MARIUSZ PARLICKI. - Czekanie na miłość, Niezmienne zmiany.

donkiswiatpoezji.pl 1 miesiąc temu

Czekanie na miłość

A ona ciągle czeka w oknie,

że może przyjdzie do niej miłość,

parapet w deszczu i łzach moknie,

bo ciągle jest tak, jak już było.

dzień za dniem płynie niczym rzeka,

a ona w oknie już od lat

na miłość czeka, czeka, czeka.

I czekać będzie próżno, bo

choć upływają dni za dniami,

nie wejdzie miłość w jej okno,

bo miłość zwykle wchodzi drzwiami.

Mariusz Parlicki

Niezmienne zmiany

Jak pokój kończy kiedyś wojnę,

tak wojna kończy kiedyś pokój,

lata spokojne w niespokojne

przechodzą, światło ginie w mroku.

Wielkie systemy religijne

czas w końcu zmienia w gruzowiska,

z których znienacka, tak, jak w filmie,

nowej religii źródło tryska.

Po starych pozostają młodzi,

po silnym ciele wątły szkielet,

susza przychodzi po powodzi,

a po niej znów, jak z cebra, leje.

W teatrze nowe scenografie,

nowych aktorów nowe role

czas zmieni w stare fotografie.

Pomnik się chwieje na cokole.

Mariusz Parlicki.

Idź do oryginalnego materiału