W wieku 95 lat zmarł Gene Hackman – aktor znany z ról w takich filmach jak "Missisipi w ogniu", "Karmazynowy przypływ", "O jeden most za daleko" czy "Firma". Za role we "Francuskim łączniku" i "Bez przebaczenia" został nagrodzony Oscarami. Jak podają zagraniczne media, ciała aktora, jego żony, pianistki klasycznej Betsy Arakawy, oraz ich psa zostały znalezione w ich domu w środę popołudniu. Przyczyna ich śmierci nie jest znana.
Przypominamy odcinek programu Na skróty poświęcony "Karmazynowemu przypływowi":
Gene Hackman urodził się 30 stycznia 1930 roku. Już w wieku 10 lat postanowił, iż zostanie aktorem. Jako 16-latek opuścił dom i, podając nieprawdziwe dane na temat swojego wieku, zaciągnął się do Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych, gdzie służył jako radiooperator polowy. Po zwolnieniu ze służby przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie podejmował różne prace. Korzystając z programu dla weteranów, rozpoczął studia na kierunku dziennikarstwo i produkcja telewizyjna na Uniwersytecie Illinois, zdecydował się jednak przenieść do Kalifornii.
Hackman dołączył do studium aktorskiego przy teatrze Pasadena Playhouse, gdzie zaprzyjaźnił się z Dustinem Hoffmanem. Początki nie były łatwe: obaj zajęli czołowe miejsca w przeprowadzanym przez kolegów z roku plebiscycie na osobę z najmniejszymi szansami na sukces. Hackman otrzymał też najniższą ocenę w historii szkoły. Porażka zdeterminowała go jednak do dalszej pracy.
Przełom nastąpił w 1964 roku, kiedy Hackman dostał rolę w filmie "Lilith", w którym partnerował Warrenowi Beatty'emu, Jean Seberg i Peterowi Fondzie. Zrobił wówczas tak duże wrażenie na Beattym, iż ten zarekomendował go do roli Bucka Barrowa, brata tytułowego bohatera w głośnym filmie Arthura Penna "Bonnie i Clyde". Za ten występ Hackman otrzymał pierwszą nominację do Oscara. Kolejny raz członkowie Amerykańskiej Akademii Filmowej dostrzegli go w 1971 roku, nominując go za rolę w "Nigdy nie śpiewałem dla mojego ojca". Nagroda trafiła w ręce Hackmana rok później za występ we "Francuskim łączniku" w reżyserii Williama Friedkina. W swojej karierze był nominowany jeszcze dwukrotnie – w 1989 roku za "Missisipi w ogniu" i w 1993 roku za "Bez przebaczenia". Za tę ostatnią rolę otrzymał drugiego Oscara.
Getty Images © Ron Galella
Gene Hackman często grywał w dramatach, thrillerach i filmach wojennych. Znamy go m.in. ze "Stracha na wróble", gdzie partnerował Alowi Pacino, i "Pocztówek znad krawędzi" Mike'a Nicholsa na podstawie scenariusza Carrie Fisher, "Rozmowy" Francisa Forda Coppoli czy filmów Tony'ego Scotta: "Wroga publicznego" i "Karmazynowego przypływu". W 1977 roku wcielił się w generała Stanisława Sosabowskiego w przedstawiającym kulisy niesławnej operacji "Marker Garden" dramacie wojennym "O jeden most za daleko" w reżyserii Richarda Attenborough. W pamięci masowej publiczności zapisał się za sprawą roli Lexa Luthora, nemezis Człowieka ze Stali w "Supermanie", "Supermanie II" i "Supermanie IV" z Christopherem Reeve'em w roli tytułowej.
Gene Hackman ma na swoim koncie także role komediowe. Zagrał ślepego pustelnika w "Młodym Frankensteinie" Mela Brooksa, trenera Jimmy'ego McGinty'ego w "Sezonie rezerwowych" czy Harry'ego Zimma w "Dorwać małego". Pojawił się też w komedii kryminalnej "The Mexican" Gore'a Verbinskiego, "Genialnym klanie" Wesa Andersona i "Wielkim podrywie" z Jennifer Love Hewitt i Sigourney Weaver. Ostatni raz na wielkim ekranie mieliśmy okazję zobaczyć go w niemiecko-amerykańskiej koprodukcji "Witamy w Mooseport".
W ciągu swojej kariery Gene Hackman był wielokrotnie nominowany do najważniejszych nagród filmowych. Za role we "Francuskim łączniku" i "Bez przebaczenia" zdobył nie tylko Oscary, ale też Złote Globy i nagrody BAFTA. Trzeci Złoty Glob przyniósł mu występ w "Genialnym klanie" Wesa Andersona. W 1989 roku został nagrodzony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie za rolę agenta Ruperta Andersona w "Missisipi w ogniu" Alana Parkera.
Przypominamy odcinek programu Na skróty poświęcony "Karmazynowemu przypływowi":
Kim był Gene Hackman?
Gene Hackman urodził się 30 stycznia 1930 roku. Już w wieku 10 lat postanowił, iż zostanie aktorem. Jako 16-latek opuścił dom i, podając nieprawdziwe dane na temat swojego wieku, zaciągnął się do Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych, gdzie służył jako radiooperator polowy. Po zwolnieniu ze służby przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie podejmował różne prace. Korzystając z programu dla weteranów, rozpoczął studia na kierunku dziennikarstwo i produkcja telewizyjna na Uniwersytecie Illinois, zdecydował się jednak przenieść do Kalifornii.
Hackman dołączył do studium aktorskiego przy teatrze Pasadena Playhouse, gdzie zaprzyjaźnił się z Dustinem Hoffmanem. Początki nie były łatwe: obaj zajęli czołowe miejsca w przeprowadzanym przez kolegów z roku plebiscycie na osobę z najmniejszymi szansami na sukces. Hackman otrzymał też najniższą ocenę w historii szkoły. Porażka zdeterminowała go jednak do dalszej pracy.
Gene Hackman – najważniejsze role
Przełom nastąpił w 1964 roku, kiedy Hackman dostał rolę w filmie "Lilith", w którym partnerował Warrenowi Beatty'emu, Jean Seberg i Peterowi Fondzie. Zrobił wówczas tak duże wrażenie na Beattym, iż ten zarekomendował go do roli Bucka Barrowa, brata tytułowego bohatera w głośnym filmie Arthura Penna "Bonnie i Clyde". Za ten występ Hackman otrzymał pierwszą nominację do Oscara. Kolejny raz członkowie Amerykańskiej Akademii Filmowej dostrzegli go w 1971 roku, nominując go za rolę w "Nigdy nie śpiewałem dla mojego ojca". Nagroda trafiła w ręce Hackmana rok później za występ we "Francuskim łączniku" w reżyserii Williama Friedkina. W swojej karierze był nominowany jeszcze dwukrotnie – w 1989 roku za "Missisipi w ogniu" i w 1993 roku za "Bez przebaczenia". Za tę ostatnią rolę otrzymał drugiego Oscara.
Getty Images © Ron GalellaGene Hackman z Oscarem za drugoplanową rolę w "Bez przebaczenia".
Gene Hackman często grywał w dramatach, thrillerach i filmach wojennych. Znamy go m.in. ze "Stracha na wróble", gdzie partnerował Alowi Pacino, i "Pocztówek znad krawędzi" Mike'a Nicholsa na podstawie scenariusza Carrie Fisher, "Rozmowy" Francisa Forda Coppoli czy filmów Tony'ego Scotta: "Wroga publicznego" i "Karmazynowego przypływu". W 1977 roku wcielił się w generała Stanisława Sosabowskiego w przedstawiającym kulisy niesławnej operacji "Marker Garden" dramacie wojennym "O jeden most za daleko" w reżyserii Richarda Attenborough. W pamięci masowej publiczności zapisał się za sprawą roli Lexa Luthora, nemezis Człowieka ze Stali w "Supermanie", "Supermanie II" i "Supermanie IV" z Christopherem Reeve'em w roli tytułowej.
Gene Hackman ma na swoim koncie także role komediowe. Zagrał ślepego pustelnika w "Młodym Frankensteinie" Mela Brooksa, trenera Jimmy'ego McGinty'ego w "Sezonie rezerwowych" czy Harry'ego Zimma w "Dorwać małego". Pojawił się też w komedii kryminalnej "The Mexican" Gore'a Verbinskiego, "Genialnym klanie" Wesa Andersona i "Wielkim podrywie" z Jennifer Love Hewitt i Sigourney Weaver. Ostatni raz na wielkim ekranie mieliśmy okazję zobaczyć go w niemiecko-amerykańskiej koprodukcji "Witamy w Mooseport".
Gene Hackman na planie "Francuskiego łącznika". Za rolę w filmie Williama Friedkina dostał Oscara.
Gene Hackman – nagrody
W ciągu swojej kariery Gene Hackman był wielokrotnie nominowany do najważniejszych nagród filmowych. Za role we "Francuskim łączniku" i "Bez przebaczenia" zdobył nie tylko Oscary, ale też Złote Globy i nagrody BAFTA. Trzeci Złoty Glob przyniósł mu występ w "Genialnym klanie" Wesa Andersona. W 1989 roku został nagrodzony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie za rolę agenta Ruperta Andersona w "Missisipi w ogniu" Alana Parkera.
