Dzieciństwo Elżbiety II
Elżbieta (a dokładniej Elizabeth Alexandra Mary) Windsor urodziła się 21 kwietnia 1926 r. w Londynie. Była pierwszym dzieckiem księcia Alberta z Yorku i księżnej Yorku Elżbiety Bowes-Lyon. Jako iż jej ojciec był drugim synem (po księciu Walii Edwardzie) panującego wówczas króla Jerzego V, to dziewczynka była trzecia w kolejce do objęcia tronu.
Po 4 latach na świat przyszła jej siostra Małgorzata Windsor.
Starsza z dziewczynek od małego musiała przyzwyczajać się do blasku fleszy, ponieważ o jej ekspozycję w mediach dbała matka. Jeszcze przed narodzinami siostry, kiedy miała trzy lata, jej wizerunek znalazł się na okładce magazynu "Time".
Jednak na co dzień Elżbietą opiekowały się nią przede wszystkim niania Clara Cooper Knight oraz garderobiana Margaret MacDonald. Nie miała częstego kontaktu z rówieśnikami, dlatego była nieśmiała i spokojna. Udało jej się jedynie zaprzyjaźnić z Sonią Graham-Hodgson i jak się okazało, była to przyjaźń na całe życie.
Młodość Elżbiety II i przygotowywanie się do objęcia tronu
Mała Elżbieta była blisko związana ze swoim dziadkiem, Jerzym V, który zmarł, gdy miała niecałe 10 lat. Jako iż jej stryj Edward abdykował zaledwie po niecałym roku od objęcia tronu, nowym królem brytyjskim został ojciec Elżbiety, który przyjął imię Jerzego VI.
Nie był on odpowiednio przygotowany do rządzenia. Jak mówił, nie widział wcześniej na oczy żadnego dokumentu państwowego i nie chciał być królem, dlatego brakowało mu pewności siebie.
Nie chciał, by to samo czekało Elżbietę, dlatego od razu zaczęto ją przygotowywana do przyszłej roli królowej, ponieważ była pierwsza w linii sukcesji. Jej rodzina przeniosła się do Buckingham Palace, a 10-latka zaczęła pobierać nauki m.in. z historii i prawa. Była też przy tacie podczas spotkań z wysoko postawionymi osobistościami.
Nastoletnia księżniczka miała zamiłowanie do literatury, pisania pamiętników, jazdy konno. Poza końmi kocha też psy: szczególnie rasy corgi. Pierwszego z nich dostała w prezencie jeszcze od swojego dziadka, króla Jerzego V.
Od początku II wojny światowej Elżbieta wbrew obawom doradców rodziny królewskiej, tak jak jej cała najbliższa rodzina przebywała w zamku w Windsorze w Berkshire.
W wieku 14-lat podczas swojego premierowego publicznego przemówienia transmitowanego w radiu podnosiła na duchu dzieci Wspólnoty Narodów. Wraz z siostrą zbierały pieniądze dla żołnierzy, występując w pantomimach w Pałacu Windsor.
W 1943 r. pierwszy raz wystąpiła publicznie sama. Niecałe dwa lata później jako podporucznik zasiliła szeregi Auxiliary Territorial Service: pomocniczej służby terytorialnej, czyli kobiecego oddziału armii brytyjskiej. Służyła tam pół roku. Przeszła szkolenia na mechanika i kierowcę oraz zdobyła stopień kapitana.
Po zakończeniu wojny Elżbieta i Małgorzata wmieszały się w londyński tłum, by w Dniu Zwycięstwa cieszyć się razem z nim.
Rok 1947 r. był szczególnie istotny dla 21-letniej wówczas Elżbiety. W lutym pierwszy raz wzięła udział w oficjalnej zagranicznej wizycie. Zaś w listopadzie wzięła ślub z pięć lat starszym księciem Filipem (synem księcia Andrzeja Greckiego i Alicji Battenberg), którego poznała 13 lat wcześniej.
Swoje błogosławieństwo dał im wcześniej król Jerzy VI, choć arystokracja nie była przychylna Filipowi. Na ceremonii w Opactwie Westminsterskim, którą można było obejrzeć w telewizji, było obecnych ok. 2 tys. gości, w tym liczne koronowane głowy i zagraniczna arystokracja.
Między 1949 a 1951 r. Elżbieta mieszkała z Filipem na Malcie, gdzie stacjonował podczas służby w marynarce. W międzyczasie urodziła im się dwójka dzieci: Karol III (1948 r.), Anna (1950 r.). Kolejna dwójka, czyli Andrzej i Edward, urodzili się dużo później: 1960 i 1964 r.
Koronacja Elżbiety II
Elżbieta II od 1951 r. pomagała swojemu ojcu w wypełnianiu obowiązków, ponieważ zachorował on na nowotwór. Księżniczka prowadziła obrady Tajnej Rady Wielkiej Brytanii i brała udział w szeregu zagranicznych wizyt, np. w USA, gdzie rozmawiała z prezydentem Harrym Trumanem.
6 lutego 1952 r., niedługo przed swoimi 25. urodzinami, w trakcie swojej podróży po krajach Wspólnoty Narodów, usłyszała o śmierci ojca. gwałtownie musiała wrócić do kraju. Już kolejnego dnia wzięła bowiem udział w uroczystości, podczas której ogłoszono ją królową Wielkiej Brytanii. Postanowiła przyjąć imię Elżbieta II.
Jej koronacja, na którą zaproszono ponad 8200 osób, miała miejsce 2 czerwca 1953 r. w opactwie westminsterskim. Podczas uroczystości padły słynne słowa z ust lordów składających Elżbiecie hołd: "God save Queen Elizabeth".
Wtedy też brytyjska królowa przysięgła rządzić brytyjskim królestwem oraz krajami Wspólnoty Narodów w sposób, który nakazują tamtejsze prawa i zwyczaje. I czyniła to przez kolejne 70 lat, do swojej śmierci 8 września 2022 r. w swojej ukochanej Szkocji.
