Numer 2024/396

dwutygodnik.com 2 dni temu

Film

Znużenie (Jakub Socha)

Wszystko w „Substancji” jest na wierzchu, na widoku. Terror męskiego spojrzenia. Show-biznes to zło. Społeczeństwo jest narcystyczne. Żyjemy w kulcie młodości. Fargeat ślizga się po powierzchni i nic sobie z tego nie robi

Biedne istoty boskie (Bartosz Żurawiecki)

Fallaci najlepsza jest wtedy, gdy włącza w opowieści siebie – opisuje, jak to bezskutecznie szukała w Nowym Jorku MM albo jak woziła z Włoch spaghetti dla Sophii Loren. Staje się pośredniczką między Olimpem a ziemskim padołem

Złote góry (Marcin Stachowicz)

Polskie kino – znowu? nadal? – cierpi na brak wyrazistego języka, brak porządnych scenariuszy, brak kreatywności, brak stylu. Są też wyjątki – relacja z festiwalu w Gdyni

Literatura

Natka i jej matka (Olga Wróbel)

Autorka zatrudnia do pracy pamięć emocjonalną i zapewniam: każde dziewczyńskie zranienie zaboli was przy tej lekturze na nowo – o „Rybim oku” Dominiki Słowik

Muzyka

Coś nowego (Bartosz Nowicki)

Solowa płyta Tymka Papiora zawiera szereg czytelnych inspiracji muzycznych, ale równocześnie daje słuchaczowi namiastkę tego, co w muzyce XXI wieku coraz rzadziej spotykane – nowatorstwa

Obyczaje

Historia o dziewczynie (Olena Apchel)

Niezbyt dobrze pamiętam lato 2018. Ci, którzy mnie przetrzymywali, nie odpuszczali ani na moment, nie bili mocno, za to niemal bez przerw

Między analizą a symptomem (Agata Sikora)

Zofia Smełka-Leszczyńska odwołuje się w „Cześć pracy” do narzędzia starego, ale sprawdzonego: do XIX-wiecznej zdobyczy cywilizacyjnej o nazwie „związek zawodowy”

Wiersze

wiersze (Marcin Czerkasow)

Ziemia

Pocztówki z końca (Anka Wandzel)

Empatia nie pomoże powodziankom i powodzianom. Pomoże im za to zmiana polityki. A zatem i zmiana naszego osobistego nastawienia – gotowości, by patrzeć, towarzyszyć, nie uciekać wzrokiem

Україна

Історія про дівчину (Олена Апчел)

Це історія про дівчину, яка потроху вчиться шанувати свої шрами, вчиться проживати горе й оплакувати втрати, яка не носила під серцем дитя, але носить два зламаних ребра, про жінку, у якої не болять ці два зламаних ребра, але болить щось схоже на совість, чи радше відповідальність, що тисне, підштовхує до дій

Idź do oryginalnego materiału