Jeszcze

Jeszcze

Jeszcze przetwarzamy…

Myśli na mowę i uczynki.
Mowę na słowa ważne
i te bez żadnego znaczenia.
Uczynki na skutki oczekiwane
i te całkiem nikomu niepotrzebne.

Impulsy nerwowe na ruch zamierzony
i ten całkiem niezamierzony, niezborny.
Oddechy na ożywczy tlen dla komórek
i dwutlenek węgla pogłębiający efekt cieplarniany.

Jeszcze przetwarzamy siebie
na żyzną ziemię planety Ziemia.

Jeszcze jej na nas zależy.

Bydgoszcz, 3 października 2025 r.,

© Wojciech Majkowski

Z inspiracji poniższym wierszem Wiesławy Kwinto-Koczan (WUKA)

Trwamy…..

….trochę z rozpędu
trochę z przyzwyczajenia
jak mech po mniej słonecznej stronie
płytko ukorzenieni
chwytamy każdy promień słońca
krucha ściana podparta
jednonogą brzozową miotłą
przerażeni komunikatem
“abonent niedostępny”
trwamy w zasięgu przekaźnika
dobrych myśli które z tlenem
wpadają do wapniejących żył.

WUKA