Doświadczenie męskości i kobiecości, ale ponad tym człowieczeństwa. Ambicja, namiętność, odrzucenie, osobność, zabawa stereotypem i mocne trwanie w sobie. Poszukiwanie wolności. Nieoczekiwana miłość, głębsza i dojrzalsza. Wrażliwość tak wielka, iż momentami nie do zniesienia. I jakiś dziwny fatalizm, iż oto nadszedł kres zabawy ze światem. Że trzeba się żegnać.
Ta książka była dla mnie trudna mniej więcej do połowy. Po przemianie Orlanda w Orlandę elementy układanki zaczęły coraz szybciej wskakiwać na swoje miejsca. Czy to dlatego, iż autorką była kobieta? Nie wiem. Wiem tylko jedno - nie wiedziałam czym jest impresjonizm w prozie, nim nie przeczytałam Woolf.
