Zespół Trubadurzy został szeroko opisany w wielu wydawnictwach. Są to opisy zwykle dość ogólnikowe, encyklopedyczne. Ja z kolei postanowiłam spojrzeć na historię tej grupy muzycznej z zupełnie innej strony, a mianowicie subiektywnej, mojej własnej. Całe swoje życie związałam z Marianem i jego kolegami z zespołu. Byłam świadkiem ich początków, czasów rozkwitu kariery, przerw w działalności i okresów mniejszej popularności. Jako żona Mariana znam szczegóły z życia osobistego członków zespołu i ich rodzin, mam też własną ocenę poszczególnych postaci, które są bohaterami niniejszej publikacji. Być może niektórzy z Państwa poczują się urażeni zbyt dosadnym chwilami językiem czy bezpretensjonalnym opisem zdarzeń. Za to z góry przepraszam. Nie jestem zawodową pisarką, więc po prostu przelałam na papier to, co czuję – bez upiększeń, ozdobników czy poetyckich przenośni. Wszak wiadomo, iż smak wspomnień tylko wtedy jest wyborny, gdy nie przesadzi się z retuszem. Bożena Lichtman
III. Trzy siostry
Pochodzę ze zwykłej polskiej rodziny. W czasie wojny mój ojciec, krawiec z zawodu, był więziony w obozie Auschwitz. Wrócił stamtąd bardzo chory. Wtedy mnie nie było jeszcze na świecie, urodziłam się dwa lata później, w 1947.
Gdy miałam sześć czy siedem lat, ojciec potrafił przez cały tydzień, dzień po dniu, opowiadać mi o swoich przeżyciach z Oświęcimia. Opowiadał historie przedziwne. Był tam więziony razem ze swoim starszym bratem, który załapał się do pracy w piekarni, bo był z zawodu piekarzem. Tata z kolei pracował przy kopaniu dołów. Któregoś dnia ktoś puścił plotkę, iż przywieźli marmoladę w wielkich beczkach. Więźniowie dorwali się do owej marmolady i objedli się niesamowicie. Każdy zjadł, ile tylko mógł, bo przecież byli okropnie wygłodzeni. Okazało się później, iż to była maść ichtiolowa. Ojciec ciężko to odchorował. Po jakimś czasie wrócił do domu, ale ponownie złapali go i wywieźli, tym razem do niemieckiego obozu Mauthausen.
Do dziś mam wszystkie jego obozowe papiery, choćby odciski palców. Nasz syn Max wytatuował sobie na przedramieniu imię dziadka i obozowy numer z Oświęcimia.
