Mystic Festival Ogłasza kolejne czarne perły w programie festiwalu

Dzieli ich wszystko, łączy rzadki talent do tworzenia osobnych muzycznych światów: Static-X, Thrown, Gaahls Wyrd i Blood Vulture.

Static-X

Jesteście gotowi na Diabelskie Disco? Static-X przybywają do nas z Kalifornii, by zdewastować Stocznię obłąkanym rave’em napędzanym industrialem i nu-metalem. Ponad dekadę temu odszedł od nas Wayne Static, ale zespół powrócił z zaświatów, z równie charyzmatycznym Zer0 na froncie. Każdym koncertem i każdą płytą – póki co mowa o obu odsłonach „Project: Regeneration” – udowadniają, iż ten show musi trwać. Jest zbyt fascynujący, by tak po prostu spuścić kurtynę.

Thrown

Szwedzki kwartet Thrown to jeden z najszybciej rosnących metalowych zespołów debiutujących w trzeciej dekadzie XXI wieku. W 2021 roku znokautowali nas niespodziewanym ciosem w postaci epki „Extended Pain”, w 2024 dobili znakomitym albumem „Excessive Guilt”. Ich autorska, nowoczesna wizja zmetalizowanego hardcore’a robi robotę w wersji studyjnej, ale dopiero na koncertach Thrown pokazują pełnię możliwości. Co już na pewno wiecie, ich legenda ich wyprzedza.

Gaahls WYRD

Przeznaczeniem Gaahla jest łączyć nas z żywym sercem ciemności dzięki muzyki pięknej i strasznej zarazem. Kiedyś był głosem Gorgoroth i God Seed, teraz kontynuuje swoją podróż przez ten przeklęty świat na czele Gaahls WYRD. Niedawno ukazała się druga płyta Norwegów, zatytułowana „Braiding the Stories”, opowieść zupełnie osobna na tle dzisiejszej sceny blackmetalowej. A na koncercie… Nie spodziewajcie się teatru, kostiumów, przyjaznych gestów. Gaahl tego nie potrzebuje, by zepchnąć was w głąb otchłani.

Blood Vulture

Przez lata nowojorczyk Jordan Olds, pod pseudonimem Gwarsenio Hall, bawił nas jako osobowość internetowa, wykonawca pomysłowych coverów i gospodarz jedynego metalowego talk show „Two Minutes to Late Night”. Ale żarty się skończyły, kiedy Jordan powołał do życia projekt Blood Vulture. Sam twierdzi, iż to gothic sludge, inni mówią, iż tak mogłoby brzmieć Alice In Chains, gdyby zamiast grunge’u grało epicki doom. Tak czy owak, jedyny zespół w swoim rodzaju.