Namaluj mnie w tej pracy – poprosiła Patryka Różyckiego jego mama. Na zamówionym obrazie stoi przed zajazdem Zerwikaptur, w latach 70. jednym z największych lokali przy dzisiejszej drodze 92. Realizacja przywołuje okres prosperity i moment, gdy kobieta czuła się szczęśliwa. Czas brutalnie zakończony wraz z otwarciem autostrady A2, gdy miejsce zostało zamknięte, a jego pracownicy i pracownice – w tym mama malarza – zwolnieni. Prośba rodzicielki zainspirowała tytuł wystawy, która opowiada o losach rodziny Różyckich w kontekście ich relacji z pracą. Autor maluje wspomnienia własne oraz swoich bliskich, zamieszkałych w niewielkiej wsi w Wielkopolsce. To historie o pracy na czarno, wyzysku, stygmatyzacji pracy fizycznej, życiu z renty oraz szukaniu godności w sytuacji upokarzającej biedy, choroby i śmierci. Ekspozycja kontynuuje biograficzny projekt malarza o wiejskim pochodzeniu, migracji do miejsca oferującego większe możliwości, wspinaniu się w górę drabiny społecznej, wymarzonym awansie społecznym i wstydzie klasowym, jaki dzieli ze swoją rodziną. Utrwalając te doświadczenia, Różycki tworzy reprezentację klasy społecznej, która w przestrzeni publicznej nie znajduje obrazów swojego życia.
9.08-13.10.2024
Patryk Różycki, Namaluj mnie w tej pracy
Galeria Arsenał w Białymstoku, ul. A. Mickiewicza 2
Patryk Różycki, Wyjeżdżam na studia, 2024, olej na płótnie, 50×60 cm
