Gwiazdy "Kocham LA" mówią nam wprost – ten serial to słodko-gorzka miłość. "Trzeba walczyć 15–20 lat"

serialowa.pl 1 godzina temu

Za nami większość odcinków debiutanckiej serii „Kocham LA”. Im bliżej do finału 1. sezonu, tym bardziej nie ulega wątpliwości, iż tytułowa miłość do Los Angeles jest słodko-gorzka. O tym porozmawialiśmy z gwiazdami serialu HBO.

Tak jak Rachel Sennott opowiedziała Serialowej, „Kocham LA” opisuje różne perspektywy mieszkańców tytułowego miasta. Nieco szerzej o rozmaitych podejściach bohaterów komedii HBO porozmawialiśmy z samymi aktorami. Oto co powiedziały nam gwiazdy o słodko-gorzkiej miłości do Los Angeles zawartej w tytule.

Kocham LA – serial o słodko-gorzkiej miłości do miasta

Ekranowy Charlie, czyli Jordan Firstman w rozmowie z Serialową porównał perspektywy swego bohatera – przyjezdnego, który sam musiał wywalczyć sobie pozycję w mieście w przeciwieństwie do hollywoodzkiego nepo baby, jakim jest Alani (True Whitaker). Jak zauważył aktor, serial nie deprecjonuje jednak dziewczyny, która wnosi do w fabuły potrzebnego ducha optymizmu.

— Wszyscy gramy postaci, które trafiły do Los Angeles z zupełnie różnych środowisk. jeżeli chodzi o [różnice między] naszymi postaciami, to myślę, iż trzeba walczyć przez jakieś 15–20 lat, aby osiągnąć ten sam poziom komfortu, co ktoś, kto urodził się tutaj w uprzywilejowanej rodzinie. 20 lat w Los Angeles to jakby 10 lat życia nepo baby. To interesująca dynamika. Myślę, iż Charlie musiał naprawdę długo walczyć. Wiesz, on ma teksty o tym, jak stylizował szefowe studiów filmowych i one musiały nosić peleryny. Przeszedł długą drogę.

A co do Alani, wydaje mi się, iż to, co czyni ją tak niesamowitą i sympatyczną postacią, to fakt, iż naprawdę wszystko może jej się przydarzyć, a ona wie, iż wszystko będzie dobrze, bo nigdy nie musiała naprawdę walczyć. Wie, iż wszystko się ułoży. To sprawia, iż jest naprawdę optymistyczną postacią, podczas gdy Charlie jest mniej optymistyczny i bardziej skłonny do negatywnego myślenia, ponieważ przez lata prawdopodobnie spotkało go o wiele więcej nieszczęść.

Na przeciwstawnych biegunach „spektrum Los Angeles” są bohaterowie grani przez Josha Hutchersona (Dylan, chłopak Mai) Leighton Meester (Alyssa, szefowa protagonistki). Podczas gdy pierwszy z nich zawiera w sobie ogromny bunt względem wpływu miasta na bohaterów, Alyssa – jak trafnie zauważyła odtwórczyni tej roli – jest niemalże personifikacją Los Angeles.

Hutcherson: Dylan bardzo surowo ocenia to miasto. To jest swego rodzaju sygnał ostrzegawczy czy też jego wada, ponieważ uważa się za lepszego od tych wszystkich tiktokerów czy instagramerów i ma podejście typu: „Ja edukuję młodzież, a wy bawicie się w swoje gierki”. Myślę więc, iż ocenia to w sposób, w jaki nie powinien, ponieważ choćby w tym świecie, który może nie jest dla wszystkich, przez cały czas są ludzie, którzy realizują swoje marzenia i bardzo ciężko pracują. W tym jego własna dziewczyna, z którą mieszka. Tak więc myślę, iż on jest zdecydowanie bardziej krytyczny w stosunku do Los Angeles.

Meester: Dylan jest przeciwieństwem Alyssy, w tym sensie, iż ty nie zostałeś zahartowany przez Los Angeles. Moja postać jest typową przedstawicielką tego miasta. jeżeli myślisz o kimś, kto jest typowym mieszkańcem Los Angeles, to właśnie ona. To bardzo ciekawe, iż właśnie powiedziałeś, iż edukujesz młodzież, wykonujesz tę znaczącą pracę. Można by założyć, iż Alyssa nie wykonuje żadnej znaczącej pracy.

To oczywiście podlega dyskusji. I nie jest to perspektywa, którą starałam się przedstawić, grając tę postać, bo trzeba wcielić się w rolę i czerpać euforia z tego, co się robi. Ale tak, Alyssa została „zlosangelizowana”, niezależnie od tego, skąd pochodzi, jest zdecydowanie typową mieszkanką Los Angeles. I tak, to ciekawe, iż jesteś nauczycielem. Bardzo mi się to podoba. Teraz to do mnie dociera. Wcześniej nie zdawałam sobie z tego sprawy.

Na całość debiutanckiej odsłony złoży się osiem odcinków, które są emitowane po jednym tygodniowo. Serialowa widziała przedpremierowo wszystkie z nich. jeżeli jesteście ciekawi naszej opinii, to znajdziecie ją tutaj: „Kocham LA” – recenzja serialu. W międzyczasie rzućcie okiem, jakie seriale zainspirowały „Kocham LA”.