Co to znaczy słowo manga i skąd pochodzi
Manga to termin pochodzący z Japonii, oznaczający dosłownie „szkicowane obrazy” lub „beztroskie rysunki”. Słowo to zaczęło zyskiwać popularność w XIX wieku, choć samo zjawisko obrazkowych opowieści w Japonii sięga znacznie wcześniej, bo aż okresu Edo (1603–1868). To wtedy artyści tacy jak Katsushika Hokusai, znany z wielkiej fali u wybrzeży Kanagawy, zaczęli tworzyć ilustrowane książki i rysunki, które były wczesnymi formami tego, co dzisiaj nazywamy mangą.
Manga jako gatunek zaczęła przybierać współczesną formę po II wojnie światowej, kiedy twórcy tacy jak Osamu Tezuka, często nazywany „bogiem mangi”, wprowadzili nowy styl rysowania postaci o dużych oczach i ekspresyjnych twarzach. W ten sposób manga zyskała swój unikalny charakter, odróżniając się od zachodnich komiksów, które w tamtym czasie miały bardziej realistyczny styl. Dziś manga obejmuje szeroki zakres tematów i gatunków, od przygód superbohaterów, przez romanse, aż po psychologiczne thrillery i science fiction.
Dlaczego manga jest czarno-biała i jak się ją czyta
Manga jest czarno-biała głównie z powodów praktycznych i kulturowych. Wydawanie mang w kolorze byłoby znacznie droższe i czasochłonne, co mogłoby wpłynąć na jej popularność i dostępność. W Japonii mangi często są publikowane w tygodnikach lub miesięcznikach, które zawierają odcinki różnych serii. Autorzy, znani jako mangaka, pracują pod presją czasu, aby regularnie dostarczać nowe rozdziały swoich opowieści. Dzięki czarno-białej technice możliwe jest szybkie tworzenie nowych stron bez konieczności skomplikowanego kolorowania.
Kolejnym powodem jest tradycja i estetyka – minimalizm i kontrast czerni i bieli pomagają skupić się na fabule oraz emocjach postaci, a także podkreślają dynamikę akcji. Często w mangach można znaleźć szczegółowe, manualnie rysowane tła, które w kolorze mogłyby stracić swój urok i wyrazistość.
Japońskie komiksy czyta się od tyłu, co oznacza, iż rozpoczyna się od prawej strony do lewej. To odzwierciedla tradycyjny sposób pisania w Japonii, gdzie teksty również są układane od prawej do lewej i z góry na dół. Dla czytelników z Zachodu może to być początkowo mylące, ale po kilku rozdziałach staje się naturalne. Każda strona mangi zaczyna się od prawego górnego rogu, a dymki dialogowe są rozmieszczone w taki sposób, aby podkreślać kierunek czytania.
Czym różni się manga od anime
Manga i anime to dwa pojęcia, które często są mylone, ale mają swoje unikalne cechy i różnice. Manga to japońskie komiksy, czyli ilustrowane opowieści drukowane na papierze, które czytane są w formie książek lub czasopism. Z kolei anime to animacje, które mogą być tworzone na podstawie mangi, ale są prezentowane w formie ruchomego obrazu – w telewizji, kinach lub na platformach streamingowych.
- Medium: Manga jest medium statycznym, bazującym na rysunkach i dialogach, gdzie akcję i emocje odczytuje się z ilustracji i tekstu. Anime natomiast to ruchome obrazy, które wykorzystują dźwięk, muzykę, dubbing i animację, aby opowiedzieć historię.
- Proces twórczy: Manga jest tworzona zwykle przez jedną osobę lub niewielki zespół pod przewodnictwem mangaki, który odpowiada za rysunki, scenariusz i dialogi. Anime to bardziej złożony proces, angażujący wielu specjalistów, w tym reżyserów, animatorów, aktorów głosowych i kompozytorów.
- Adaptacje: Manga często stanowi podstawę dla anime, ale nie zawsze. Niektóre anime są oryginalnymi produkcjami, które nie mają wersji komiksowej. Również adaptacje mogą różnić się od pierwowzorów – anime mogą dodawać nowe wątki, zmieniać fabułę lub prezentować alternatywne zakończenia.
- Tempo narracji: W mandze tempo opowieści jest zależne od czytelnika, który decyduje, ile czasu poświęci na przestudiowanie rysunków i dialogów. Anime narzuca określone tempo, gdzie narracja jest kontrolowana przez twórców, co może wpływać na sposób odbierania emocji i fabuły.
Oba media mają swoje wierne grono fanów, a wybór między mangą a anime zależy od osobistych preferencji – jedni wolą dynamiczne obrazy i efekty dźwiękowe, inni cenią sobie szczegółowość i artystyczny kunszt mangi.
Czy manga jest dla dzieci i jakie tytuły warto poznać
Manga nie jest tylko dla dzieci – w rzeczywistości obejmuje szeroki wachlarz gatunków, które są skierowane do różnych grup wiekowych i odbiorców. W Japonii mangi są klasyfikowane według wieku i płci czytelników, co pozwala na precyzyjne dopasowanie treści do odbiorcy. Najpopularniejsze kategorie to:
- Shōnen: Mangą skierowaną do młodych chłopców, najczęściej w wieku 12-18 lat. Charakteryzuje się dynamiczną akcją, przygodami i rozwojem postaci. Przykłady to „Naruto”, „Dragon Ball” czy „One Piece”.
- Shōjo: Adresowana do młodych dziewcząt, często zawiera wątki romantyczne, przyjaźń i emocjonalne zmagania bohaterów. Popularne tytuły to „Sailor Moon”, „Fruits Basket” i „Cardcaptor Sakura”.
- Seinen: Przeznaczona dla dorosłych mężczyzn, często bardziej brutalna, złożona i poważna w tematyce. Znane mangi tego gatunku to „Berserk”, „Tokyo Ghoul” czy „Akira”.
- Josei: Skierowana do dorosłych kobiet, koncentrująca się na relacjach międzyludzkich, miłości, pracy i codziennym życiu dorosłych bohaterów. Popularne serie to „Nana” i „Paradise Kiss”.
- Kodomo: Mangą dla dzieci, z prostymi fabułami i lekkim humorem, jak „Doraemon” czy „Hello Kitty”.
Warto zaznaczyć, iż manga może zawierać treści skierowane wyłącznie do dorosłych, takie jak przemoc, trudne tematy społeczne czy erotyka, dlatego zawsze warto zwrócić uwagę na kategorię wiekową przed zakupem lub lekturą. Dzięki różnorodności gatunków manga trafia do szerokiego grona odbiorców, oferując zarówno prostą rozrywkę, jak i głębokie, emocjonalne historie, które poruszają poważne problemy współczesnego świata.
Artykuł powstał przy współpracy z portalem: https://czas-na-odpoczynek.pl
