Non omnis moriar: Pokój światu, zagłada zespołowi

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj chronologicznie drugi, ale wydany dopiero po niemal trzech dekadach longplay słowackiego zespołu Prúdy.