Twórczość Anny Szpakowskiej-Kujawskiej wymyka się jednoznacznym interpretacjom i prostym kategoryzacjom. Splatają się w niej różnorodne idee, media i techniki – od malarstwa, przez formy przestrzenne, rysunki i ceramikę, po kolaże czy operacje na słowie pisanym. Wystawa w Muzeum Architektury we Wrocławiu jako przewodnią ramę pojęciową obiera koncepcję wieloświatu, czyli zbioru wszystkich możliwych i istniejących światów – ludzkich, naturalnych i nadprzyrodzonych, płynnie przechodzących jeden w drugi i funkcjonujących niezależnie od ograniczeń czasoprzestrzeni czy wymiarów.
Szpakowska-Kujawska na przestrzeni siedmiu dekad rozwijała opowieść o świecie, który pojmowała właśnie jako nieustannie rozrastającą się i przeobrażającą strukturę, poddawaną ciągłym przemianom i metamorfozom. W swoich pracach zacierała granicę między figuracją i abstrakcją, awangardą i klasyką, realizmem i niesamowitością, zawsze sytuując się nieco na poboczu aktualnie obowiązujących trendów w środowisku artystycznym. Jak sama wspominała, niezależnie od przyjętej formy – czy to w przypadku niepokojących kompozycji malarskich przedstawiających grupy powtarzalnych i zanonimizowanych postaci; barwnych, geometryczno-organicznych form przestrzennych; czy wreszcie nasyconych fantastyką i witalnością pracom powstałym podczas pobytu w Nigerii – jej realizacje zawsze stanowią zapis osobistej relacji ze światem i są świadectwem prób „dokopania się do czegoś nieznanego”.
20.11.2025–8.03.2026
Anna Szpakowska-Kujawska, Wieloświat
Muzeum Architektury, ul. Bernardyńska 7, Wrocław
Anna Szpakowska-Kujawska, Szkic do projektu plafonu Dolnośląskiej Biblioteki Publicznej, 1974, wł. artystki
