Regionalne Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Częstochowie zaprasza 25 października na wystawę “NEOSURREALIŚCI. Nieoczywiste połączenia wystawowego uczestnictwa w neosurrealistycznym akcie spełnienia”. Autorzy prac to: Major Waldemar Fydrych, Eva Maj, Marian Panek, Aleksandra Szelągowska. Muzyka, interpretacje Jarosław Woszczyna, – Konduktorownia, ul. Piłsudskiego 34/36; wernisaż o godz. 18.00.
Prezentacja NEOSURREALIŚCI w częstochowskiej Konduktorowni nosi tytuł „Nieoczywiste połączenia wystawowego uczestnictwa w neosurrealistycznym akcie spełnienia”, pokazuje działania twórcze czterech artystów: Majora Waldemara Fydrycha, Evy Maj, Mariana Panka, Aleksandry Szelągowskiej. Ich dzieła, prace ujawniają neosurrealistyczne konteksty pomiędzy: Duchem a Materią, Pięknem i Poezją, Niesamowitością a Prostotą – są twórczymi wędrówkami po zakątkach psychiki, otwartymi na przemiany w sferze pojęć reprezentowanych przez ciągle zmieniającą się Sztukę, Religię, Politykę, Naukę, Codzienność. Odejście od realności w przestrzeń innego widzenia, oswajania odmienności, równoczesności istnienia wielu transcendentnych struktur, pozwoliło na artystyczne wizualizacje i niecodzienne spotkania twórcze w Konduktorowni – galerii Regionalnego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Częstochowie. Ekspozycja pokazuje projekty ich własnych, artystycznych światów – osobnych, innych, wypływających z konstrukcji świadomości, ducha, energii, osobowości.
Kurator wystawy – Marian Panek
MAJOR WALDEMAR FYDRYCH
Major Waldemar Fydrych ur. 08 04 1953 r. w Toruniu. We Wrocławiu ukończył historię (1980) i historię sztuki (1987). Autor Manifestu Surrealizmu Socjalistycznego (1981). W „Manifeście” podkreślono iż „cały świat jest dziełem sztuki i pojedynczy milicjant to wybitne dzieło sztuki”. Happeningi wykazały, iż Milicjanci stali się artystami. Współredaktor gazetki strajkowej „Pomarańczowa Alternatywa” (jesień – 1981). W czasie stanu wojennego, w ramach uprawianej sztuki surrealistycznej, twórca grafitti krasnoludków, na plamach powstałych w wyniku zamalowywania antyrządowych napisów. Malarstwo to nazwał malarstwem dialektycznym, gdzie napis był tezą, zakrywająca plama antytezą, namalowany krasnoludek syntezą. Technikę nazwał laserunkiem społecznym. W trakcie przesłuchania przez tajniaka stwierdził, iż ilość przeradza się w jakość „Im więcej krasnoludków tym lepiej”. Twórca i lider ruchu „Pomarańczowa Alternatywa”. Happener, autor( „Żywotów Mężów Pomarańczowych”, „Krasnoludków i Gamoni”, a także albumu „Pomarańczowa Alternatywa” oraz współautor „Hokus Pokus”.
Jego pierwsza wystawa malarska miała miejsce we Wrocławiu w 1989 roku. Autor szeregu wystaw, gdzie malarstwo oraz fotografie i filmy z happeningów są obecne na ekspozycjach w Polsce i za granicą.
EVA MAJ
Eva Maj (ur. 1986) – artystka interdyscyplinarna z Częstochowy, tworząca głównie w technice malarstwa olejnego. W swojej praktyce, określanej mianem romantycznego radykalizmu, artystka jako fundamentalne moce twórcze uznaje uczucia, intuicję i wyobraźnię. Buduje światy, w których codzienność przenika się z fantazją. W obrazach Evy dobrze znane, intymne przestrzenie ulegają subtelnym, a zarazem gwałtownym przekształceniom – zamieszkują je zjawy, duchy i stworzenia o niejednoznacznym statusie ontologicznym. Jej malarstwo opiera się na napięciu między tym, co realne a tym, co niemożliwe. Fantastyczne byty, wpisane w domowe pejzaże, działają jak intruzje snu – są równocześnie odzwierciedleniem emocji i projekcją wewnętrznego świata. Artystka, łącząc echa wierzeń ludowych, mitów i dziecięcych wspomnień, rekonstruuje utracone poczucie duchowości i kontaktu z tym, co nadprzyrodzone. W jej pracach widać fascynację nie tylko figurą i kolorem, ale też tym, co nienazwane – aurą obecności, która wymyka się językowi. Światy, które tworzy, są jednocześnie czułe i niepokojące; rozgrywają się w półśnie, gdzie granica między jawą a wizją pozostaje płynna. Malarstwo Ewy Maj można odczytywać jako próbę odzyskania wyobraźni w świecie racjonalnym – gest romantyczny, ale też radykalny, bo stawiający opór jednoznaczności. To opowieści o spotkaniach z Innym: z fantazją, lękiem, wspomnieniem, snem.
MARIAN PANEK
Marian Panek – autor instalacji BIAŁA LOKOMOTYWA na Festiwalu Studentów Szkół Artystycznych w Nowej Rudzie w 1973 roku, twórca wielu happeningów, performer, scenarzysta, poeta, kurator wystaw. Jego najważniejsze ekspozycje to: Polscy surrealiści, Miejsca, Teatr rysowania Franciszka Starowiejskiego, Hasior – retrospektywa, Kazimierz Mikulski, Zdzisław Beksiński, Inne światy – Dali vs Sętowski. Realizator (wraz z współpracownikami) 200 wystaw w Biurze Wystaw Artystycznych i Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie i w innych galeriach sztuki w latach 1992– 1997.
W swoich performansach, które realizował z własnych scenariuszy, do najważniejszych zalicza: Konfrontacja obrazów z naszej rzeczywistości z obrazem telewizyjnym (Cieszyn 1976), Drzewo do ponownego opracowania (Częstochowa 1986 wraz z Januszem Pacudą, Ryszardem Baranowskim), Autoportret rytualny w 33 etiudach na 33 czarne parasole, 33 czarne kapelusze i jednego białego gołębia (Częstochowa 2013) – dotyczył on wykreowanego w działaniu autoportretu rytualnego wywołującego napięcie, pomiędzy statycznością powtarzalności rytuału, a zmiennością dziania się. Powodował w ten sposób refleksję nad zasadnością i sztucznością opozycji: porządek – chaos, jednostka – grupa, subiektywność – obiektywność, natura – kultura, sacrum – profanum. Realizował również rekonstrukcje happeningów Tadeusza Kantora. Pracował jako scenograf w: Teatrze Powszechnym w Warszawie, Teatrze Ludowym w Krakowie, Teatrze Stefana Żeromskiego w Kielcach, Teatrze Współczesnym we Wrocławiu, Teatrze Stefana Jaracza w Łodzi, Teatrze Polskim w Bydgoszczy, Teatrze Juliusza Słowackiego w Koszalinie, Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze, Państwowym Teatrze Adama Mickiewicza w Częstochowie. Autor, aranżer wielu wystaw i ich koncepcji. Kurator wystawy Neosurrealistów w częstochowskiej Konduktorowni – galerii Regionalnego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Częstochowie. Współredaktor monografii „Duchowość Morza”, „Morze. Artyści. Inspiracje” wraz z Januszem Pacudą. Twórca wielu esejów o sztuce współczesnej.
ALEKSANDRA SZELĄGOWSKA
,,Światy równoległe” Aleksandry Szelągowskiej to zestaw obrazów, które jej kreacyjne ,,multiwersum”, pokazują w świecie zwizualizowanym, to odmienne wizje nas samych. A. Szelągowska podaje: „W tym świecie panują zupełnie inne prawa fizyki niż w naszej codziennej rzeczywistości. Kiedy otwieram swoje zmysły, moje ,,malarskie serce” buduje stan spójności i kompozycyjnego porządku. Ono jest centrum niepodzielności mojego przeżywania równoczesności wszechświata w swoim wielowątkowym skomplikowaniu. Wszystkie są pewnymi opowieściami, uruchomieniem zdarzeń wynikających z moich uczuć, z mojego pola energetycznego. Uczestniczę w nich nie tylko jako twórca, ale też staję się jednocześnie bohaterem w tej surrealistycznej narracji”.
źródło: Regionalne Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Częstochowie
