Pewnego razu trzy kobiety stały na targu przy straganie z jabłkami.
Pierwsza westchnęła ciężko:
— Patrzcie, jakie malutkie i pogniecione… A ceny jak za złoto! Już nie znajdzie się nic porządnego. Świat leci na łeb, na szyję…
Druga uśmiechnęła się lekko:
— Ja widzę, iż tegoroczne plony to prawdziwy dar. Pogoda była kapryśna, a jabłka — choć nieidealne — są soczyste. Gospodynie się postarały.
Trzecia zaś, w milczeniu, sięgnęła po portmonetkę:
— W domu chory wnuczek czeka. Uwielbia pieczone jabłka. Dla niego nie ma znaczenia ich wygląd. Ważne, żeby były z sercem.
Morał:
Każdy widzi świat przez pryzmat własnej historii.
Dla jednego — to marne jabłka.
Dla drugiego — szansa, by wesprzeć czyjąś pracę.
A dla trzeciego — sposób, by dać trochę ciepła i troski.
Więc zanim osądzisz — spróbuj zrozumieć, z jakiego miejsca w duszy patrzysz.
