„Mrok lasu” (2023)

Plakat filmu. „Schlitter” 2023, SerialB Studio, Sombrero Films

W prologu „Mroku lasu” Pierre'a Moucheta poznajemy zaprzyjaźnionych synów drwali, ośmioletnich mieszkańców leśnej prowincji Lucasa i Mathiasa (obiecujący debiutant Antime Calbrie Ekeloo i nie mniej zdolny Nelson Maerten, m.in. „Mroczne serce lasu” Serge'a Mirzabekiantza), którzy pewnego dnia przypadkiem znajdują powojenny bunkier. Tuż po tradycyjnym niekontrolowanym wybuchu wściekłości Louisa, przemocowego ojca Lucasa. Agresja skierowana na własne dziecko. Chłopca, który w najgorszym momencie stosuje się do rady swego najlepszego przyjaciela Mathiasa, zbiera się na odwagę i odmawia wykonania kategorycznego rozkazu przerażającego rodzica. Siedzący za kierownicą Louis skupia uwagę na nieposłusznym synu... i wjeżdża prosto w małego rowerzystę. Po pośpiesznym sprawdzeniu funkcji życiowych ofiary wypadku drogowego, spanikowany mężczyzna wrzuca poturbowane ciałko do wąwozu, w taki sam sposób pozbywając się roweru dobrze znanego mu ośmiolatka. A zszokowany Lucas przygląda się z samochodu, jak jego rodzony ojciec obchodzi się z jego najlepszym przyjacielem. Przed dotarciem do domu czeka ich jeszcze jeden przystanek – trudna, nieszczera rozmowa z troskliwym tatą zaniepokojonym przedłużającą się nieobecnością Mathiasa, spuentowana przelotnym widokiem zapłakanej twarzy nieodzywającego się Lucasa. Mija dwadzieścia lat. Lucas (poprawna kreacja Louki Meliavy) odbiera telefon od funkcjonariusza policji, który z żalem informuje go o tragicznej śmierci rodziców. W domu Louisa i Mathilde w Wogezach z jakiejś niewyjaśnionej przyczyny wybuchł pożar, a mieszkańcom nie udało się na czas wydostać z płonącego budynku. Mniej więcej taki komunikat dostaje młody mężczyzna, którego noga od lat nie postała w domu rodziców. W wiosce, z którą wiążą się jego najgorsze wspomnienia. Nie może jednak nie pojawić się na pogrzebie własnych rodziców (tj. nie potrafi zmusić się do ominięcia tej uroczystości), a przynajmniej matki, która wprawdzie nie interweniowała, gdy ojciec go bił, ale Lucas nigdy nie wątpił w jej miłość. Wzmocniony towarzystwem zaufanych ludzi, ukochanej Julie (niezgorszy występ Lény Laprès) i przyjaciela Arnauda (przyzwoite wcielenie Côme Levina, m.in. „Porachunki” Luca Bessona), główny bohater „Mroku lasu” Pierre'a Moucheta przybywa do leśnej głuszy w przekonaniu, że wróci do miasta jeszcze tego samego dnia. Co interesujące najbardziej spieszy się Arnaudowi – nieprzepracowana trauma Lucasa, zżerające go poczucie winy to nic w porównaniu do umówionej randki jego (nie)dobrego kolegi. Albo Lucas lepiej ukrywa palącą potrzebę ucieczki z przeklętej prowincji. Zbrukanej kłamstwem. adekwatnie czynem, słowem i milczeniem. Lucas uważa się za współwinnego potwornej zbrodni – spowodowania śmiertelnego w skutkach wypadku drogowego i ukrycia prawdy o śmierci małoletniego Mathiasa – za wspólnika swego okropnego ojca, z którym w dorosłym życiu zerwał wszelki kontakt. Nie mógł przewidzieć katastrofalnych skutków postawienia się rodzicielowi, ale nie musiał brać udziału w zmowie milczenia. Niewątpliwie paraliżował go strach – przed ojcem i/lub legalnym wymiarem sprawiedliwości – ale w odczuciu Lucasa najwyraźniej nie jest to żadne usprawiedliwienie, tym bardziej w obliczu długofalowych skutków tragedii sprzed lat. Oszukany ojciec stałego towarzysza dziecięcych zabaw protagonisty „Mroku lasu”, samotny starszy człowiek z niepełnosprawnością niemal błagający spieszących się młodych ludzi o krótką wizytę w jego przygnębiająco cichym domu, to potężny cios dla obwiniającego się Lucasa. W przeszłości prawdopodobnie mającego lepszą relację z nim niż z własnym ojcem. Tak czy inaczej nieludzko poranionemu Francisowi (przekonujący występ Gillesa Davida) udaje się namówić dawno niewidzianego młodzieńca i jego dziewczynę do spędzenia „najwyżej pięciu minut” w jego zagraconym gospodarstwie domowym. A Arnaud niechętnie idzie za nimi.

Plakat filmu. „Schlitter” 2023, SerialB Studio, Sombrero Films

Jednym uchem wpada, drugim wypada – francuska rąbanka z nieświeżych motywów niezbyt starannie ulepiona. Nijaka opowieść z krwistymi przebłyskami. Niewyróżniające się dzieło początkującego (w długim metrażu) filmowca, swoją zawodową/artystyczną przyszłość wiążącego z horrorem. „Mrok lasu” Pierre'a Moucheta to propozycja z rodzaju „można skorzystać, ale nie trzeba”. Przeciętne kino średnio (nieprzesadnie) brutalne.