Dwaj wybitni artyści - poeta i malarz, dla których fascynacja Łemkowszczyzną i Beskidami stała się źródłem twórczego natchnienia. Nikifor był Łemkiem z Krynicy, Łemkowszczyzna była jego „małą ojczyzną”, poza którą żyć nie potrafił i której piękno utrwalał na swoich obrazach przez całe życie, tak jak nie uczynił nigdy żaden inny malarz. Z wielką pasją i w niepowtarzalnej stylistyce.
Jerzy Harasymowicz /1933 – 1999/
Nikifor / 1895 – 1968/
Jerzy Harasymowicz pochodził z nizin, urodził się w Puławach, skąd rodzina po wojennej tułaczce po kresach dawnej Rzeczpospolitej trafiła ostatecznie do Krakowa, gdzie poeta mieszkał do końca życia. Jednak emocjonalnie najbliższe były mu góry, zwłaszcza Beskid Sądecki, dokąd przy każdej okazji „uciekał” z wielkiego miasta, i którego piękno wyraził w wierszach. Choć stary Kraków też był mu bliski i stanowi odrębny obszar w jego dorobku twórczym. Poeta, związany już w czasach szkolnych z Muszyną, w dojrzałym okresie życia powracał często na Łemkowszczyznę, do swojej mitycznej „Krainy Łagodności”. I dzisiaj, poprzez swoją ponadczasową poezję, tak bliską sercom kolejnych generacji ludzi zafascynowanych Beskidami i Łemkowszczyzną, jest tam stale obecny. Choć w przeciwieństwie do Nikifora, który cieszy się wielką międzynarodową sławą, poeta Jerzy Harasymowicz został niestety nieco zapomniany. Nierzadko młodzi turyści wędrujący po Beskidach, zachwycają się „poezją śpiewaną” z muzyką do słów Harasymowicza, często nie wiedząc, kto jest autorem tych pięknych wierszy. Na szczęście, o „swoich” artystach pamiętają obydwa karpackie uzdrowiska; Jerzy Harasymowicz ma literacką ławeczkę na rynku w Muszynie, zaś Krynica uhonorowała Nikifora m.in. pomnikiem u podnóża Góry Parkowej.
Poeta znał osobiście Nikifora, darzył go wielkim szacunkiem i ogromnie cenił jego twórczość. Poświęcił malarzowi kilka pięknych wierszy. Wiedział o przygotowaniach do otwarcia Muzeum Nikifora i wyraził wielką satysfakcją z tego powodu, jednak stan zdrowia nie pozwolił mu już na podróż do Krynicy i zwiedzenie muzeum. Dlatego wystawa tych dwóch artystów, których twórczość w pewien sposób „dopełnia się”, prezentowana w tym szczególnym miejscu, jakim jest Muzeum Nikifora, ma istotny wymiar artystyczny i historyczny. To pierwsze tak bliskie, artystyczne spotkanie Mistrza z Krynicy, jak nazywano Nikifora, z Wieszczem Muszyny /tak J. Harasymowicza nazwał prof. Kazimierz Wyka/. Warto też przypomnieć o dobrych o relacjach łączących obydwóch artystów z Muzeum w Nowym Sączu, w którego historycznej siedzibie w Domu Gotyckim niejednokrotnie obydwaj bywali - choć każdy osobno, w latach 60. XX w., goszczeni przez kustosza i dyrektora muzeum Tadeusza Szczepanka. Wystawa została przygotowana we współpracy Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu /obecnie noszącego nazwę Muzeum Ziemi Sądeckiej/ i Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie. Prezentuje życie i twórczość wybitnego poety oraz jego fascynacje Łemkowszczyzną i sztuką Nikifora. Wyboru wierszy i opracowania tekstów dokonała Katarzyna Grzesiak. Reprodukcje obrazów pochodzą ze zbiorów Muzeum Ziemi Sądeckiej, autorką projektu graficznego plansz ekspozycyjnych jest Beata Ozga. W 2015 r. wystawa pokazana została po raz pierwszy w Muzeum Nikifora. Gościem honorowym wernisażu była Maria Harasymowiczowa, żona poety, która opowiadała o jego fascynacjach Karpatami, Łemkowszczyzną i Sądecczyzną.
Zbigniew Wolanin / kurator wystawy/
Wystawa plansz z Muzeum Ziemi Sądeckiej.
30.08-10.10.2024
Skansen Wsi Pogórzańskiej w Szymbarku
