Znany jest też jako poeta, autor ponad 10 tomów wierszy, jeden z ważniejszych głosów pokolenia dzisiejszych 50-latków. Nie w pełni doceniona jest natomiast jego proza, a przecież ma w dorobku choćby tak udaną powieść, jak wydany w zeszłym roku „Koń”, niepokojącą historię z życia polskiej prowincji, gorzką, a choćby katastroficzną. Odczytywać ją można było na różne sposoby, m.in. jako opowieść o kryzysie wieku średniego czy kryzysie małżeńskim, a także o wzlotach i upadkach człowieka na jego drodze krzyżowej, a także o skutkach tzw. transformacji ustrojowej po roku 1989. I taka interpretacja „Konia” najbardziej mi odpowiada, niezależnie od przesady w kreowaniu świata ponurego i odrażającego.
Piekło jest, diabeł także
Zdjęcie: Jarosław Jakubowski - poeta, prozaik, dramatopisarz, krytyk literacki Źródło: PAP / Tytus Żmijewski
Moja półka II Jarosław Jakubowski, głównie za sprawą „Generała”, funkcjonuje w literaturze współczesnej jako dramaturg.
Znany jest też jako poeta, autor ponad 10 tomów wierszy, jeden z ważniejszych głosów pokolenia dzisiejszych 50-latków. Nie w pełni doceniona jest natomiast jego proza, a przecież ma w dorobku choćby tak udaną powieść, jak wydany w zeszłym roku „Koń”, niepokojącą historię z życia polskiej prowincji, gorzką, a choćby katastroficzną. Odczytywać ją można było na różne sposoby, m.in. jako opowieść o kryzysie wieku średniego czy kryzysie małżeńskim, a także o wzlotach i upadkach człowieka na jego drodze krzyżowej, a także o skutkach tzw. transformacji ustrojowej po roku 1989. I taka interpretacja „Konia” najbardziej mi odpowiada, niezależnie od przesady w kreowaniu świata ponurego i odrażającego.
Znany jest też jako poeta, autor ponad 10 tomów wierszy, jeden z ważniejszych głosów pokolenia dzisiejszych 50-latków. Nie w pełni doceniona jest natomiast jego proza, a przecież ma w dorobku choćby tak udaną powieść, jak wydany w zeszłym roku „Koń”, niepokojącą historię z życia polskiej prowincji, gorzką, a choćby katastroficzną. Odczytywać ją można było na różne sposoby, m.in. jako opowieść o kryzysie wieku średniego czy kryzysie małżeńskim, a także o wzlotach i upadkach człowieka na jego drodze krzyżowej, a także o skutkach tzw. transformacji ustrojowej po roku 1989. I taka interpretacja „Konia” najbardziej mi odpowiada, niezależnie od przesady w kreowaniu świata ponurego i odrażającego.
Powiązane
Hong Kong art auctions: is the party over?
7 godzin temu
Google usunie miliony kont. Działaj, została tylko doba!
9 godzin temu
