Obsada drugiego sezonu Squid Game ujawnia, które gry były najtrudniejsze

[Ed. note: This post contains spoilers for games/characters that come up later in the season. Read on only if you’re fine knowing those details.]

Bardzo łatwo to obejrzeć Gra Kałamarnica i pomyśl: Mógłbym to zrobić. Być może jest to choćby łatwiejsze niż w przypadku niektórych innych konkursów typu reality show. W końcu jest to faustowska okazja elitarne, brutalne gry Gra Kałamarnica. To dokładnie ten sam poziom myślenia, który powoduje śmierć bohaterów – w końcu po prostu jak trudno byłoby przejść przez jedną rundę czerwonego, zielonego światła?

Gra Kałamarnicajak widać, wyjaśnia, iż ​​często do przejścia przez gry ludzi potrzeba więcej szczęścia niż umiejętności. Jednak dla obsady i ekipy choćby uzyskanie gwarantowanego wyniku było dalekie od zwykłej gry dla dzieci. A ponieważ sezon 2 różnił się od gier szkolnych z sezonu 1 i obejmował kilka trudniejszych zawodów, należało zadać pytanie: Która gra była najtrudniejsza do rozegrania?

Sami aktorzy, choć nie narażają życia, z pewnością mają w tej walce psa. Przeprowadziliśmy ankietę w obsadzie Gra Kałamarnicadrugiego sezonu, aby dowiedzieć się, co tak naprawdę stanowiło wyzwanie w tegorocznych wyzwaniach.

„Podobała mi się gra w sześciu nogach. […] To było najzabawniejsze. Ale jednocześnie było to bardzo trudne, bo cały czas musieliśmy trzymać nogi razem”.

Lee Jung-jae (Seong Gi-hun)

„Więc dla mnie było to Red Light, Green Light, ponieważ kręciliśmy to przez cztery lub pięć dni i przez cały czas krzyczałem z całych sił. Mówię: „Zamroź!” lub „Zatrzymaj!” i w pewnym sensie rządzić ludźmi. Krzyczałabym cały czas i czasem kręci ci się w głowie, kiedy tak dużo krzyczysz.

„Na szczęście nie straciłem głosu i mogliśmy dobrze zakończyć tę scenę. Ale tak, to było dla mnie największe wyzwanie.

Kang Ae-sim (Jang Geum-ja)

„Z pewnością byłby to [pentathlon]. Przypomniało mi to o wiecach motywacyjnych lub tych ważnych meczach, które organizowaliśmy w szkole w tamtych czasach, kiedy byliśmy podzieleni na drużynę czerwonych i drużynę niebieskich, a ludzie wiwatowali i wszyscy się na to patrzyli, i naprawdę było napięcie i atmosfera emocje związane z tymi grami.”

Showrunner Hwang Dong-hyuk

„Dla mnie na pewno był to pięciobój – przede wszystkim dlatego, iż był po prostu pięciobój Więc wiele osób, które musiały pojawić się na ekranie i na planie. A na ziemi było mnóstwo pyłu piaskowego. To doprowadziło do tego, iż wiele osób stale kaszlało; Pamiętam, iż miałem też duże problemy z oddychaniem i później miałem z tego powodu przeziębienie. I też mieliśmy [only] tyle dni zdjęciowych, ile potrzeba na sfilmowanie całej sekwencji. Myślę, iż wtedy to było prawie jak koszmar – ponieważ, jak sądzę, przeszliśmy przez około 15 do 16 dni zdjęciowych w ciągu prawdopodobnie co najmniej dwóch lub trzech tygodni. Więc gdybym musiał zrobić to wszystko od nowa, nie sądzę, żebym dał radę.

Lee Byung-hun (frontman)

„Chociaż naprawdę wierzę, iż to prawdopodobnie reżyser Hwang musiał przejść najwięcej kłopotów (i dla którego było to prawdopodobnie największe wyzwanie, ponieważ musiał przemyśleć wszystkie zawiłości), jako aktor biorący udział w Uważam, iż pięciobój był jednym z najtrudniejszych do nakręcenia. Bo przede wszystkim kurz – w powietrzu cały czas unosił się pył piaskowy, przez co ciężko było oddychać. A na ekranie było tak wielu ludzi, o czym jako aktor zawsze musisz wiedzieć.

„Ale także w okresie 2, ponieważ moja postać wymaga różnych aspektów, w których muszę być po części Frontmanem, po części In-ho, a następnie po części fałszywą osobowością Young-il. Czasami więc musiałem włączać i wyłączać oczy, będąc oczami Young-ila, a potem następnym spojrzeniem, będąc oczami In-ho i muszę to natychmiast włączać i wyłączać przy każdym ulotnym spojrzeniu. moment. Było to dla mnie bardzo wymagające i intrygujące, a zarazem zabawne wyzwanie, którego mogłem się podjąć jako wykonawca”.

Yang Dong-geun (Park Yong-sik)

„Myślę, iż dla mnie to zdecydowanie był [merry-go-round] grę, ponieważ musiałem pokazać wiele głębokich, wewnętrznych emocji. Myślę, iż dotarcie do punktu, w którym mogłem uzewnętrznić te emocje, było dla mnie trudnym procesem.

Lee Seo-hwan (Park Jung-bae)

„Dla mnie to był [merry-go-round] gra. adekwatnie było to dla mnie trudne fizycznie, ponieważ mam naprawdę słaby wzrok i światła gasną, a po kolejnej sekundzie się otwierają, a czasami zostajesz przez to oślepiony i po prostu nie widzisz przez kilka sekund. Podłoga też była naprawdę śliska, a było tam tak wielu ludzi, więc było to dla mnie wyzwanie fizyczne”.

Yim Si-wan (Lee Myung-gi)

„Przed rozpoczęciem zdjęć myślałem, iż zielone światło i czerwone światło będą stosunkowo łatwe. Ale tak nie było, bo stanie w bezruchu było dla mnie naprawdę trudne.”