książki i fan Plucky Squire, do którego zagraconego pokoju czasami wpada Jot.

A jak Jot wydaje zebraną inspirację? Ulepszając ataki mieczem. To wyjątkowo nieinspirujący wybór i niestety typowy dla gry, która eksploruje czarującą i pomysłową przesłankę z mozolną, rzemieślniczą, liniową logiką gier wideo. Odważny giermek wierzy w inspirującą moc literatury dziecięcej z dobrze intencjonowaną, sentymentalną intensywnością. Ale twórca All Possible Futures nie wydaje się być aż tak zainteresowany grami wideo jako nośnikami samych idei.

A może dokładniej byłoby powiedzieć, iż projektanci najwyraźniej mieli trudności ze stworzeniem interesujących zastosowań dla swoich pomysłów. Odważny giermek często przedstawia nowe, zmieniające percepcję, łamiące czwartą ścianę koncepcje. Na przykład Jot może podnosić i zamieniać słowa na stronie, zmieniając znaczenie zdań i kontekst opowieści; „ogromna” przeszkoda staje się „maleńka”, „zalany” obszar jest „osuszany” itd. Gdzie indziej Jot może wyjść z książki i przechylić ją, aby przesunąć rzeczy lub cofnąć się o kilka stron, aby przeskoczyć wokół własnej historii w czasie i przestrzeni.

To naprawdę świetne pomysły i błagają o zastosowanie ich w pomysłowy sposób. A jednak Odważny giermek konsekwentnie stawia bariery wokół ich użycia i nie rozwija ich. Każde staje się po prostu kolejnym narzędziem pasującym do sekwencji ściśle określonych, przyczynowo-skutkowych łamigłówek gry. Te łamigłówki mogą wymagać trochę wysiłku, ale choćby te najbardziej skomplikowane rzadko zaskakują lub zachwycają; polegają głównie na dostrzeganiu podpowiedzi i ustalaniu kolejności, w jakiej należy je spełnić. W końcu same narzędzia zaczynają tracić natchnioną parę. Pieczątka blokady, którą można przykleić do strony, aby przytrzymać przedmiot w miejscu i czasie, podczas gdy wszystko inne porusza się wokół niej, wydaje się mieć potencjał; następna pieczątka, którą otrzymuje Jot, to pieczątka bomby, która po prostu wysadza rzeczy w powietrze.

To nie tak Odważny giermek na początku wydaje się, iż gra. Przygody na stronach swojej książki, Jot jest radosnym bohaterem, z ostrymi atakami i szybkim unikiem do wykorzystania w precyzyjnej, szybkiej walce 2D. On i jego przyjaciele (w tym Thrash, bardzo metalowy troll rockowy i Moonbeard, czarodziej DJ w okularach przeciwsłonecznych) i wrogowie (robaki, bokserskie borsuki, pulchne małe gobliny w kształcie Goomby) są uroczo narysowani i animowani w czystym stylu ilustracji, pokolorowani żywymi pastelami. To świetna zabawa, aby ożywić strony książki — na tyle fajna, iż ​​sekunda lub dwie przerwy, gdy Jot wędruje z jednej strony na drugą, a strona się przewraca, nie są zbyt irytujące.

Chwila Odważny giermek zaczyna wydawać się płaski, ironicznie rzecz biorąc, w momencie, gdy Jot po raz pierwszy pojawia się w pełnym 3D. To przejście jest olśniewającym centralnym punktem zwiastunów gry, gdy dzielny giermek przeskakuje przez wirujący portal i eksploruje powierzchnię biurka, na którym spoczywa książka, zaśmieconą spinaczami, słoiczkami z farbą, zabawkami i karteczkami samoprzylepnymi z ilustracjami, do których Jot może wskoczyć. Z jednej strony wygląda świetnie, a technicznie rzecz biorąc, jest to imponująco płynne przejście. Jednak z kontrolerem w ręku nie można uciec od wrażenia, iż ​​przechodzi się z niestandardowego, wyjątkowego i tętniącego życiem świata do ogólnego silnika gry wideo 3D.

All Possible Futures zrobiło, co w jego mocy, aby przenieść cały zestaw ruchów Jota do 3D, ale czas i wykrywanie trafień są nieznacznie niedokładne, a walka i ruch wydają się bardziej niechlujne, mniej efektowne i mniej realistyczne. Jasne, Jot ma być rybą wyjętą z wody w tym świecie — ale mimo to, jeżeli próbujesz sprzedać iluzję żywej ilustracji doświadczającej po raz pierwszy namacalnej rzeczywistości, nijaka nieważkość Odważny giermekSekcje 3D to ostatnia rzecz, jakiej chcesz.

Czasami projektanci wyczarowują momenty psotnej magii z przygód Jota w pokoju Sama — na przykład gdy schodzi z biurka w stertę rozrzuconych elementów układanki i musi znaleźć sposób na poruszanie się po tym nieuporządkowanym labiryncie lub gdy wchodzi do Magic The Gathering-styl karty handlowej do walki z jej elfią bohaterką o nagrodę w postaci łuku. W większości te sekcje obejmują wymienne platformówki 2D i 3D, które są rozczarowująco rutynowe w swoim projekcie, nigdy nie eksplorując przejść wymiarowych z zabawnością i przebiegłością, powiedzmy, przygód Linka w tapecie w Legenda Zeldy: Powiązanie między światami.

Odważny giermek szybko wpada w epizodyczny rytm. W każdym rozdziale Jot i przyjaciele eksplorują nowe miejsce w książce, wyskakując z niego od czasu do czasu, aby rozwiązać zagadki lub poszukać nowego wzmocnienia. Kulminacyjne bitwy w książce czasami przybierają formę prostych, rytmicznych minigier, w których cherubinowaty mały Jot zabawnie nabywa umięśnioną sylwetkę. W całej grze poczucie humoru All Possible Futures lepiej prezentuje się w żywej sztuce niż w czasami sprośnym pisaniu, ale jest to przyjemny świat do eksploracji, szczególnie z dziećmi.

Do pewnego stopnia, Odważny giermek jest ofiarą złego wyczucia czasu. Wychodzi wciśnięty pomiędzy Astro Bot I Legenda Zeldy: Echa Mądrości:dwie gry, które działają w sąsiadujących ze sobą, przyjaznych rodzinom przestrzeniach, ożywiają światy przypominające zabawki i starają się zakłócić własny styl dzięki pomysłowych mocy i gadżetów. Astro Bot jest starannie napisanyprezentując graczowi prosty, ale gęsty szereg pięknie dopracowanych interaktywnych wynalazków; Echa mądrości, według wstępnych rachunkówdaje graczom swobodę korzystania z dostępnych narzędzi w celu rozwiązywania problemów na oszałamiającą liczbę sposobów.

Odważny giermek nie może konkurować w żadnym z tych punktów. To fantastyczny koncept, ale nijaki projekt, który ani nie zaskakuje graczy, ani nie daje im znaczącej władzy. To klasyczny przykład gry, która musiała być ekscytującą półgodzinną demonstracją na etapie prezentacji, ale nigdy nie znalazła się w produkcji. Pomimo całej swojej niemal samozadowolonej wesołości i niemalże słodkiego poczucia zachwytu, a także pomimo całego starannego wykonania i widocznego wysiłku włożonego w jej stworzenie, brakuje jej inspiracji samej w sobie i nie rodzi żadnej w graczu. Żarówka jest, ale nigdy się nie zapala.