To wystawa poświęcona jednemu z najbardziej interesujących wzorniczych fenomenów przełomu lat 50. i 60. XX w. w Polsce. Zaistniał on dzięki programowi realizowanemu przez Instytut Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie, którego jednym z zadań było przygotowywanie wzorów dla państwowych fabryk porcelany. Projektantom przyświecała idea reformy wnętrza mieszkalnego w duchu nowoczesności i wyrugowania – jak to określano w zideologizowanym języku epoki – „mieszczańskiej tandety”. Również po przełomie 1956 r. sztuka pozostawała polem zmagań o „nowego człowieka”. Na szczęście choćby wtedy powstawały prace, które dziś, w oderwaniu od ówczesnych realiów, cieszą się rangą arcydzieł.
