Pablo Picasso był hiszpańskim artystą wszechstronnym. Zasłynął przede wszystkim z talentu malarskiego, ale zajmował się również rzeźbiarstwem, grafiką, ceramiką oraz poezją. Był jednym z dwóch twórców nurtu malarstwa zwanego kubizmem. 8 kwietnia mija 50 lat od śmierci jednego z najwybitniejszych artystów XX wieku.
Pablo Ruiz Picasso, a adekwatnie Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso, urodził się 25 października 1881 roku w Maladze. Jego talent malarski odkrył ojciec, który sam był znakomitym rysownikiem. Młody Pablo początkowo rozwijał swoje talenty kształcąc się w Paryżu. To ta zetknął się z postimpresjonistami, którzy mieli spory wpływ na jego późniejszą twórczość.
Początkowy okres sztuki Pablo Picasso podzielony został na dwa okresy: błękitny i różowy. Okres błękitny, trwający od 1901 roku do 1904 roku, charakteryzował się dziełami utrzymanymi w kolorycie melancholijnym. Ukazywał tematykę i postacie osób biednych. Z tego okresu pochodzą między innymi dzieła takie jak: Życie, Prasowaczka czy Stary gitarzysta. Następnie jego twórczość weszła w okres różowy trwający do 1907 roku. W tym czasie w swojej twórczości Pablo Picasso przedstawiał m.in. sceny z życia cyrkowców- Kuglarze, Rodzina Arlekina.
Po zakończeniu okresu różowego w 1907 roku Pablo Picasso rozpoczął twórcze eksperymenty z geometryzacją i uproszczeniem formy, które dały początek kubizmowi. Inspiracje dla tych eksperymentów Picasso czerpał od Paul’a Cézanne’a, a także ze sztuki afrykańskiej i iberyjskiej. Rozpoczął także współpracę z Georges’em Brakiem i wspólnie stworzyli zasady kubizmu analitycznego, hermetycznego i syntetycznego. W 1917 roku „Balety Rosyjskie” Siergieja Diagilewa wystawiły utwór sceniczny Parady do libretta Jean Cocteau. Premierę wydarzenia uznano za manifest kubizmu. Muzykę do niego napisał Erik Satie, a scenografię zaprojektował Pablo Picasso.
W kolejnych latach Pablo Picasso oddawał się ciągłym poszukiwaniom twórczym. W latach 40. jego twórczość charakteryzowała się tematyką antywojenną. Powstały wówczas m.in.: Masakra w Korei, Wojna, Pokój. Okres ten w jego sztuce był bardzo bogaty, różnorodny i nie poddający się klasyfikacji. Twórczość artysty miała olbrzymi wpływ na każdą dziedzinę współczesnej plastyki.
W 1948 roku Pablo Picasso przyjechał do Polski, gdzie był uczestnikiem Światowego Kongresu Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu. Podczas swojego pobytu odwiedził także Warszawę, a Muzeum Narodowemu podarował swoją kolekcję ceramiki, rysunków i barwnych druków. Narysował także w stolicy Polski rysunek Syrenki, który przetrwał do 1953 roku.
Prywatnie Pablo Picasso związał się z tancerką Olgą Koklową, która poślubił w 1918 roku. Para doczekała się syna, Paul’a. Następnie jego kolejną partnerką została Maria Teresa Walter, z którą miał córkę Mayę. Następną partnerką artysty została Francoise Gilot, z która doczekał się kolejnej dwójki dzieci, syna Claude’a i córki Palomy. Pablo Picasso zmarł we Francji 8 kwietnia 1973 roku z powodu niewydolności płuc i serca. Pochowany został na terenie Château de Vauvenargues w Vauvenargues.
Agencja Informacyjna, Kultura /NOW/ 6
.04.2023
