Projekt "Postscriptum dźwiękowe. Nowe oblicze archiwalnych filmów", realizowany w latach 2023–2024 w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie, pokazał potencjał łączenia etnografii z nowoczesnymi technologiami filmowymi. w tej chwili muzeum prowadzi kolejną odsłonę działań pod nazwą "Postscriptum dźwiękowe 2. Cyfrowe życie archiwalnych filmów", w ramach której 51 archiwalnych tytułów zyskuje nowe życie. Pierwsze efekty projektu są już dostępne na kanale YouTube muzeum.
Poprzednia edycja projektu umożliwiła digitalizację i udźwiękowienie 18 filmów, które spotkały się z bardzo dobrym odbiorem widzów. W drugiej odsłonie, prace objęły znacznie szerszy zbiór archiwalny. Są to bezcenne taśmy światłoczułe 16 mm, przedstawiające dawne rzemiosła i obrzędy, zarejestrowane przez osoby pracujące w muzeum w latach 30., 60., 70. i 80. XX wieku.
Nie trzeba czekać na zakończenie całego projektu, aby zobaczyć jego efekty. Pierwsze zdigitalizowane i udźwiękowione filmy z nowej transzy są już dostępne online.
Zapraszamy na oficjalny kanał Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie w serwisie YouTube.
Zachęcamy do subskrypcji i śledzenia playlisty projektowej, która będzie sukcesywnie uzupełniana o kolejne tytuły odrestaurowane w ramach tegorocznych prac.
Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie było jedną z nielicznych instytucji kultury, które od końca lat 60. XX wieku prowadziły własną produkcję filmową. Badacze wyjeżdżali w teren z kamerami 16 mm, rejestrując zjawiska znikające z codziennego doświadczenia. Dokumentowano m.in. ginące rzemiosła, archaiczne technologie wiejskie oraz przemiany obrzędowości.
Łącznie powstało około 170 zapisów filmowych. Przez lata materiały te pozostawały w magazynach, często w wersjach niemych lub na nośnikach niespełniających współczesnych standardów. Obecnie, dzięki cyfrowej rekonstrukcji, zyskują one nową jakość i dostępność.
W ramach projektu "Postscriptum dźwiękowe 2" digitalizowanych jest 51 filmów. Wśród nich znajdują się m.in.:
"Garnki ze Studzianego Lasu" z 1967 roku - pierwsza realizacja filmowa w historii Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, dokumentująca pracę garncarzy i stanowiąca fundament muzealnej kolekcji filmowej.
"Tradycyjne ścięcie śmierci. Kusaki jedlińskie" z 1978 roku - unikatowy zapis zapustnego obrzędu z Jedlińska, ukazujący lokalny, silnie teatralizowany zwyczaj o wyjątkowym znaczeniu kulturowym.
"Wiktor Deptuła – bursztyniarz" z 1969 roku - kameralny portret rzemieślnika, skupiający się na procesie obróbki bursztynu i tradycyjnych technikach charakterystycznych dla regionu Kurpi.
"Odpustowe pierniki z Kańczugi" z 1976 roku - dokumentacja niemal nieistniejącej już praktyki wytwarzania tradycyjnych wyrobów odpustowych, w tym charakterystycznych pierników.
Filmy są digitalizowane w rozdzielczości 2K, co pozwala wydobyć z taśmy 16 mm maksimum detalu obrazu. To jednak tylko jeden etap prac, ponieważ większość archiwaliów zachowała się jako filmy nieme. Na etapie postprodukcji materiał poddawany jest profesjonalnemu udźwiękowieniu.
Tam, gdzie to możliwe, obraz synchronizowany jest z zachowanymi na taśmach magnetycznych komentarzami merytorycznymi. W pozostałych przypadkach, we współpracy ze studiem nagraniowym, powstaje ścieżka dźwiękowa tworzona metodą Foley, z rekonstrukcją odgłosów otoczenia, pracy narzędzi i przyrody. Dzięki temu w filmach, takich jak "Odpustowe pierniki z Kańczugi", słyszalne są m.in. dźwięk wyrabianego ciasta oraz inne kuchenne odgłosy.
Filmowe dziedzictwo powinno być powszechnie dostępne, dlatego wszystkie publikowane produkcje przygotowywane są zgodnie z wysokimi standardami dostępności. Filmy wyposażone są w napisy rozszerzone, tłumaczenie na Polski Język Migowy, audiodeskrypcję oraz wersję z tłumaczeniem na język angielski.
Projekt "Postscriptum dźwiękowe. Nowe oblicze archiwalnych filmów" dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego w ramach programu Kultura cyfrowa oraz ze środków Samorządu Województwa Mazowieckiego.
Poprzednia edycja projektu umożliwiła digitalizację i udźwiękowienie 18 filmów, które spotkały się z bardzo dobrym odbiorem widzów. W drugiej odsłonie, prace objęły znacznie szerszy zbiór archiwalny. Są to bezcenne taśmy światłoczułe 16 mm, przedstawiające dawne rzemiosła i obrzędy, zarejestrowane przez osoby pracujące w muzeum w latach 30., 60., 70. i 80. XX wieku.
Gdzie oglądać? Premiera na YouTube
Nie trzeba czekać na zakończenie całego projektu, aby zobaczyć jego efekty. Pierwsze zdigitalizowane i udźwiękowione filmy z nowej transzy są już dostępne online.
Zapraszamy na oficjalny kanał Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie w serwisie YouTube.
Zachęcamy do subskrypcji i śledzenia playlisty projektowej, która będzie sukcesywnie uzupełniana o kolejne tytuły odrestaurowane w ramach tegorocznych prac.
Muzeum z kamerą – krótka historia filmoteki PME
Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie było jedną z nielicznych instytucji kultury, które od końca lat 60. XX wieku prowadziły własną produkcję filmową. Badacze wyjeżdżali w teren z kamerami 16 mm, rejestrując zjawiska znikające z codziennego doświadczenia. Dokumentowano m.in. ginące rzemiosła, archaiczne technologie wiejskie oraz przemiany obrzędowości.
Łącznie powstało około 170 zapisów filmowych. Przez lata materiały te pozostawały w magazynach, często w wersjach niemych lub na nośnikach niespełniających współczesnych standardów. Obecnie, dzięki cyfrowej rekonstrukcji, zyskują one nową jakość i dostępność.
Co zobaczymy w nowej odsłonie? Wybrane tytuły
W ramach projektu "Postscriptum dźwiękowe 2" digitalizowanych jest 51 filmów. Wśród nich znajdują się m.in.:
"Garnki ze Studzianego Lasu" z 1967 roku - pierwsza realizacja filmowa w historii Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, dokumentująca pracę garncarzy i stanowiąca fundament muzealnej kolekcji filmowej.
"Tradycyjne ścięcie śmierci. Kusaki jedlińskie" z 1978 roku - unikatowy zapis zapustnego obrzędu z Jedlińska, ukazujący lokalny, silnie teatralizowany zwyczaj o wyjątkowym znaczeniu kulturowym.
"Wiktor Deptuła – bursztyniarz" z 1969 roku - kameralny portret rzemieślnika, skupiający się na procesie obróbki bursztynu i tradycyjnych technikach charakterystycznych dla regionu Kurpi.
"Odpustowe pierniki z Kańczugi" z 1976 roku - dokumentacja niemal nieistniejącej już praktyki wytwarzania tradycyjnych wyrobów odpustowych, w tym charakterystycznych pierników.
Od niemej taśmy do standardu 2K
Filmy są digitalizowane w rozdzielczości 2K, co pozwala wydobyć z taśmy 16 mm maksimum detalu obrazu. To jednak tylko jeden etap prac, ponieważ większość archiwaliów zachowała się jako filmy nieme. Na etapie postprodukcji materiał poddawany jest profesjonalnemu udźwiękowieniu.
Tam, gdzie to możliwe, obraz synchronizowany jest z zachowanymi na taśmach magnetycznych komentarzami merytorycznymi. W pozostałych przypadkach, we współpracy ze studiem nagraniowym, powstaje ścieżka dźwiękowa tworzona metodą Foley, z rekonstrukcją odgłosów otoczenia, pracy narzędzi i przyrody. Dzięki temu w filmach, takich jak "Odpustowe pierniki z Kańczugi", słyszalne są m.in. dźwięk wyrabianego ciasta oraz inne kuchenne odgłosy.
Dostępność bez barier
Filmowe dziedzictwo powinno być powszechnie dostępne, dlatego wszystkie publikowane produkcje przygotowywane są zgodnie z wysokimi standardami dostępności. Filmy wyposażone są w napisy rozszerzone, tłumaczenie na Polski Język Migowy, audiodeskrypcję oraz wersję z tłumaczeniem na język angielski.
Projekt "Postscriptum dźwiękowe. Nowe oblicze archiwalnych filmów" dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego w ramach programu Kultura cyfrowa oraz ze środków Samorządu Województwa Mazowieckiego.
Informacja sponsorowana
!["Na Wspólnej" odc. 4133. Bednarczukowa płacze przez nowego nauczyciela?! [STRESZCZENIE]]()
