Kanadyjski DOLL zatapia zęby w „Shark Bait”, a nowa EP-ka „Better Days, Different Times” ukaże się 18 lipca

Kanadyjska potęga alternatywno-rockowa DOLL wywołuje poruszenie tego lata za sprawą wydania swojego kąśliwego nowego singla „Shark Bait” , który ukazał się tuż przed 50. rocznicą premiery kultowego thrillera Stevena Spielberga Szczęki .

Czas nie jest przypadkowy, choć może wydawać się przeznaczeniem. „Shark Bait” ​​to warczący, zabarwiony doomem hymn, który przekazuje ten sam pierwotny strach i instynkt przetrwania, które uczyniły Szczęki fenomenem kulturowym. Z ostrymi jak brzytwa riffami i przejmującym wokalem wokalistki Christiny Kasper , utwór eksploruje emocjonalnych drapieżców i walkę o utrzymanie się na powierzchni w świecie pełnym zębów.

„Shark Bait to fajna piosenka, którą wymyśliliśmy po zabawie z riffami w stylu hardcore i naszą pasją do filmów Szczęki. Zawsze byliśmy bardzo zainteresowani filmami o rekinach, a kiedy Pete wpadł na pomysł riffa do refrenu, po prostu poczułem, iż to pasuje do wokali „Shark Bait”, wszystko zaczęło klikać i po prostu to zrobiliśmy” — mówi Christina Kasper.

„Shark Bait” ​​to drugi utwór z ich wyczekiwanej EP-ki „Better Days, Different Times” , której premiera zaplanowana jest na 18 lipca 2025 roku .

Nowa EP-ka oznacza śmiałą ewolucję dla DOLL , którzy po raz pierwszy zrobili furorę swoim debiutem z 2009 r. „Inside the Dollhouse” i „The Ragdoll Diaries” z 2011 r. „Better Days, Different Times” reprezentuje znaczącą ewolucję zarówno brzmienia, jak i podejścia, włączając nowych współpracowników i instrumenty, jednocześnie zachowując surową, szczerą krawędź, która definiowała Doll od początku ich istnienia. Główny duet songwriterów Christina i Pete rozszerzył swój proces twórczy, włączając lokalnych muzyków z Ottawy, a choćby wiolonczelistę, aby dodać głębi i nowych faktur do ich ustalonego brzmienia.

Lalkę polecamy fanom zespołów Nobro, SoftCult, Amyl and the Sniffers i The Pretty Reckless.

Track Listing:​
1. Bleeding – 4:32
2. Shark Bait – 3:07
3. Smoke on the Water – 4:26
4. Scene Dream – 4:28
5. Ends Like This – 3:24
6. Goodbye – 3:27
Album Length: 23:29

Album Credits:​
All songs performed by: Doll
All songs written by: Doll
Produced by: Josh Hart, Jason Jaknunas
Mixed by: Josh Hart
Mastered by: Josh Hart
Album Artwork by: Mark Kidd

Album Lineup​
Guitar: Pete Kasper
Guitar, Vocals, Bass: Christina
Drums: Chris Zimmerman – Smoke on the Water,
Josh Hart – All the Rest
Cello: Raphael Weinroth-Browne
Keys: Phil Campbell
Extra Guitars : Athanasios Maravelis

More info: https://www.facebook.com/dollband​

„The Rag Doll Diaries” to opowieść o zespole zmęczonym drogą/światem, który ma tak wiele do powiedzenia i podzielenia się. To połączenie bólu serca i rozpaczy podane z dłonią przeznaczoną do trzymania. Innymi słowy, oto prawdziwa muzyka dla prawdziwego świata. – Heavy Metal Time Machine (2013 – The Ragdoll Diaries)

„Doll został pomyślany jako pomost między punkiem a rockiem, pomost, który został wypełniony na początku lat 90. przez zespoły takie jak Nirvana, a w połowie lat 90. przez Foo Fighters… Dobry zespół punkowy nie pisze o radościach zbierania stokrotek i Doll nie jest wyjątkiem.” – The Whig Standard (Kingston, ON) (2013)

„Doll stanowi brakujące ogniwo między punkiem a rockiem”. – The Intelligencer (Belleville, ON) (2013)

„Czterech członków zdecydowanie przypomina erę grunge’u i dostarczyło zwięzłą, czterowyrazową biografię zespołu: „Rock N’ Fucking Roll”. – Exclaim! (2011 – The Ragdoll Diaries)

„Jednym z najbardziej uderzających aspektów Inside The Dollhouse, po głosie Christiny o smaku whisky i piekła, jest fikcyjna postać o imieniu Sally stworzona do wykonywania piosenek. Koncepcja zupełnie nieoczekiwana, biorąc pod uwagę dwudziestokilkuletnią młodość zespołu, od razu przypominająca niesławną postać Stevena graną przez Alice Coopera, wprowadzoną w Welcome To My Nightmare w 1975 r.” – Bravewords (2010 – Inside the Dollhouse)

„Debiut Doll z Ottawy złapał mnie od razu jak ryba na haczyk. To poważna muzyka. Mroczna, intensywna i magnetyczna, to rodzaj szorstkiego grunge’u z lat 90., który się nie pieprzy. Prowadzona przez wokalnie okrutną Christinę Kasper, Doll przypomina gniewną i zdezorientowaną erę muzyki pozbawionej popu, ale nie chwytliwości. Kasper wyje w stylu Courtney Love i Brodi Dalle, a chociaż teksty są proste i nie do końca świeże, to jednak mają wpływ. Utwory takie jak „Perfect” traktują o próbach dorównania standardom społeczeństwa, podczas gdy „Sally Lost Her Shoelaces” i „Daddy’s Little Girl” traktują o bólu, zagubieniu i heroinie na tle grubych gitar, atakujących perkusji i zajebistej postawy. Chórki Julie-Anne Madore dodają tej płycie szeptanego, przejmującego klimatu. jeżeli sam brudny rock’n’roll cię nie wciągnie, nic tego nie zrobi”. – Exclaim (2009 – Wewnątrz domku dla lalek)