Klub Rudowłosych to drugie po Skandalu w Bohemii opowiadanie Arthura Conana Doyle’a o Sherlocku Holmesie. Ukazało się w miesięczniku „The Strand Magazine” w sierpniu 1891 roku, a jesienią następnego roku zostało wydane w formie książkowej w zbiorze Przygody Sherlocka Holmesa.
W roku 1927 Arthur Conan Doyle uznał Klub Rudowłosych za swoje drugie najlepsze z opowiadań ze zbioru Przygody Sherlocka Holmesa, ustępujące jedynie Cętkowanej wstędze.
Doktor Watson odwiedza swego przyjaciela Sherlocka Holmesa i zastaje go pogrążonego w rozmowie z tęgim, rudowłosym mężczyzną. Gość Holmesa, pan Wilson, jest właścicielem lombardu. Przyszedł o prosić pomoc w bardzo dziwnej sprawie, która wzbudza zainteresowanie detektywa, choć nie wydaje się, żeby popełniono jakieś przestępstwo lub komuś groziło niebezpieczeństwo.
Lombard przynosi niewielkie dochody, pana Wilsona ledwie stać na zatrudnienie jednego pomocnika. Jednak dwa miesiące wcześniej jego pracownik podsunął mu nietypowe ogłoszenie w gazecie. Jakiś ekscentryczny amerykański milioner, sam rudy, przeznaczył w testamencie całą swoją fortunę, żeby z odsetek we wskazany sposób wspierano osoby o tym samym z natury kolorze włosów. Według ogłoszenia właśnie zwolniło się jedno wolne miejsce w Klubie Rudowłosych, a wybraniec otrzyma dobrze płatną posadę niewymagającą wiele pracy. Mimo pewnych trudności pan Wilson uzyskuje posadę, przez cztery godziny dziennie przepisuje manualnie w biurze Klubu kolejne hasła z encyklopedii. Niestety, po kilku tygodniach zastaje biuro zamknięte, kartka na drzwiach informuje o rozwiązaniu Klubu Rudowłosych, a nikt w okolicy nic nie wie o tym stowarzyszeniu.
Czy przenikliwemu detektywowi uda się rozwikłać zagadkę?
Historia o klubie rudowłosych została w roku 1921 zaadaptowana jako niemy film krótkometrażowy, jeden z cyklu niemal 50 filmów o słynnym detektywie nakręconych przez brytyjską wytwórnię Stoll Pictures. Rolę Sherlocka Holmesa zagrał w nich Eille Norwood, wysoko oceniony przez Arthura Conana Doyle’a za wyjątkowo wierne oddanie postaci detektywa z pierwowzorów literackich. Opowiadanie miało też kilka późniejszych adaptacji telewizyjnych i radiowych.
Opowiadanie, w oryginale zatytułowane The Red-headed League, ukazało się po polsku także pod tytułami: Stowarzyszenie Czerwonowłosych, Związek Rudowłosych oraz Liga Rudzielców.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Wojciech Kotwica, Monika Kępska.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
